ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 488

เอวากำลังนั่งรถบัสไปตามถนนแคบๆบนภูเขา แต่ดินสไลด์ทำให้รถบัสตกลงไปที่ด้านล่างของภูเขา ขณะนี้ยังอยู่ระหว่างการช่วยเหลือ

จนถึงตอนนี้ยังไม่สามารถช่วยคนในรถได้มากนัก สีหน้าของอาคิระแย่มาก เขากำลังสั่งคนกลุ่มใหญ่ให้ไปค้นหาเอวา

ความเป็นตายของคนอื่นไม่ได้เกี่ยวกับเขา ตอนนี้เขาเพียงต้องการหาร่างของเอวาให้เร็วที่สุด

ฉันทัชรีบตามมา สีหน้าของเขาไม่ได้ดีไปกว่าอาคิระมากนัก ในใจของเขาก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าอาคิระจะยังรอดชีวิต

งานกู้ภัยยังคงดำเนินต่อไป ผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมง หรือสองชั่วโมง ก็มีคนหากระเป๋าของเอวาเจอ และในนั้นยังคงมีบัตรประชาชนของเธอด้วย

เมื่อการค้นหาดำเนินต่อไป ในที่สุดก็เจอเอวา เสื้อผ้าเธอเต็มไปด้วยโคลน เธอถูกรถทับอยู่ สีหน้าซีดขาว เลือดไหลออกมุมปาก

เมื่อเห็นฉากนี้อาคิระก็แทบเป็นบ้า เขารีบตะโกนสั่งให้หมอข้างๆเริ่มการช่วยชีวิต

ฉันทัชก็ไม่ได้รู้สึกดีเช่นกัน สีหน้าของเขาเคร่งขรึม จริงจัง ความอ่อนโยนหายไปในพริบตา

หมอรีบตรงเข้าไปที่เปลหาม ฉันทัชก็รีบเข้าไปช่วยเช่นกัน แต่ทันทีที่เขาเพิ่งจับโดนมุมเสื้อของเอวา อาคิระก็ผลักเขาออกไป และคำราม “ไสหัวไป!”

เมื่ออยู่ในสถานการณ์แบบนี้ ฉันทัชก็เข้าใจอารมณ์ของเขาดี จึงไม่ได้เอามาใส่ใจ

การช่วยเหลือใช้เวลานานมาก เป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง ในที่สุดหมอก็ส่ายหน้าและพูดว่า “คนไข้ได้รับบาดเจ็บมากเกินไป เราเจอตัวช้าเกินไป ช่วยไม่ได้แล้ว”

อาคิระตะโกน ผลักหมอลงไปที่พื้น แล้วรีบวิ่งไปหาเอวา

ข่าวดังกล่าวก็ทำให้หัวใจของฉันทัชเจ็บปวดเช่นกัน คิ้วหล่อขมวดมุ่น รู้สึกเหมือนหัวใจแตกสลาย

เขาไม่เคยคิดเลยว่าเมื่อจากไปในวันนั้น และมาพบกันในวันนี้ มันจะเป็นฉากแบบนี้!

...

กว่ายู่ยี่จะได้รับโทรศัพท์ ก็เป็นเวลาบ่ายแล้ว และเมื่อเธอได้ยินคำพูดของฉันทัช มือเท้าของเธอก็รู้สึกเย็นขึ้นมา และร่างกายก็หยุดสั่นไม่ได้

เอวาตายแล้ว!

คำตอบนี้ทำให้ยู่ยี่รู้สึกว่าเธอไม่สามารถยอมรับได้ชั่วขณะหนึ่ง และจิตใต้สำนึกไม่อยากเชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง

ฉันทัชวางสายทันทีโดยไม่พูดอะไร และยู่ยี่ก็ไม่ได้โทรกลับ เขาอารมณ์ไม่ดี แม้ว่าเขาจะพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน แต่เธอก็ได้ยินอาการซึมเศร้าในนั้น ถ้าเขาจะบอกว่าเขาไม่เศร้าเลย มันเป็นไปไม่ได้แน่นอน

อาคิระไม่คิดจะทิ้งร่างของเอวาไว้ในเมืองs เขาตั้งใจพาเธอกับฮ่องกง และจัดงานศพ

ฉันทัชกลับมาที่อพาร์ทเมนท์ จัดกระเป๋า และเตรียมจะไปฮ่องกงเช่นกัน

ยู่ยี่พยักหน้า หันไปช่วยเขาจัดกระเป๋า ฉันทัชจึงมองที่หลังของเธอและถาม “ไปด้วยกันไหม”

“ไปได้หรอคะ” ยู่ยี่หยุดมือถาม

“ถ้าคุณอยากไปไปได้อยู่แล้ว…”

ยู่ยี่คิดสักพักก่อนจะพูด “ฉันคิดว่าอารมณ์ของอาคิระคงรุนแรงไม่น้อย”

เมื่อเกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นอารมณ์ของอาคิระคงบ้าคลั่งมากขึ้น ถ้าเธอไปเธอกลัวว่าจะเป็นการกระตุ้นเขามากขึ้น

“แค่ไปร่วมงานไว้อาลัย ทันทีที่จบงานศพ ผมจะมาส่งคุณ จะไปไหม” ฉันทัชเคารพการตัดสินใจของเธอ

“ฉันไปด้วย” เธอพูด แต่ที่จริงเธอยังรู้สึกเป็นห่วงเขา

ฉันทัชพยักหน้าเดินไปจัดกระเป๋า ไม่ได้ให้เธอขยับ จากนั้นกระเป๋าก็จัดจนเสร็จ

ยู่ยี่ยังคงกังวลว่าเธอจะไม่มีบัตรผ่านเข้าไป แต่ระหว่างทางก็ไม่มีอะไรกีดขวางเลย ขึ้นเครื่องอย่างราบรื่น ไม่มีใครทำให้ลำบากใจ

และเพียงไม่นานก็มาถึงฮ่องกง ครั้งนี้ไม่ได้ไปโรงแรม ฉันทัชพาเธอไปที่คฤหาสน์ตระกูลหฤทัยไพรุณ

ในคฤหาสน์ตระกูลหฤทัยไพรุณมีคนมากมาย ทุกคนอยู่ที่นี่ แต่สีหน้าของพวกเขาดูหม่นลงเล็กน้อย คนตระกูลหฤทัยไพรุณจะไม่ไปร่วมงานศพของเอวาได้ยังไง แต่อาคิระห้ามไม่ให้ตระกูลหฤทัยไพรุณเข้าไปในงาน!

ฉันทัชขมวดคิ้วเดินออกไป ยู่ยี่จึงเดินตามไปข้างๆเขา

คฤหาสน์ตระกูลอนันต์ธชัยไม่ได้ใหญ่เท่ากับคฤหาสน์ตระกูลหฤทัยไพรุณ แต่ก็สวยเช่นกัน ด้านนอกเต็มไปด้วยพวงหรีด และผู้คนมากมายมาไม่ขาดสาย

ทันทีที่ทั้งสองเข้าไปในคฤหาสน์ตระกูลอนันต์ธชัย พวกเขาถูกขวาง อาคิระสั่งว่า ใครก็ตามที่มาจากตระกูลหฤทัยไพรุณให้กันไว้ข้างนอก ไม่อนุญาตให้เข้าไป!

“ถ้าต้องการจะหยุดฉันจริงๆ ก็ให้อาคิระมาหยุดเอง ไม่อย่างนั้นผลที่ตามมาพวกนายคงรับไม่ไหวแน่!” เสียงของฉันทัชต่ำผิดปกติ

ยู่ยี่คว้าแขนเสื้อของเขาเบาๆ เมื่อสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหวของเธอ เขากำมือใหญ่ของเขาไว้ข้างหลัง และจับมือขาวนุ่มๆไว้ในฝ่ามือของเขา

สถานะของตระกูลหฤทัยไพรุณในฮ่องกงเป็นที่รู้จักกันดี แต่เมื่อนึกถึงคำสั่งของอาคิระ ผู้คุมยังคงปฏิเสธที่จะปล่อยมันไป ถึงแม้จะค่อนข้างยาก

ฉันทัชเดินเข้าไปหาเขาทีละก้าว ใบหน้าที่อบอุ่นของเขาดูมืดมนน้อยลง “ฉันจะถามนายเป็นครั้งสุดท้าย นายจะเลือกขวางต่อหรือหลบ”

ชายคนนั้นยืนนิ่ง เห็นได้ชัดว่าไม่ได้ตั้งใจจะหลบ

โดยไม่มีการซักถามเพิ่มเติม ฉันทัชดึงยู่ยี่เข้ามาในอ้อมกอด และปกป้องเธอเป็นอย่างดี จากนั้นก็เดินผ่านคนที่กั้นคนนั้นไป แต่ก็ถูกดันออก

หลังจากได้รับข่าวดังกล่าว อาคิระก็ออกมา ดวงตาของเขาเป็นประกายเหมือนเปลวไฟกำลังลุกไหม้ ก่อนจะพูดอย่างไม่ไว้หน้า “ไปให้พ้น!”

ฉันทัชไม่สนใจอาคิระ ขายาวที่มีเสน่ห์ของเขายังคงก้าวไปข้างหน้าทีละก้าว