ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 504

เธอกังวล กลัว ว่าถ้าเด็กไม่ได้เป็นลูกของหัสดินขึ้นมา เธอคงตายแน่!

ระยะเวลาที่เหลืออีกสองเดือนจะสามารถตรวจครรภ์ได้ ตอนนี้เหลือไม่มากแล้ว เหลือแค่ครึ่งเดือนกว่าๆ

ทุกวันนี้เธอใช้ชีวิตอย่างวิตกกังวลทุกวัน เงินที่ใช้ก็เป็นเงินของตัวเอง ยังต้องทนจากการถูกดูถูก ไม่สบายเหมือนชีวิตที่อยู่ตัวคนเดียวเมื่อก่อนเลยสักนิด?

แต่เธอจะไม่ละทิ้งตำแหน่งนี้ แม้ว่าเมื่อถึงตอนนั้นเธอจะต้องยอมแพ้ เธอก็จะหาบ้านหลังต่อไปได้อีก

เงินในมือเธอไม่มากแล้ว ดังนั้นต้องพยายามหาเงินจากหัสดินให้ได้อย่างเต็มที่ ไม่เช่นนั้นก็ต้องหาผู้ชายคนอื่น

ชีวิตปัจจุบันของเธอแย่ลงเรื่อยๆราวกับอยู่ในขุมนรก หัสดินไม่เคยกลับมาพักผ่อนที่ห้องนี้เลย เธออยู่คนเดียวมาตลอด...

ไม่ เธอมีลางสังหรณ์ว่าชีวิตในอนาคตจะอยู่อย่างไม่ง่ายแน่นอน เธอคำนวณทุกวันว่ายังมีเวลาเหลืออีกนานเท่าไรที่จะตรวจดีเอ็นเอได้

ผมของหัสดิน เธอต้องเตรียมไว้บ้างเพื่อเมื่อถึงตอนนี้จะง่ายต่อการตรวจสอบ

ช่วงนี้หัสดินนอนที่ห้องนอนข้างๆ โชคดีที่วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้าน

หัสดินไปทำงาน ชฎารัตน์ไปช็อปปิ้งกับบรรดาคุณนาย ในคฤหาสน์ภูษาธรนอกสาวใช้ก็เหลือแค่เธอ

สำหรับเธอ นี่เป็นโอกาสที่หาได้ยาก

เรนนี่เอื้อมมือไปบิดประตูห้องข้างๆแล้วเดินเข้ามา บนเตียงมีเส้นผมที่ร่วงหล่นอยู่บนผ้าปูที่นอน ไม่จำเป็นต้องใช้มากเพียงไม่กี่เส้นก็เพียงพอแล้ว

หลังจากเก็บได้แล้ว เธอก็เก็บมันลงในลิ้นชักโต๊ะเครื่องแป้ง และยังได้ข่าวจากปากเนเน่ว่ายู่ยี่และหัสดินไปเที่ยวซานไบล์

ความรู้สึกเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาเกลียดชัง ทำไมชีวิตของยู่ยี่ถึงดีขนาดนี้ ไม่เพียงได้พบกับผู้ชายสง่างามโดดเด่นเท่านั้น แต่ที่สำคัญที่สุดยังรวยมากด้วย สมชื่อตระกูลที่ร่ำรวยจริงๆ แถมยังรักเธอ การเอาอกเอาใจเธอมากขนาดนั้น เป็นคนเหมือนกัน ทำไมถึงต่างกันราวฟ้ากับเหวล่ะ?

เธอทำงานหนัก พยายามอย่างเต็มที่ จนใช้แม้กระทั่งร่างกายตัวเองทั้งบนล่างวิธีแก้ปัญหา สุดท้ายก็ได้แต่งงานกับหัสดินสมใจ ได้นั่งในตำแหน่งคุณนายของตระกูลภูษาธร แต่แล้วยังไง?

ทุกวันนี้ความสัมพันธ์ระหว่างหัสดินกับเธอเรียกได้ว่าเข้ากันไม่ได้เลยสักนิด ใช้คำว่าพอแตะก็ระเบิดมานิยาม ไม่มีความรู้สึกและความรัก

พูดได้อีกอย่างคือ มันไม่ดีเท่าก่อนแต่งงาน ก่อนแต่งงานทั้งสองรักกันมาก ไม่มีความขัดแย้งหรือความทุกข์ใดๆ เขามักจะให้บัตรเครดิตกับเธอ ตอนนี้ล่ะ แม้แต่บาทเดียวก็ไม่ได้ใช้!

เป็นจริงดั่งประโยคนี้ที่ว่า ประสบความสำเร็จที่ได้เป็นคุณนายตระกูลภูษาธร ประสบความล้มเหลวที่ได้เป็นคุณนายตระกูลภูษาธร ทั้งคำว่าสำเร็จและล้มเหลวแค่เพียงเปลี่ยนตำแหน่งกันเท่านั้น

แต่ว่าสำหรับโชคชะตาแล้ว เธอก็ไม่ยอมจริงๆ!

เรนนี่เดินช้อปปิ้งด้วยความเศร้าโศกเข้าไปในร้านที่มีชื่อเสียงระดับโลก ไม่ให้เงินเธอใช่ไหม ได้! เธอไม่เอา งั้นเธอก็ซื้อเสื้อผ้าก็จบ คนอย่างประธานภูษาธรกรุ๊ปคงจะไม่แม้แต่ค่าเสื้อผ้าก็จ่ายให้ภรรยาไม่ได้หรอกจริงไหม!

เลือกเสื้อผ้าที่แพงที่สุด หากไม่ใช่รุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นระดับโลกเธอก็ไม่มองด้วยซ้ำ เพียงแค่เวลาไม่นานเธอก็เลือกออกมาได้ไม่น้อย คำนวณดูแล้วราคาประมาณ 3 ล้าน

ขณะที่หัสดินรับสายเขากำลังตรวจสอบเอกสาร หลังจากได้ยินเช่นนั้นคิ้วก็ขมวดขึ้น จากนั้นรับปากให้เซ็นชื่อเขา

เงินของเขา เธอไม่สามารถเอาไปได้แม้แต่สลึงเดียว ส่วนการใช้จ่ายแบบนั้น เธอคิดว่าเขาจะทนได้กี่ครั้ง?

แน่นอนว่าตระกูลภูษาธรสามารถเลี้ยงผู้หญิงคนหนึ่งได้ แต่ความอดทนของเขามีจำกัด!

เมื่อได้ชื่อว่าเป็นผู้หญิงของเขา เขาจะให้เงินเดือนและสวัสดิการอย่างดีที่สุด แต่ในสถานการณ์ตอนนี้ของเรนนี่ แน่นอนว่าเขาไม่ย่อมอยากจะจ่ายเงินให้กับเธอแม้เพียงสลึงเดียว

เรียกได้ว่าได้รับผลประโยชน์เลยก็ว่าได้ วันรุ่งขึ้นเรนนี่ไปห้างเพื่อช้อปปิ้งอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง แต่ตอนชำระเงินกลับโทรหาหัสดินไม่ติด เมื่ออีกฝ่ายไม่ยินยอมในการเซ็น ชื่อนี้ก็ไม่สามารถเซ็นได้

รอบๆมีผู้คนอยู่มากมายที่เข้าแถวและเร่งเร้า บางคนก็มองเธอด้วยตาแปลกๆ

เรนนี่ทนไม่ได้ คำพูดของเธอเต็มไปด้วยคำเหน็บแนมดูถูกไม่ยอมคน พูดออกมาตรงๆว่า "ฉันเป็นภรรยาของเขา เป็นคุณนายของตระกูลภูษาธร ซื้อของจะเซ็นชื่อสามีตัวเองก็ไม่ได้เหรอ?"

"ขออภัยค่ะ ทางเรามีกฎระเบียบระบุไว้ว่า หากอีกฝ่ายไม่เห็นด้วย ก็ไม่เซ็นชื่อที่มีผลบังคับใช้ได้" พนักงานมีท่าทีสุภาพและหนักแน่นมาก

เธอยืนนิ่งไม่ไหวอีกต่อไปบวกกับคนที่อยู่ข้างหลังยังคงเร่งไม่หยุด เรนนี่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากวางของเหล่านั้นกลับเข้าที่เดิมด้วยความโกรธ

หัสดินนี่ก็ตัวดีจริงๆ!

ทิวทัศน์ของซานไบล์ดีจริงๆ เดินไปๆมาๆระหว่างน้ำกับชายหาด ทะเลสีเขียวคราม ท้องฟ้าสีคราม และป่าต้นมะพร้าวรอบๆ ทุกอย่างล้วนทำให้ความรู้สึกมีความสุข

เพราะท้องนูนออกมาจึงใส่ชุดว่ายน้ำไม่ได้ ย่อมไม่สามารถลงน้ำได้ จึงทำได้แค่อยู่บนชายหาด

มีเรือยนต์อยู่บนทะเล หัสดินเปลี่ยนเสื้อผ้ากำลังไปขี่ ยู่ยี่กำชับให้เขาระวัง ใส่ใจความปลอดภัย เธอนั่งบนชายหาดรอเขา

ฉันทัชพยักหน้า มือใหญ่ประคองใบหน้าเธอแล้วจูบ จากนั้นเดินไปที่ชายหาด

ร่างเขาสูงกำยำอยู่แล้ว บวกกับตอนนี้เขาได้เปลี่ยนเป็นกางเกงรัดรูปสีดำ รูปร่างที่แข็งแกร่งกำยำก็ยิ่งเผยออกมาอย่างไม่ต้องสงสัย โดยเฉพาะอย่างยิ่งกล้ามเนื้อหน้าอก

ขณะเดินผ่านก็ดึงดูดความสนใจของสายตามากมาย ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน ออร่าที่เปล่งออกมาจากตัวเขาไม่สามารถปกปิดได้ มักจะเปล่งประกาย ดึงดูดสายตาเสมอ

ความเร็วของเรือยนต์นั้นเร็วมาก เพียงชั่วพริบตาเขาก็หายไปจากสายตา เกิดคลื่นขึ้นมา

ไม่ว่าเรือยนต์จะแล่นไปที่ไหนล้วนเกิดคลื่นซัดสาด เขานั่งอยู่บนนั้นด้วยท่าทางอาจหาญเปี่ยมด้วยพลัง มีเสน่ห์อย่างที่ไม่อาจบรรยายได้