ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 530

เรนนี่บอกว่าเธอแค่อยากจะนอนหลับฝันดี ถ้ามันเป็นแบบนี้ต่อไป ร่างกายก็จะทรุดตัวลง ไม่ต้องกินเยอะ แค่สองสามเม็ด ก็ทำให้หลับได้เร็วแล้ว

เมื่อได้ยินเช่นนี้ แพทย์จึงให้ยาแก่เธอสามเม็ด และยาสามเม็ดก็ทำให้นอนหลับได้เท่านั้น ปริมาณน้อยเกินไป เป็นไปไม่ได้ที่จะคิดทำอย่างอื่น

หลังจากได้รับของเหล่านี้ เรนนี่ก็กลับไปอย่างพึงพอใจ และไปยังสถานที่ที่นัดล่วงหน้าไว้กับหัสดิน...

หัสดินยังไม่มา แต่เธอไม่ได้กังวล และพูดได้เต็มปากว่าค่อนข้างแน่ใจ

ในเมื่อเธอก้าวเข้ามาจากจุดอ่อนของเขา จะมีอะไรน่ากังวลอีกล่ะ ไม่จำเป็นเลย

หลังจากที่เนเน่ทานอาหารเช้าเสร็จตามลำพัง เธอก็เริ่มทำความสะอาดห้อง มีกุญแจอยู่บนโต๊ะกาแฟ และมือของเธอก็กวาดไปโดยไม่ได้ตั้งใจ เมื่อได้ยินเสียง กุญแจก็ตกลงไปในถังขยะข้างโต๊ะกาแฟแล้ว

ซวยซ้ำซวยซ้อนจริงๆ เนเน่ขมวดคิ้วและถอนหายใจ ก่อนจะก้มลงและหยิบกุญแจขึ้นมา

เมื่อหยิบกุญแจขึ้นมา มือของเธอไปโดนถุงพลาสติกโดยไม่ได้ตั้งใจ ตอนแรกเธอก็ไม่คิดจะสนใจ ก่อนหางตาจะเหลือบไปเห็นถุงบรรจุเข็ม

เข็ม…

เธอแน่ใจว่าเธอไม่เคยซื้อสิ่งนี้ ดังนั้นต้องเป็นเรนนี่ที่ซื้อมันมา ไม่มีเหตุผล ทำไมเธอถึงซื้อของแบบนี้

เนเน่รู้สึกสงสัย งุนงง และสับสน เธอรู้สึกว่ามันแปลกๆ

เธอหยิบกุญแจไปล้างที่ห้องน้ำ จากนั้นไปที่ห้องของเรนนี่ เธอตั้งใจจะทำความสะอาดห้องของเธอ

เมื่อเห็นรองเท้าที่วางไว้ใต้เตียง เนเน่ก็จำได้ว่าเธอเคยเห็นรองเท้าบนอินเทอร์เน็ตวันก่อน เป็นสีฟ้าหุ้มส้น สวยมาก

เนเน่จึงนั่งลงเปิดคอมพิวเตอร์ เข้าสู่ระบบเถาเป่าดูตะกร้าสินค้า และเปิดร้านที่ติดตาม รวมถึงรายการโปรด แต่ก็ไม่มีบันทึกในนั้น

เธอจำได้ว่าตอนนั้นเธอกดหัวใจไว้แล้วนี่นา!

หลังจากหาดูหลายรอบ เธอก็ไม่พบร่องรอยของรองเท้าเลย เธอจึงหาดูในประวัติการค้นหา

เธอดูมันตอนเที่ยงเมื่อวานนี้ ดังนั้นต้องมีบางอย่างในประวัติการค้นหา เธอคลิกหาทีละอัน และเมื่อเห็นเนื้อหาประวัติการค้นหาเว็บอื่นที่ปะปนมาด้วย เธอก็ตะลึง สั่นไปทั้งตัวทันที

——โรคเอดส์แพร่กระจายได้อย่างไร!

- โรคเอดส์แพร่กระจายทางเลือดได้อย่างไร

มีเพียงเรนนี่เท่านั้นที่หาเนื้อหาประเภทนี้ เมื่อนึกถึงถุงฉีดยาในถังขยะ รูขุมขนบนตัวของเนเน่ก็ตั้งขึ้นทันที

เธอกำลังวางแผนอะไรบางอย่างอย่างชัดเจน!

เมื่อคิดถึงสายตาที่แค้นเคืองของเธออีกครั้ง และคำพูดที่เธอเคยพูดไว้ว่าจะลงนรกด้วยกัน เนเน่ก็อดไม่ได้จริงๆที่จะตัวสั่น

เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาด้วยมือที่สั่นเล็กน้อย กดหมายเลขโทรศัพท์ของเรนนี่ และทันทีที่เธอรับสาย เธอก็ได้ยินเสียงของหัสดิน

เธอรู้ว่าการเดาของเธอถูกต้อง! ในฐานะเพื่อน เธอไม่อาจมองดูเธอไปสู่ทางตันแบบนี้ บนถนนที่ไม่มีวันหวนกลับได้ เธอจึงต้องหยุดเธอ

เธอถามเรนนี่ว่าอยู่ที่ไหน

เรนนี่ไม่ได้บอกอะไร บอกเพียงว่ากำลังดื่มกาแฟ บางทีไม่นานอาจจะกลับมา

“ดื่มกาแฟที่ไหน ฉันต้องไปต่างจังหวัด จะได้เอากุญแจบ้านไปให้” เนเน่กล่าวอย่างจงใจ

“ไม่ต้องเอามาให้หรอก เอาไว้ที่เพื่อนบ้าน แล้วฉันจะรีบกลับไป” เรนนี่ปฏิเสธที่จะพูด

จากการพูดดังนี้ เนเน่ก็มั่นใจในความคิดของตัวเองทันที “ฉันมีความสัมพันธ์กับเพื่อนบ้านไม่ค่อยดี จะเอาไว้ที่เขาอย่างสบายใจได้ยังไง เธอแค่บอกชื่อร้านมา ฉันจะฝากกุญแจไว้ที่พนักงานหน้าเคาเตอร์แล้วกัน”

เมื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูด เรนนี่ก็ให้ที่อยู่แก่เธอ

ทันทีที่ได้ยิน เนเน่ก็ปิดประตู และเริ่มวิ่งอย่างเร่งรีบทันที เธอต้องหยุดเรนนี่ ก่อนที่เธอจะได้ทำอะไร

ในห้อง

กาแฟยังไม่มา แต่หัสดินไม่ได้ตั้งใจจะรอที่นี่อีก จึงเอ่ยขออัลบั้มกับเธอ

เรนนี่ยิ้ม “ทำไมคุณรีบจัง ปกติมาร้านกาแฟก็เพื่อดื่มกาแฟ ตอนนี้ฉันยังไม่ได้ดื่มกาแฟ แล้วฉันจะให้คุณได้ยังไง”

หัสดินเคร่งขรึม มองเธอด้วยสายตารังเกียจ ตอนนั้นเขาตกหลุมรักเธอได้ยังไง!

ความเกลียดชังนั้นเรนนี่มองเห็นได้อย่างชัดเจน ไม่มีความโกรธแม้แต่น้อย แต่เธอกลับหัวเราะอย่างสดใส ขยะแขยงหรอ รังเกียจอย่างสุดซึ้งหรอ ความเย่อหยิ่งของเขาจะคงอยู่ได้นานแค่ไหน เมื่อวันนี้จบลง เขาก็จะต้องตกนรกเช่นกัน อย่ามีใครมีความสุขเลย!

เขาไม่อยากอยู่ห้องเดียวกันกับผู้หญิงแบบนี้อีก แต่อัลบั้มคือสิ่งที่เขาต้องการ เขาจึงต้องอยู่ต่อ

“ฉันจะไปห้องน้ำ หลังดื่มกาแฟแล้ว สิ่งที่ควรจะให้ ฉันก็จะให้คุณ ที่จริงฉันก็มีความรู้สึกดีๆให้คุณอยู่ มิฉะนั้นอัลบั้มนี้คงอยู่ในมือฉันพังไปแล้ว ไม่ไปถึงคุณ แต่ฉันชอบเห็นคุณตื่นเต้นแบบตอนนี้! ทุกสายตาที่มืดมนบนใบหน้าของคุณทำให้ใจของฉันสุขขึ้นมาก แต่ใครใช้ให้คุณเลวกับฉันขนาดนี้ล่ะ”