ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 566

เก้านาฬิกา

หมีพูลกลับมาจากเรียนติว

พนาวันทำอาหารจนเต็มโต๊ะ ซึ่งเป็นอาหารที่หมีพูลชอบกินทั้งหมด

ล้างหน้าเสร็จ หมีพูลก็เดินออกจากห้องน้ำ

เมื่อมองไปที่โต๊ะอาหาร เขาก็ตะลึง "แม่ครับ วันนี้มีเทศกาลอะไร"

"ไม่มี มานี่เร็ว"

หมีพูลกะพริบตา “แล้วทำไมแม่ถึงทำอาหารอร่อยเยอะขนาดนี้"

พนาวันยิ้ม ไม่พูดอะไร

เธอลูบหัวเขาพลางพูดว่า "ไม่ชอบเหรอ"

"ชอบครับ!" หมีพูลพยักหน้าอย่างหนักแน่น “อะไรที่แม่ทำ ผมก็ชอบทั้งนั้น!"

“ในปากมีน้ำผึ้งหรือไง ทำไมหวานขนาดนี้ ถ้าโตขึ้นต้องจีบสาวเก่งมากแน่ๆ"

เมื่อพูดจบ หัวใจของพนาวันก็ปวดขึ้นมา

เธออยู่ไม่ถึงเห็นวันนั้นแล้ว

หมีพูลส่ายหน้า “ผมไม่อยากเอาใจสาวๆ ผมต้องการแค่แม่"

พนาวันพูด "ไม่ได้นะ ผู้ชายโตขึ้นต้องมีแฟนและแต่งงาน ถึงตอนนั้น ลูกต้องรักแฟนของตัวเอง อย่ารังแกเธอ"

หมีพูลเกาหัว "แม่ ผมยังเด็ก ผมยังไม่อยากมีแฟนจริงๆ และเมื่อผมโตขึ้น ผมก็จะฟังแต่แม่เท่านั้น"

"จะเป็นลูกแหง่ติดแม่ไม่ได้นะ"

พนาวันนั่งยองๆบนพื้น และสอนคำต่อคำอย่างจริงจัง

“ถึงแม่จะชอบให้ลูกเชื่อฟัง แต่ลูกก็ต้องมีความคิดและวิจารณญาณเป็นของตัวเอง ไม่ใช่ฟังแม่ทุกเรื่อง แม่เกิดลูกขึ้นมาก็เพราะอยากให้ลูกได้เห็นโลกด้วยตาของตัวเอง ไม่ใช่เพื่อเชื่อแต่แม่ เข้าใจไหม"

หมีพูลพยักหน้า"ครับ"

"โอเค ไปกินข้าวเร็ว เดี๋ยวจะเย็นซะก่อน"

สิ้นเสียงโทรศัพท์บนโต๊ะก็ดังขึ้น

พนาวันเหลือบไปมองและเห็นว่าเป็นโทรศัพท์จากทนายถมัตเธอหัวเราะเยาะในใจ แต่ก็ยังรับสาย "สวัสดีค่ะ"

"คุณพนาวัน พรุ่งนี้เช้าคุณอาคิระมีประชุม เวลาเปลี่ยนเป็นบ่ายสามโมง"

เธอพูดเสียงเรียบ "ทราบแล้วค่ะ"

ทนายถมัตสั่ง "ตอนบ่ายสามโมง ผมจะรอพบคุณที่ทางเข้าที่ว่าการอำเภอ ไม่ไปไหนจนกว่าจะเจอ หวังว่าคุณพนาวันจะมาตรงเวลา"

พนาวันไม่ได้พูด ทำเพียงแค่วางสายไป

หมีพูลหิวมากจึงกินอย่างมูมมาม

เธอมองอย่างลึกซึ้ง และคีบอาหารให้เขาเป็นครั้งคราว ก่อนจะพูดว่า "พรุ่งนี้ไปโรงเรียนไหม"

“ครับ พรุ่งนี้วันอังคาร ต้องไปโรงเรียน"

“พรุ่งนี้ไปไม่ได้ ลูกอยากไปเที่ยวข้างนอกมาตลอดไม่ใช่หรอ แม่จะไปเป็นเพื่อน" พนาวันพูด

หมีพูลตกตะลึง และกะพริบตา ใบหน้าเล็กเต็มไปด้วยความประหลาดใจ "แม่ กำลังบอกให้ผมโดดเรียนหรอ"

"ลูกเรียนเก่งมาก ไม่เรียนวันเดียวไม่เป็นไรหรอก แม่เชื่อในตัวลูก"

"ครับ ผมไม่เคยไปเที่ยวกับแม่มาก่อน พรุ่งนี้เราจะไปไหนกัน" หมีพูลเริ่มสนใจและตื่นเต้น

"กินข้าวกันก่อนเถอะ กินข้าวเสร็จแล้วไปดูสถานที่ใกล้ๆกัน"

หลังอาหารเย็น แม่และลูกชายก็อยู่ด้วยกัน และเลือกแกรนด์แคนยอนในที่สุด

มีภูเขา มีน้ำ บรรยากาศน่ารื่นรมย์ และทิวทัศน์ที่สวยงามจึงเป็นสถานที่ที่น่าไปอย่างยิ่ง

หมีพูลผล็อยหลับไปด้วยความตื่นเต้น ใบหน้าเล็กๆของเขาเป็นสีแดงระเรื่อ

พนาวันไม่ได้นอน เธอนั่งข้างเตียง และมองไปที่หมีพูลแบบนั้น

เธอดูเขาทั้งคืนโดยไม่แม้แต่จะกะพริบตา บางครั้งก็เอื้อมมือไปลูบใบหน้า ผม และจมูกของเขาเบาๆ

เธอคิดว่าเธอสามารถอยู่กับเขาต่อไปได้

แต่ความจริงก็คือ เธอสามารถอยู่กับเขาได้ถึงตรงนี้เท่านั้น ลูกชายของเธอ หมีพูล...

วันถัดไป

เช้าตรู่ ทั้งสองเก็บของและออกเดินทางไปยังจุดหมาย

หมีพูลมีความสุขมาก เขาสวมรองเท้าผ้าใบและชุดกีฬา

ตอนออกไปก็ไม่ลืมใส่กล่องอาหารกลางวันไว้ในกระเป๋า และสะพายไว้บนหลัง