ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 581

เขาไม่เคยกินสิ่งที่เธอทำ

ไม่เคยยกเว้นตั้งแต่แต่งงานมา

เธอยังจำตอนเพิ่งแต่งงานได้ เธอจะเตรียมอาหารมื้อใหญ่ทุกเย็น รอเขาเลิกงาน

แต่เขาก็ไม่สนใจ บางทีก็ให้คนใช้เอาทิ้งลงถังขยะ

จากนั้นเธอก็ค่อยๆเลิกทำ

เมื่อได้ยินเช่นนี้ อาคิระก็กลั้นหายใจไว้ด้วยความรู้สึกไม่สบายใจ

“หึ……”

เขาหัวเราะเยาะ และล้มตัวลงบนโซฟา

“ติ๊ง--”

เสียงมาจากโทรศัพท์

อาคิระใช้นิ้วยาวแตะหน้าจอและคลิกที่ข้อความ

—— พายุไต้ฝุ่น “ดอกไม้ไฟ” จะนำฝนตกหนักมาสู่เมืองตั้งแต่วันที่ 24 ถึง 26 ลมกระโชกแรงมากขึ้นในช่วงกลางวัน และจะเพิ่มขึ้นต่อไปถึงระดับ 10 ถึง 12 พร้อมฝนตกหนัก วันที่ 23 และ 24 เวลา 20.00 น. ฝนได้ตกถึง 552 มม. แล้ว!

ประชาชนโปรดระมัดระวัง อย่าออกไปไหน การจราจรถูกระงับไว้หมดแล้ว!

คิ้วของเขาขมวดจนเป็นปม แทบจะบีบแมลงให้ตายได้จำนวนหนึ่ง

ซึ่งหมายความว่าจะสามารถออกจากที่นี่ได้เมื่อไรยังไม่รู้

ที่สำคัญคือต้องหิวตลอดเวลา

เขาเหลือบมองจานที่มีกลิ่นหอม และหยิบบุหรี่ออกมาอีกครั้ง

กลิ่นฉุนของควันพุ่งเข้ามาในจมูกของพนาวัน ทำให้เธออดไอไม่ได้

เธอพูดอย่างเย็นชาว่า “ที่นี่ห้ามสูบบุหรี่!”

อาคิระเคาะบุหรี่แล้วพูดอย่างไม่พอใจว่า “ผมพอใจ”

กินไม่ได้ ใช้บุหรี่แก้หิวก็ไม่ได้หรอ

“นี่ไม่ใช่บ้านอนันต์ธชัย หรือคฤหาสน์ของคุณ แต่เป็นห้องของฉัน” ดวงตาของพนาวันเป็นสีดำขาวอย่างชัดเจน “ฉันเป็นเจ้าของที่นี่!”

อาคิระหรี่ตาลง

“ตอนคุณไม่ได้หย่า คุณสามารถสูบบุหรี่ได้ แต่ถ้าคุณหย่าแล้ว คุณไม่สามารถสูบบุหรี่ได้แม้แต่มวนเดียว ดัจริตอะไรกัน!”

เมื่อก่อนเขาไปที่อพาร์ตเมนต์เป็นครั้งคราว และเขาสูบบุหรี่บ่อยมาก

เขาติดบุหรี่ ปกติแล้ว เขาจะสูบบุหรี่เจ็ดหรือแปดมวนต่อวัน

พนาวันพูดอย่างประชดประชันว่า “ฉันเคยตาบอด ถึงได้ช่วยเหลือคุณ ตอนนี้ตาของฉันดีขึ้นแล้ว ทนรับสิ่งสกปรกไม่ได้อีก”

“ปากเก่งจริงๆ” อาคิระเยาะเย้ยอย่างเย็นชา

หลังจากพ่นควันออกมาสองสามครั้ง เขาก็ดับก้นบุหรี่ ยัดมันลงในแก้วน้ำแบบใช้แล้ว

จนกระทั่งถึงตอนนั้น เขาถึงจำบางอย่างได้

เมื่อก่อนที่อพาร์ตเมนต์ เธอมักจะมีที่เขี่ยบุหรี่อันใหท่เสมอ

ทำให้เขารู้สึกแย่ลงไปอีก

หลังอาหารเช้า พนาวันก็เริ่มเล่านิทานให้หมีพูลฟัง

ไม่ว่าเธอหรือหมีพูลก็ต่างทะนุถนอมทุกนาทีในตอนนี้มาก

แม้ว่าข้างนอกหน้าต่างจะมีพายุ แต่ในห้องอบอุ่นมาก

อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบกับช่วงเวลาที่เงียบสงบระหว่างทั้งสอง อาคิระรู้สึกไม่ค่อยดีนัก

เขาไม่ได้กินข้าวมาเกือบสองวันแล้ว ท้องของเขากำลังปั่นป่วน

หลังจากนั้นไม่นาน พนาวันกับหมีพูลก็กอดกันผล็อยหลับไป

อาคิระเลิกคิ้ว และเดินเข้าไปในครัว

เขาเกือบพลิกครัวหาบิสกิต หรือบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป แต่ก็ไม่เจอ

ใบหน้าของเขาเข้มขึ้น

ในที่สุด สายตาก็จับจ้องไปที่แพนเค้กที่เหลือและผัดผักบนเขียง

ดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย และหลังจากลังเลอยู่สามวินาที อาคิระก็หยิบตะเกียบขึ้นมาเรียนแบบทั้งสองคน และคีบแพนเค้กที่เต็มไปด้วยผักให้ตัวเอง