ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 622

หมีพูลไม่สามารถทนต่ออาการง่วงได้อีกต่อไป จึงทรุดตัวลงบนเก้าอี้ แล้วหลับไป

รถจดอยู่ด้านล่าง พนาวันไม่ได้อุ้มหมีพูล ลงจากรถ

อาคิระพูด “ไม่เอาหมีพูลไปด้วยเหรอ ？”

“ฉันจะออกต่างจังหวัด ตอนนี้เอาไปด้วยไม่ได้ คุณก็ไม่ต้องพาเขามาอีกนะ”

หลังสิ้นสุดเสียง เธอก็ลงจากรถ

อาคิระกลับคว้าแขนเธอไว้

ตรงระเบียงทางเดิน เขายกแขนทั้งสองข้างของเธอขึ้นเหนือหัว ขาล่ำสันเบียดเข้าไประหว่างขาของเธอ ม่านตาดำลึกแทบจะดูดซับทั้งร่างกายเธอเข้าไป

“ใช่！เรื่องไร้สาระนั่นผมเป็นคนทำเอง！ทั้งหมดผมเป็นคนทำเอง！แล้วยังไง？คุณคบกับเขามันก็เป็นเสรีภาพของคุณ”

“และผมจะทำยังไงมันก็เสรีภาพของผมเช่นกัน ผมไม่มีสิทธิ์ไปควบคุมคุณ แล้วคุณคิดว่าคุณมีสิทธิ์อะไรมาถามผม？”

ที่นี่มีผู้เช่าห้องเดินผ่านไปมาไม่หยุด การที่ทั้งสองมีท่าทางแนบชิดสนิทกันแบบนี้ พนาวันบิดตัวและดิ้น “ได้ งั้นเสรีภาพของคุณ ต่อไปฉันจะไม่ถามอีก ตอนนี้ปล่อยฉันได้แล้ว！”

เมื่อมองไปที่เธอ อาคิระโน้มคางลงอย่างแน่วแน่ แล้วถามอีกครั้ง “ตกลงได้นอนกับเขาหรือเปล่า？”

“คุณมีสิทธิ์อะไรไปอนุญาตให้เจ้าหน้าที่รัฐจุดไฟ แต่ไม่อนุญาตให้ประชาชนจุดไฟ？” พนาวันเองก็อารมณ์เสียแล้วจริงๆ “เกี่ยวอะไร——”

ครั้งนี้ไม่รอให้เธอพูดจบ ร่างสูงของเขาก็โน้มลงมาข้างล่าง ทันใดนั้นก็จูบเธอ

ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จูบอย่างพลิกไปพลิกมา！

พนาวันโกรธ จึงกัดเข้าไปที่ริมฝีปากของเขา

แล้วเตะเข้าไปที่เขา ใช้แรงทั้งร่างกายออกมาอย่างเต็มที่

ไม่สนใจมุมริมฝีปากที่ได้รับบาดเจ็บเลยสักนิด หลังจากจูบจนพอ อาคิระจึงถอยร่างออกมา

“ที่คุณบอกว่าเรื่องปัญญาอ่อนทั้งหมดที่ผมทำ ไม่ปัญญาอ่อนแล้วจะให้ผมทำยังไง？”

“ไม่ว่าฉันจะพูดอะไรคุณก็ไม่ยอมฟัง หรือบังคับถามอะไรคุณก็บอกว่าฉันไม่มีสิทธิ์ นอกจากจะใช้วิธีนี้ขวางไม่ให้คุณอยู่กับผู้ชายคนนั้น ผมมีทางไหนบ้าง？”

นี่ไม่ใช่ความเผด็จการและคลุ้มคลั่งตามปกติของเขา แต่เป็นการจำใจ

“คุณบอกผมสิ ผมมีทางไหนบ้าง！”

ลมหายใจของเขาหอบเล็กน้อย แต่จ้องมองไปที่เธออย่างลึกมาก ราวกับอยากเข้าไปในส่วนที่ลึกที่สุดในนัยต์ตาของเธอ

สายตาแบบนี้นั้นลึกเกินไป ราวกับอยู่ในวังวน

พนาวันหันหัวออกห่าง แล้วไม่มองเขาต่อ

“ผมจะถามคุณอีกเป็นครั้งสุดท้าย ว่าตกลงแล้วคุณได้นอนกับผู้ชายคนนั้นหรือเปล่า？” ครั้งนี้เขาสนใจมากที่สุด เป็นคำถามที่เขาสนใจมากที่สุด！

เธอยังคงไม่ตอบ

เขาโค้งตัวลงอีกครั้ง คราวนี้เขากลับกัดเข้าที่ริมฝีปากของเธอ

เธอขยับ แล้วชนเขาอย่างแรง

อาคิระไม่ทันระวัง ร่างกายของเขาถอยไปด้านหลังพร้อมกับแขนชนเข้ากับประตูพอดี เจ็บจนไม่สามารถขยับได้

พนาวันตกใจทันที ไม่ได้ขยับไปไหนต่อ

เธอเห็นได้ว่าสีหน้าเขาเปลี่ยนไปจนดูไม่ได้ หน้าเขียว ขาวซีด เห็นได้ชัดว่าตอนนั้นที่ชนไปไม่เบาเลย

เขาไม่สนใจอยู่แล้ว เพียงแค่จ้องเขม็งเธออยู่อย่างนั้น

“นอกจากคุณ ผมก็ไม่เคยไปมีเพศสัมพันธ์กับใคร ไม่ว่าจะเป็นดาหวันหรือผู้หญิงข้างกายผมคนนั้น ผมสาบานกับคุณด้วยชีวิตของผมเอง คุณแน่ใจว่าคุณจะไม่ตอบคำถามของผมจริงๆ เหรอ？

“ไม่เป็นไร ถ้าคุณจะไม่ตอบไปเรื่อยๆ ผมก็จะจูบคุณไปเรื่อยๆ คุณอยากตอบผมเมื่อไหร่ก็ค่อยตอบ ยังไงซะผมก็ชินแล้ว”