ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 623
พนาวันไม่รู้มาก่อน ว่าเคมีบำบัดจะไม่สบายขนาดนี้
มีความรู้สึกไวต่อกลิ่นอย่างมาก ได้กลิ่นอะไรก็อยากอ้วกไปหมด แขนขาอ่อนแรง แม้แต่ยืนยังลำบาก
หลับจนถึงตีสาม เธอก็ตื่น
เมื่อไปเข้าห้องน้ำ ก็รู้สึกประหลาดใจที่พบว่า แม้แต่ปัสสาวะยังเป็นสีชมพู
เธอรีบไปกินยาอีกหนึ่งเม็ด หลังจากที่ยาออกฤทธิ์ ก็มีเวลาผ่อนคลายอีกหนึ่งชั่วโทง จึงรีบหลับอย่างรวดเร็ว
ในที่สุดก็รอดมาได้จนถึงวันรุ่งขึ้น
วันรุ่งขึ้น เธอจึงไปที่โรงพยาบาล
ในสภาพการณ์แบบนี้ มันยากลำบากเกินไปที่จะอยู่บ้านคนเดียว ไปอยู่โรงพยาบาลดีกว่า
เมื่อหทัยมาถึง
เมื่อเห็นว่าเธอหน้าขาวซีด ก็อดไม่ได้ที่จะถามอย่างเป็นห่วง “ไม่เป็นไรใช่มั้ย？”
พนาวันส่ายหน้า “เมื่อคืนค่อนข้างหนัก ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้ว”
“งั้นก็ดี”
หทัยกลุ้มใจ “ผู้ชายคนที่ไปร้านปิ้งย่างวันนั้นคือใคร？”
“มนตรี เพื่อนร่วมงานที่บริษัท”
“สำหรับเธอที่มีต่อเขาแล้ว ต้องมีความหมายมากแน่ๆ ใครก็ดูออก ”
พนาวันไม่ได้ปฏิเสธ แต่พูดว่า “ฉันปฏิเสธไปแล้ว”
หทัยชะงัก “ปฏิเสธ？ทำไมล่ะ？”
“ฉันเป็นมะเร็ง หรือจะตายก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำ แล้วทำไมต้องไปตอบรับเขาด้วยล่ะ？”
หทัยพูด “เธอนี่โง่หรือเปล่า？ก็เพราะไม่รู้ว่าจะเป็นหรือตายไง เลยต้องรีบใช้เวลาที่จะไปเพลิดเพลินกับความรักเหรอ สัมผัสกับความรู้สึกรัก อย่าให้ตัวเองเสียใจทีหลัง”
พนาวันถามกลับ “เธอคิดว่า แบบนี้ยุติธรรมกับคนอื่นเหรอ？”
“……”
หทัยไม่พูด
พนาวันพูด “ฉันไม่มีความคิดอะไรเกี่ยวกับความรู้สึกเลย เพราะยังไงซะ ตอนนี้ขนาดการมีชีวิตอยู่ยังเป็นความหวังที่หรูหราเลย”
“เฮ้ยๆๆ！”
หทัยด่า “หรูหราอะไร เคมีบำบัดต้องประสบความสำเร็จ เธอต้องมีชีวิตอยู่ไปถึงร้อยปี”
เวลาต่อมา พนาวันเริ่มมาที่โรงพยาบาล เพื่อรับการบำบัดต่อ
ระหว่างนั้น อาคิระก็โทรเข้ามาหลายสาย เธอไม่ได้รับ
แต่ยังไงก็ตาม มนตรีเองก็โทรเข้ามาหลายสายเหมือนกัน และก็ไม่รับสายเหมือนกัน
อ่านหนังสือ ถักเสื้อกันหนาว สงบนิ่งและจากไป
ถึงแม้ว่า ทุกคืนจะเจ็บปวดจนเกือบตาย นอนก็ไม่หลับ แต่ก็ต้องอดทน
ประมาณวันที่สิบแปด ผมของเธอเริ่มร่วง แล้วผมก็ร่วงหนักมาก ร่วงออกมาทีละกำ
หทัยมองอย่างใจเจ็บ “ทำไมถึงร่วงหนักอย่างนี้ล่ะ？”
พนาวันมองตัวเองในกระจก
ผมดำที่เงางามสลวย ตอนนี้เหลืออยู่ครึ่งเดียว
เธอหยิบกระเป๋า
หทัยถาม “จะไปไหน？”
“ร้านทำผม”
เมื่อได้ยิน หทัยก็รีบตามไป
แถมโรงพยาบาลมีร้านตัดผม
ทันทีที่เห็นพนาวัน ช่างทำผมก็มาต้อนรับอย่างกระตือรือร้น “ขออนุญาตถามค่ะ ทำสีหรือดัดผมดีคะ？”
พนาวันพูดนิ่งๆ “ตัดผมค่ะ”
“ผมคุณยาวสวยมาก ทำไมถึงจะตัดล่ะคะ？ย้อมสีน้ำตาลชาได้นะคะ แล้วค่อยดัด ต้องสวยมากแน่ๆ ” ช่างทำผมแนะนำอย่างกระตือรือร้น
“ขอบคุณค่ะ ไม่ต้องหรอกค่ะ ไถให้โล้นก็พอค่ะ”
ช่างทำผมชะงัก
แทบจะไม่เจอลูกค้าผู้หญิงที่ต้องการโกนหัว
“ไม่ได้เหรอคะ？ฉันเดี๋ยวเปลี่ยนร้าน”
ช่างทำผมรีบพูด “ได้ค่ะ”
เมื่อนั่งอยู่หน้ากระจก พนาวันมองดูผมยาวปะบ่า แล้วถ่ายรูป
ถือว่า……เก็บเป็นที่ระลึกแล้วกัน
ไม่นาน ไม่กี่นาที ก็โกนเสร็จ
หทัยยื่นหมวกมาให้ “เพิ่งซื้อมาน่ะ”
“ขอบคุณนะ”
พนาวันสวมหมวก
หทัยพูด “หล่อมาก ต่อไปก็ใส่วิกได้หลายแบบแล้ว เปลี่ยนสไตล์”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง