ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 641

ความน้อยเนื้อต่ำต้อยของผู้รับผิดชอบนั้น เขาไม่ให้พูดอ่ะ！

ถ้าพูดไปก็โดนว่า เขาจะกล้าพูดเหรอ？

ในขณะเดียวกัน พนาวันก็พาหมีพูลไปคฤหาสน์ตระกูลหฤทัยไพรุณ

เธอถือชาดอกไม้ กลิ่นหอมอ่อนๆลอยออกมา หมีพูลเล่นกับเบบี๋อย่างสุดกำลัง เหงื่อท่วมหน้าผาก ไม่ต้องบอกว่ามีความกระฉับกระเฉงมากแค่ไหน

เขารู้สึกว่า ในบ้านทั้งพ่อและแม่ต่างเป็นคนหลอกลวง มีแค่เขาที่ปกติเท่านั้น

ถึงจะหลอกคน แต่เขาก็ปรารถนาดี

พ่อให้เขาหลอกแม่ แม่ก็ให้เขาหลอกพ่ออีก

เฮ้อ สถานการณ์วุ่นวายอะไรแบบนี้เนี่ย ไม่รู้ว่าพ่อจะโดนหรอกหรือไม่ และแม่จะให้เขาแกล้งเป็นเข้าโรงพยาบาลอีกไหม？

เขาไม่อยากนอนบนเตียงคนไข้ทั้งวัน แบบนั้นมันไม่สบายเลย！

เล่นอยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลหฤทัยไพรุณตลอด พอค่อยๆมืดลง พนาวันตะพาหมีพูลออกไป

สีท้องฟ้ามืดแล้ว ยู่ยี่ก็ไม่วางใจ ให้คนขับรถของบ้านไปส่ง ตอนที่ถึงบนถนน หมีพูลก็บอกว่าตัวเองหิว

พนาวันทักทายคนขับรถแล้ว จากนั้นจูงหมีพูลออกไป เขาบอกว่าเขาจะกินขนมจีนข้ามสะพาน

มีร้านขนมจีนข้ามสะพานร้านหนึ่งไม่เลว หมีพูลน่าจะเล่นจนหิว ในขนมจีนนั้นใส่หลายอย่างมาก ไส้กรอก ลูกชิ้น และยังมีผักเล็กน้อย

พนาวันที่มองก็ขมวดคิ้วตาม：“ดึกแล้วเดี๋ยวก็จะนอนแล้ว ลูกกินเยอะขนาดนี้ เดี๋ยวไม่สบายท้องได้นะ”

“ไม่เป็นไร ตอนนี้ผมกำลังเพิ่มความสูง ต้องกินเยอะหน่อย”

หมีพูลก็ยังพูดอย่างมีแบบแผน ตรงไปตรงมา：“แม่ แม่ว่าใส่เห็ดอีกสองไม้เป็นไงครับ？”

เธออดไม่ได้ที่จะบีบคิ้ว เด็กขนาดนี้ เธอยังเถียงไม่ได้！

“ใส่ไปสิ ในเมื่อเพิ่มความสูง นั้นก็กินเยอะหน่อย อยากได้อะไรอีกไหม ใส่ให้หมดครั้งเดียว”

“ตอนนี้เธออยู่ไหน？”เสียงของยู่ยี่มีความตื่นเต้นเล็กน้อย

“ยังพาหมีพูลกินอะไรอยู่”

“พอแล้ว ไม่ต้องกินแล้วๆ！อาคิระกลับมาแล้ว ตอนนี้ถึงสนามบินแล้ว เธอรีบเตรียมงานให้เรียบร้อย”ยู่ยี่พูดอย่างรีบร้อน

ได้ยินคำนี้ สายตาของพนาวันก็จริงจังขึ้นมา แล้วดันชามตรงหน้าหมีพูลออก：“ไปเถอะ”

หมีพูลยังบอกว่าหิว ไม่ยอมไป เธอให้ทางครัวทำขนมจีนที่หนึ่งห่อกลับบ้าน จากนั้นพูดว่า：“รีบไปเร็ว พ่อลูกกลับมาแล้ว！”

พอได้ยิน หมีพูลดูมีความสุข แล้วก็พยักหน้าไปมา

สองคนแม่ลูกเรียกรถแท็กซี่ เข้าไปนั่ง แล้วรีบไปที่โรงพยาบาล

ดีที่ฉันทัชบอกทางโรงพยาบาลล่วงหน้าแล้ว ห้องเตรียมไว้พร้อม ตอนนี้แค่เข้าไปอยู่ก็พอ