ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 646

อาคิระขมวดคิ้วขึ้น ไม่รู้ว่าควรจะออกปากอย่างไรดี และติดอ่างขึ้นมาบ้าง : “เอ่อ...เอ่อคือ....”

พนาวันไม่ได้สนใจเขาเลยและหันหลังให้เขาไปแล้ว

“ความผิดเป็นพันเป็นหมื่นล้วนแต่เป็นความผิดของผมทั้งนั้น เมื่อวานผมไม่ตั้งใจ ผมดีใจเสียด้วยซ้ำ ผมเองก็อยากจะสบายใจเหมือนกัน และทำให้คุณตื่นเต้นขึ้นมาบ้าง ใจเย็นๆ อย่าโมโหเลยนะ ดีไหมครับ?” ไม่มีวิธีแล้ว เขาเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงอีกครั้ง พูดดีๆ ท่าทางแบบนั้น ทำให้ไม่สามารถมองมาตรงๆได้เลย

นี่แตกต่างไปจากเค้าโครงที่เขาคาดการณ์เอาไว้มาก สามารถใช้ว่าเป็นการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันมาอธิบายได้เลย

ไหล่ของยู่ยี่สั่นอย่างควบคุมเอาไว้ไม่ได้ ทนไม่ไหวแล้ว ทนไม่ไหวแล้วจริงๆ!

ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้ก็คงไม่ทำตั้งแต่แรก!

ตอนที่มีขั้นบันไดก็ไม่ลง จะต้องทำให้เป็นแบบนี้ สมองของอาคิระกระทบกระเทือนจนพังไปแล้ว!

ทำอย่างไรดี อยากจะหัวเราะจัง ในท้องอึดอัดจะแย่อยู่แล้ว....

พนาวันยังไม่มองเขา มองไปทางด้านนอกหน้าต่าง ไม่เล่นด้วย

หมีพูลดูแล้วมีอาการที่ฮึกเหิม เสนอความคิดเห็นให้กับคุณพ่อของตัวเอง : “คุณพ่อฮะ ไม่อย่างนั้นก็สารภาพรักกับคุณแม่สิฮะ ผมเห็นในทีวีแสดงแบบนั้น”

อาคิระเหลือบมองใบหน้านั้น หลังจากนั้นก็คุกเข่าลงพลางเอ่ยขึ้น : “มีผู้หญิงคนนึง ผมรู้ว่าผมติดค้างเธอเอาไว้ เมื่อก่อนผมไม่เคยชดเชยให้เธอเลย แต่หลังจากนี้ไป ผมจะทำดีกับเธอเท่าที่ผมจะทำได้ ถ้าหากวันนี้เธอไม่ยกโทษให้ผม ผมก็จะคุกเข่าอยู่แบบนี้นี่แหล่ะ”

คิ้วที่ขมวดอยู่ของพนาวันขยับแล้ว มีแนวโน้มที่เกือบจะทำลายความสามารถนี้ได้ เขานี่ช่างไม่มีเหตุผลเสียจริงๆ!

แต่เห็นได้ชัดว่าเขากำลังพูดจริงๆ คุกเข่าอยู่ตรงนั้นไม่ขยับ คนที่เดินไปๆมาๆอยู่รอบๆก็กำลังมองอยู่ สายตาต่างพากันมองมา

อาคิระยังอยู่ตรงนั้นไม่ไหวติง เขาตัดสินใจแล้ว พนักงานเดินเข้ามาเสิร์ฟอาหารผ่านช่องทางด้านหลังเขา อาหารเกือบจะราดลงร่างของเขาอยู่แล้ว

พนาวันทนดูต่อไปไม่ได้แล้ว จึงยื่นมือออกมาดึงแขนเสื้อของเขา ให้เขาลุกขึ้น

อาคิระไม่ยอม!

“คุณทำแบบนี้มันขวางทาง รู้รึเปล่า?” เธอชี้ไปทางคนเหล่านั้นที่อยู่ทางด้านหลัง

“ทางตรงนี้ผมซื้อ เดี๋ยวจะเอาเช็คไปให้พวกเขา ตอนนี้เป็นของผม ผมจะใช้ยังไงมันก็เป็นสิทธิของผม!” เขากลับเอ่ยพูดออกมาอย่างแน่นอนแบบนั้น