ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 647

อาคิระเลิกคิ้วพลางเอ่ยขึ้น : “ผมรับปากคุณแล้วว่าจะอยู่ต่อ ยังจะแสดงละครอีกเหรอ?”

พนาวันมองเขา

เห็นได้ชัดว่าอาคิระไม่เชื่อว่าเธอเป็นมะเร็ง

เธอขมวดคิ้วขึ้น หลังจากที่ลังเลอยู่พักหนึ่งแล้ว เธอก็รวบรวมความกล้าแล้วถอดวิกผมปลอมออกมา

ทันใดนั้นเอง อาคิระก็เหมือนกับถูกฟ้าผ่า อึ้งอยู่ที่เดิมตรงนั้น

หลังจากที่ดึงสติกลับมาแล้ว สีหน้าท่าทางของเขาก็หนักหน่วงขึ้นมา หน้าอกขึ้นๆลงๆอย่างแรง : “ตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ?”

พนาวันเอ่ยขึ้นมานิ่งๆ : “ฉันเป็นมะเร็งตั้งแต่ก่อนที่จะหย่าแล้ว หมีพูลจะไม่มีคุณไม่ได้”

“เดี๋ยวก่อนนะ ผมขอผ่อนคลายก่อน”

อาคิระนั่งยองๆลงที่พื้น แล้วหายใจเข้ายกใหญ่

ชั่วพริบตาเดียว จากสวรรค์ลงสู่นรก สุขไปทุกข์

เขารู้สึกเวียนศีรษะตาพร่ามัว แม้กระทั่งเหมือนกับดวงตาถูกเสียบแทงเข้าไปจนลืมไม่ได้

หลังจากที่ค่อยๆดึงสติกลับมาแล้ว เขาก็ลุกขึ้นมาจากที่พื้น ร่างสูงใหญ่โซเซอยู่บ้าง ยืนไม่มั่นคง

“นับตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป คุณจะต้องอยู่ข้างๆผม จะอยู่ห่างจากผมไม่ได้เลยแม้แต่ก้าวเดียว!”

หน้าอกของพนาวันขึ้นลง : “อาคิระ ให้คุณอยู่ก็เพื่อหมีพูล ฉันกับคุณเราไม่ได้เกี่ยวข้องกัน”

แต่ทว่าอาคิระไม่ได้สนใจเธอเลย

หลังจากนั้นพนาวันก็ถูกส่งกลับไปที่โรงพยาบาล

ไม่ว่าจะพูดอย่างไร ตอนนี้เธอก็สามารถวางใจลงมาได้บ้างแล้ว ถึงอย่างไรหมีพูลก็มีคนดู เธอไม่ต้องกังวลอีกแล้ว

คฤหาสน์อนันต์ธชัย

พอฉันทัชก้าวเข้ามาในห้องรับแขก ก็เห็นเงานั้นที่อยู่ตรงด้านหน้าหน้าต่าง

“ก้นบึ้งของหัวใจเบิกบานแล้ว นี่ยังจะมาทำเป็นขรึมอีก” มุมปากของเขายิ้มเยาะออกมา

และวินาทีต่อมา อาคิระก็หันกลับมา

เห็นน้ำตาที่หางตาของเขาแล้ว ฉันทัชก็รู้สึกตกตะลึงไปเล็กน้อย : “นาย ร้องไห้?”

“เหรอ?”

อาคิระมาเช็ดน้ำตาตรงหางตาทีหลัง ก็ไม่คิดว่าจะมีน้ำตาอยู่จริงๆ