ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 655

หากช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้รู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ งั้นตอนนั้นเธอไม่มีทางเห็นด้วยกับงานแต่งของดนัยและนาโนอย่างแน่นอน ไม่เห็นด้วยเด็ดขาด เธอเพียงแต่คัดค้านเท่านั้น!

แต่เห็นได้ชัดว่าสายเกินไปที่จะพูดคำเหล่านี้ในตอนนี้

ในอีกด้านหนึ่ง

เมื่อดนัยกลับมาที่ห้อง นาโนก็หลับแล้ว

เดินไป เขานั่งลงข้างๆเธอ มือทั้งสองวางบนหลังเธอลูบไล้ช้าๆ แล้วถามว่า “รอบเดือนหมดหรือยัง?”

"อืม หมดแล้ว"

นาโนตอบอย่างงุนงง ไม่แม้แต่จะลืมตา แต่ยังคงปิดแน่น น้ำเสียงของเธอดังออกมาจากจมูกอย่างเกียจคร้าน

"งั้นเรามา..."

ในระหว่างการพูด นิ้วที่เรียวยาวของดนัยกระดิกขึ้นมาเบา ๆ

นาโนส่ายหัว และผลักมือออกไป "ตอนนี้ฉันแค่ต้องการนอนหลับสบาย อย่ามารบกวนฉัน..."

ยังคงไม่ยอมแพ้ ดนัยขยับเข้าไปใกล้และเกลี้ยกล่อมเบา ๆ

นาโนยังคงส่ายหัวอยู่ ฟุบใบหน้าของเธอลงในหมอนโดยตรง เสียงของเธอเบาลง “ฉันไม่มีแรงจะยกแขนแล้ว นอนเถอะ”

เธอไม่มีแรงเลยแม้แต่นิดจริงๆ

ไม่ได้เคยทำงานหนักมาตั้งแต่เด็ก แต่วันนี้ฉันใช้กำลังทั้งหมดที่มี แม้ว่าจะนอนราบแบบนี้ ก็รู้สึกได้ว่าแขนทั้งปวดทั้งอ่อนแรง ไม่มีแรงและกำลังจะอยู่กับเขาแล้วจริงๆ

“อืม ฉันนอนแล้ว คุณก็นอนเถอะ ราตรีสวัสดิ์”

นาโนดึงผ้าห่มออกมา แล้วผล็อยหลับไป

ยักไหล่เล็กน้อยอย่างช่วยไม่ได้ ดนัยดูเหมือนเป็นคนที่จากกับภรรยานานมาก

"......"

จนปัญญา ดนัยรู้ว่าไม่มีความหวัง ดังนั้นเขาจึงทำได้แต่หลับตาลง

นาโนเหนื่อยมากจริง ส่วนผสมในหม้อเหล็กขนาดใหญ่ต้องกวนอย่างต่อเนื่อง และเธอไม่สามารถหยุดได้ครู่หนึ่ง แขนของเธอเรียวเล็กและยาง ส่วนผสมมีมากมาย การกวนเป็นเวลาหลายชั่วโมงมันไม่ใช่เรื่องตลกจริงๆ!

หลังจากจูบลากับดนัยอย่างร้อนแรง เธอก็เดินออกจากห้อง

นีรดาได้ออกไปแล้ว และ Land Rover ของเธอที่จอดอยู่ด้านนอกวิลล่า ขึ้นไปนั่งและขับรถออกไป

วันที่สอง แม้ว่าเทคนิคและทักษะจะยังไม่ค่อยดีนัก แต่ก็เก่งกว่าวันแรกมาก อย่างน้อยฉันก็รู้ชื่อเครื่องปรุงบางอย่างแล้ว

แต่ในตอนที่กวน ใบหน้าที่สวยงามของนาโนยังคงมีความกลัวอยู่เล็กน้อย เธอก็กัดฟัน พุ่งตัวไปโดยไม่สนใจอะไรแล้ว

จากนั้นเขาก็นั่งลงที่นั่น บดส่วนผสมที่เตรียมไว้ในหม้อ

เมื่อวานนี้เธอปวดหลังจึงทำได้ไม่ค่อยดี วันนี้เธอยืนโค้งเป็นเวลานาน ความเจ็บปวดก็ยิ่งแย่ลงไปอีก นั่งไม่อยู่ ขยับบิดตัวไปมาอยู่บนเก้าอี้

ในท้ายที่สุด แม้แต่นาโนก็ไม่รู้ว่าส่วนผสมถูกบดเสร็จได้อย่างไร

สิ่งเดียวที่เธอรู้คือข้างหน้าของของเธอไม่ได้มืดอีกต่อไป

เมื่อเดินเข้ามาในห้องโถงด้านหน้าจากห้องครัว นาโนตบฝุ่นที่กระโปรงของเธอ อารมณ์ไม่ค่อยดีมากสักเท่าไหร่