ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 656

ไปถึงร้านอาหารในตอนเช้า ตัดตอนเที่ยงที่ออกไปเดินเล่นข้างนอก ท้องฟ้ามืดลงในพริบตา

แต่เธอไม่ได้ทำอะไรเลย ใช้เวลาทั้งวันในความงุนงง

นาโนรู้สึกว่าช่วงสองสามวันที่ผ่านมานั้นไม่ราบรื่น และมันมักจะโชคร้าย!

นี่ก็ เพิ่งเดินออกจากครัว ก็เจอกับแฟนเก่าซะแล้ว!

เธอเมินเฉยต่ออารมณ์ของชายผู้นั้น จัดกระโปรงของเธออย่างสบายใจเฉิบ

เธอไม่สนใจอีกฝ่าย แต่อีกฝ่ายก็ชนเข้ามาเอง "นี่นาโนไม่ใช่เหรอ"

นาโนยิ้มเสียดสีอย่างงดงาม ไม่มีเวลาสนใจเขา

“อะไรนะ? เลิกกันไม่นานก็ไม่รู้จักกันแล้ว? ผมจำคุณได้เป็นอย่างดีเลยนะ!” ผู้ชายใช้ตาทรงพีชมองมา พูดด้วยเสียงเบา

หัวเราะอย่างเสียดสีต่อ นาโนเลิกคิ้ว “ถ้าแฟนปัจจุบันคุณมาได้ยินสิ่งนี้ จะรู้สึกอย่างไร?”

ชายคนนั้นโบกมือ "ร้านกาแฟเปิดใหม่ฝั่งตรงข้าม และรสชาติกลมกล่อมมาก ไปดื่มกันไหม?"

เหลือความอดทนเพียงเล็กน้อย นาโนก็พูดตรงๆ ว่า “สุนัขที่ดีจะไม่ขวางทาง ไปให้พ้นเอง!”

"คุณด่าใครว่าหมา”

ชายคนนั้นเริ่มโกรธ และในชั่วพริบตาเขาก็ยิ้มอีกครั้ง

“แต่อารมณ์นี้ก็ยังแรงได้ที่อยู่นะ ผมชอบ”

“ชีวิตคนช่างยาวนานนัก ใครยังไม่เคยเจอคนเจ้าชู้สักคน? นายมันใช้คนเจ้าชู้ที่ไหนกัน ไอ่คนขี้ขลาดต่างหาก!” นาโน ค่อยๆ ขึ้นอารมณ์ “ถ้าฉันให้หน้าเจ้า เจ้าจะใส่ทองจริงๆ นะ” กับมัน!”

ระหว่างพูด เข่าก็พุ่งตรงไปข้างหน้าอย่างแรง

ชายคนนั้นเจ็บปวดมาก คร่ำครวญกรีดร้อง และจับไปยังส่วนสำคัญของเขาแล้วนั่งลง ทำให้ทุกคนรอบตัวต่างก็มองมา

ปล่อยเสียงเฮอะผ่านลมหายใจทางจมูก ริมฝีปากสีแดงของนาโนโค้งขึ้น เหยียบรองเท้าส้นสูงอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเธอ แกว่งไปมาราวกับเด็กสาว และจากไป

แต่ผู้ชายที่เสียหน้าจะยอมเหรอ!

ยื่นมือไปข้างหน้า คว้าข้อมือของนาโน

เมื่อหันหลังกลับ ส้นเท้าเรียวที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเธอก็เหยียบขาของเขาอีกครั้ง

ในที่ไม่ไกลนัก นีรดาตามเสียงมา เจอภาพที่นาโนและชายคนนั้นดึงไปดึงมากันอยู่พอดี ทันใดนั้นเธอก็ขมวดคิ้วสูงสามฟุตทันที

นาโนไม่ได้หยุดอีกต่อไป โทรเรียกเชอร์รีนเพื่อนัดหมาย

บังเอิญ ยู่ยี่ก็กลับมาจากฮ่องกงแล้ว

นานมากแล้วที่ไม่ได้รวมตัวกัน วันนี้มีโอกาสแล้ว แน่นอนว่าอยากจะมาพบปะกันหน่อย

หลังจากทำการนัดหมาย รอให้นาโนจอดรถ Land Rover และเดินเข้าไปแล้ว กลับเห็นเชอร์รีนพาทั้งเด็กเล็กและเด็กโตมา ยู่ยี่ก็อุ้มทารกไว้ในอ้อมแขนของเธอ

เธอก้าวเข้าไปในโรงแรมและหยุดชั่วขณะหนึ่ง จ้องเขม็งอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงสงบอารมณ์ในดวงตาของเธอ และเดินผ่านไป

เธอมักจะชอบแกล้งเด็ก ๆ จนร้องว้าว ว้าว

ผ่านไปครู่หนึ่ง เสียงร้องของเด็กโตและเด็กเล็กก็ดังขึ้นเหมือนที่คิดไว้

เชอร์รีนและยู่ยี่กำลังยุ่งอยู่กับการเกลี้ยกล่อมเด็กในอ้อมแขน จ้องมองที่นาโน เด็กๆต่างก็บอกว่าคุณน้านาโนใจร้าย น้ายู่ยี่ใจดี

ไม่ง่ายเลยหว่าจะเกลี้ยกล่อมให้เด็กให้อยู่ และขอให้ผู้จัดการโรงแรมพาเขาออกไปเล่น เชอร์รีนพูดขึ้นว่า "สองสามวันนี้ปรับตัวกับร้านอาหารเป็นไงบ้าง"

เมื่อพูดจบ เธอก็จากไปทันที

ยู่ยี่ขมวดคิ้ว มองไปที่เชอร์รีน "นิสัยของเธอแย่มากจริงๆ แม่ดนัยจะชอบเธอเหรอ"

“เธอไม่ต้องว่านางแล้ว นางหงุดหงิดอารมณ์ไม่ดี แม่ของดนัยคงพูดคำเหล่านี้ข้างหูของนางแล้ว เธอพูดซ้ำอีก นางจะรู้สึกแต่หงุดหงิด”

เชอร์รีนกล่าวช้าๆ

"นิสัยของนาโนไม่ได้แย่ เธอแค่ตรงไปตรงมาเกินไป และเอาใจคนอื่นไม่เป็น เธอคิดว่าคนทำส่วนผสมเหมือนกับงานในครัวเหมือนกันเหรอ"

เธอดื่มน้ำไปหนึ่งแก้ว แล้วหยุดชะงักไป

“งานในครัวจะมีอะไรบ้าง ล้างจาน ทำอาหาร ทำได้สบายและง่ายมาก ฉันเคยไปที่ห้องส่วนผสมของพวกนางหนึ่งครั้ง มีเพียงพัดลมระบายอากาศและที่สำหรับระบายอากาศ สถานที่ขนาดใหญ่ขนาดนั้นมีเปลวไฟลุกโชน และต้องกวนไม่หยุด มันไม่ง่ายเลย”

“เมื่อกี้เธออาจไม่ได้สังเกตว่า ฝ่ามือของนาโนทั้งแดงและบวม แขนของเธอก็บวมเล็กน้อย เธอเป็นคนที่รักสวยรักงามมาโดยตลอดเชียวนะ”

“ตอนนี้ในเมื่อเธอเต็มใจที่จะก้าวเข้าไป ก็ถือว่ากำลังก้าวหน้าอยู่ มันเป็นไปไม่ได้ที่คนๆหนึ่งจะอ้วนเพียงเพราะการกินครั้งเดียว เธอเองก็เป็นไปไม่ได้ที่จะรับมือไหวในทันที”

“แต่ไม่ว่าเธอจะอารมณ์ไม่ดีแค่ไหน เธอก็กำลังยอมรับและประนีประนอมแล้ว ไม่อย่างนั้นด้วยนิสัยที่เย่อหยิ่งของเธอ เธอจะยอมก้าวเข้าไปในสถานที่แบบนั้นได้อย่างไร”

ยู่ยี่พยักหน้า "ฉันเองที่ละเลยไป"

“ตอนนี้เราลองมาเปรียบเทียบดู เธอมีงานชิ้นหนึ่งที่ง่ายและหาเงินได้ดี เงินเดือนที่ได้มามากพอที่จะจ่าย แต่แม่ยายของเธอกลับให้เธอทิ้งงานของตนเองและไปทำงานที่ร้านอาหาร”

“เริ่มทำงานในสภาพแวดล้อมที่ยุ่งเหยิงแบบนั้นตั้งแต่เจ็ดแปดโมงเช้า นอกจากทานมื้อเที่ยงแล้ว ยังต้องทำงานในร้านอาหารจนถึงสิบโมงเย็น ไม่มีเวลาสำหรับตัวเองในหนึ่งวันเลย และยังทำงานที่กินแรงอีก เธออยากจะทำไหม”

“เธออาจจะอยากทำ แต่ฉันกล้าพูดตรงนี้เลยว่า 80%ของคนเป็นลูกสะใภ้จะไม่ทำตามข้อตกลงแบบนั้นของแม่ยาย”

“ถ้าหากไม่ใช่เพราะรักดนัย หรือเพราะเธอต้องการเอาใจแม่ของคุณแม่นีรดา ถึงแม้ฟ้าถล่ม นาโนก็ไม่เลือกไปสถานที่แบบนั้นเหรอ ดังนั้นอย่าเข้มงวดกับเธอมากเกินไป และอย่าไปสั่งสอนเธอเลย เรามาพูดอะไรที่น่ายินดีมีความสุขเมื่อเราพบปะกันเถอะ”