ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 657

ยู่ยี่ถอนหายใจ

เธอนึกขึ้นว่า เมื่อก่อนมีถนนเส้นหนึ่งที่สกปรกมาก นาโนยอมเดินอ้อมทางที่ไกลเพราะกลัวว่ารองเท้าของเธอจะเปื้อน

แบบนั้นสำหรับเธอแล้วมันไม่ง่ายเลย คนหนึ่งคนมีนิสัยหนึ่งแบบ ไม่สามารถใช้ความต้องการของตนเองไปร้องขอคนอื่นได้

นั่งอยู่บนรถ Land Rover นาโนฟุบศีรษะของเธอไว้บนพวงมาลัยเธอ หลับตาแล้วหายใจเข้า

เมื่อกี้เห็นเด็กๆมีชีวิตชีวาครื้นเครงขนาดนั้น ในใจของเธอยิ่งรู้สึกเหมือนถูกแทง เจ็บปวดช้ำใจมาก

เชอร์รีนมีลูกสองคน ยู่ยี่นับกับคนที่แท้งไปก็มีลูกสองคน

แต่สำหรับเธอแล้วแค่หนึ่งคนยังเป็นความเพ้อฝัน ไม่มีเลยสักคน เล็บบนนิ้วที่เรียวยาวของเธอหยิกเข้าไปในพวงมาลัย

มันเจ็บปวดอยู่แล้วแต่แรก ดังนั้นหลังจากที่ยู่ยี่พูดคำเหล่านั้นออกมา อารมณ์สองสามวันนี้ที่ค้างอยู่ของเธอก็โพล่งออกมา

“อ้า!”

ตะโกนร้องด้วยเสียงที่หงุดหงิด มือของนาโนที่ทาเล็บสีแดงขยี้ลงในผมลอนจนยุ่ง

จากนั้น เธอหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาค้นหาหมายเลขของยู่ยี่ และกดโทรออก "ขอโทษ"

ยู่ยี่ไม่ได้พูดอะไร แต่มุมปากของเธอกลับกำลังยิ้ม

“หรือเธอจะให้ฉันคุกเข่าต่อหน้าขอโทษหรือไง? เมื่อกี้ฉันน้ำเสียงไม่ดี อารมณ์ไม่ดี ฉันขอโทษ! คุณยู่ยี่คนใหญ่คนโตอย่าถือสาผู้น้อยเลย ให้อภัยผู้น้อยสักครั้งเถอะ?” นาโนปากหวาน

ยู่ยี่ยังคงยิ้ม

“พอแล้วๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้พกของขวัญไปขออภัยโทษ ระหว่างทางกลับบ้านกับเชอร์รีนระวังด้วย ฉันวางสายแล้ว คุณยู่ยี่”

“วางเถอะ ระหว่างทางกลับระวังหน่อยนะ”

“ในที่สุดเธอก็ยอมพูดกับฉันแล้วสินะ ยัยหน้าด้าน เธออยากได้ยินคำขอโทษจากฉันมากกว่านี้ซินะ” นาโนฮึ้มตอบกลับ

ยู่ยี่ทำเสียงจิ๊ๆแล้วตอบกลับ "คำตอบถูกต้อง บวก 10 คะแนน!"

จากนั้น ก็มีเสียงหัวเราะระหว่างกัน ซึ่งเป็นของเสียงหัวเราะที่รู้กันระหว่างเพื่อน

ดนัยอึ้งไปเลย อยากจะตัดสาย

นีรดากลับคว้าโทรศัพท์ไป หยิบมา แล้วพูดพลางหัวเราะ "ทิพย์ ป้าเองนะ..."

นาโนมองไปที่ดนัย เม้มริมฝีปากสีแดงของเธอ แล้วมองไปที่นีรดาซึ่งกำลังคุยโทรศัพท์ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

แต่เธอไม่ได้พูดอะไรและไม่ได้อารมณ์เสีย เธอแค่เดินไปที่ตู้กดน้ำแล้วเติมน้ำมาแก้วหนึ่ง...

เธอฟังเสียงคุยโทรศัพท์ของนีรดาอย่างเงียบ ๆ สีหน้าเฉยชาไม่แยแส ไม่มีอารมณ์ใดๆ ยืนดื่มน้ำ

นัยน์ตาของดนัยกวาดไปที่นีรดาก่อน แล้วจึงมองไปที่นาโนอย่างตื่นเต้นเล็กน้อย

ทางนั้น นีรดายังคงพูดไม่หยุด โดยทำเหมือนว่าทั้งสองเป็นอากาศ

คิ้วที่หล่อเขาขมวดขึ้นด้านบน ดนัยจับแขนของนาโนด้วยมือใหญ่ และกล่าวว่า "เราขึ้นไปชั้นกันเถอะ"

“ยังดื่มน้ำไม่เสร็จเลย ทำไมถึงรีบขึ้นตึกล่ะ” นาโนหมุนแก้วน้ำในมือของเธอ