ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 662

ในตอนค่ำเธอกลับถึงคฤหาสน์ตระกูลเตชะโสภาดึกมาก แต่กลับเห็นสายทิพย์เดินลงมาจากด้านบน ลากกระเป๋าเดินทาง

นีรดาขวางอยู่ด้านข้าง จะเป็นจะตายก็ไม่ให้เธอไปแน่นอน

ดนัยยืนอยู่ด้านข้าง ขมวดคิ้ว ถามด้วยความไม่เข้าใจ “เกิดเรื่องอะไรขึ้น？”

“หากไม่ใช่ภรรยาที่แสนดีของแก ตอนกลางวันกินข้าวกันอยู่ที่ร้านอาหาร ทิพย์ก็ไม่ได้พูดอะไรเลย เธอได้แต่ชักสีหน้าใส่！” นีรดาพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

นาโนได้ยินชัดเจนมาก สีหน้าหงุดหงิดมาก ในใจเองก็หงุดหงิดมากเช่นกัน

อยู่ร้านอาหารไม่สามารถสบายใจได้ กลับมาในบ้านก็ไม่สามารถสบายใจได้อีก

ดนัยค่อนข้างไม่เชื่อ

นีรดาพูด “หรือว่ายังจะยัดเยียดข้อหาให้ภรรยาของแกไม่ได้ อารมณ์จิตใจตัวเองไม่ปกติ อารมร์เสียใส่คนอื่นไปทั่ว นี่เป็นการสั่งสอนลูกจากบ้านไหนกัน？”

พอหันหลัง ดนัยคาดไม่ถึงว่าจะเห็นนาโนที่ยืนอยู่ด้านหลัง

เขารู้สึกไม่ค่อยดี ขมวดคิ้ว พูดเบา ๆ “นาโน”

เธอตอบรับเบา ๆ ถอดเสื้อไหมพรมบนตัวออก แล้วนั่งลงบนโซฟาตามอำเภอใจ ยกขาทั้งสองขึ้นแล้วเม้มปากสนิท

“วันนี้เธออารมณ์เสียใส่ทิพย์เหรอ？” ดนัยเข้าไปนั่งลง

“ในความคิดของฉันไม่นับว่าเป็นการอารมณ์เสียใส่นะ แต่ในใจของคนอื่นจะคิดเห็นอย่างไรเองก็ไม่รู้” เธอพูด

สภาพการณ์ในเวลานั้นต่างฝ่ายต่างยืนกรานไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่เลย น้ำเสียงแบบนี้ของเธอ ในความอึมครึม ดนัยแตะเธอเบา ๆ สองที “ไปพูดขอโทษ” “ไม่ไป”

นาโนดื่มน้ำไปอีกสองอึก ครั้งนี้พิงอยู่บนโซฟาอย่างเกียจคร้านเหนื่อยล้า

เดิมทีเธอก็เคยผ่านอารมณ์ด้านนี้มาก่อน แต่หลายครั้งหลายคราวหลังจากได้ฟังคำพูดแบบนั้นที่นีรดาพูดถึงเธอหลับหลัง ยังมีสายทิพย์ที่ในสายตาของเธอมีท่าทางเสแสร้งอยู่บ้าง เลยทำให้ความคิดแบบนี้ยกเลิกไปเลย

“อย่าโมโห ไม่น่าดูเลย รีบไปเร็ว”

ดนัยแตะตัวเธอ

แต่นาโนก็ไม่ยอมไป เหมือนกับไม่ได้ยินคำพูดของเขาเลย ดื่มน้ำ กินขนมของตัวเองต่อไปไม่สนใจ

ดนัยเริ่มโกรธขึ้นมานิดหน่อยแล้ว

“เธอช่วยทำนิสัยดี ๆ หน่อยได้ไหม พูดอย่างมีเหตุผลหน่อยได้ไหม ในเมื่อคำพูดค่อนข้างเกินไป ก็ไปขอโทษอย่างไรก็ไม่มากเกินไปหรอก”

“ฉันไม่ได้พูดเกินไปเลย ฉันมีสิทธิ์เลือกเอง อยากจะพูดกับใคร พูดหัวข้ออะไรบ้าง นี่ล้วนเป็นสิทธิ์ของฉันทั้งนั้น หรือว่าเพราะฉันพูดประโยคว่า ฉันไม่อยากพูดคุยในหัวนี้กับเธอทำให้คนอื่นขุ่นเคือง ฉันก็จำเป็นต้องขอโทษเธอ？”

นาโนรู้สึกว่าตรรกะแบบนี้ช่างน่าขำ

งั้นที่เธอได้ยินพวกเขาพูดเกี่ยวกับเธอไม่ดีมากมายลับหลัง ก็สามารถไปโวยวายให้คนอื่นมาขอโทษเธอได้ใช่ไหม？

“อย่างแรกคือเธอคิดว่าเป็นคำพูดที่ไม่เป็นอะไรนั้นได้ทำร้ายผู้อื่นไปแล้ว” สายตาของดนัยก็เด็ดขาดจริง ๆ ขึ้นมา “ไปขอโทษ！”

สองตาของนาโนมองที่เขา ลุกขึ้น แล้วเดินไปทางสายทิพย์

ในตอนที่ดนัยคิดว่าเธอจะไปขอโทษ แต่คาดไม่ถึงเธอเดินผ่านสองคนนั้นไป เดินตรงกลับห้องตัวเอง

ตอนนาโนได้ยินน้ำเสียงสายทิพย์และนีรดาพูดว่าเธอไม่สามารถมีลูกได้

น้ำเสียงของสายทิพย์ทำให้เกิดความรู้สึกไม่พอใจจนเธอพูดไม่ออก เธอรู้สึกรังเกียจ ดังนั้นไม่มีทางไปขอโทษ！

เสียงโต้เถียงของสองคนไม่สูงไม่ต่ำ ดังนั้นสายทิพย์และนีรดาต่างได้ยินกันชัดเจนแจ่มแจ้ง

ดังนั้น สภาวะอึดอัดวางตัวไม่ถูกแบบนั้นอบอวลไม่สิ้นสุด ยังรวมถึงภาวะของดนัยล้วนอยู่ในสายตา

ทันใดนั้นสายตาของนีรดาก็เปลี่ยนไปไม่น่าดู คล้ายกับไปถูโดนขี้เถ้าสีดำมา

เธอคาดไม่ถึง ต่อหน้าสายทิพย์นาโนไม่ไว้หน้าดนัยแม้แต่น้อย

ความขัดแย้งระหว่างพวกเขา สามารถจบกันเป็นการส่วนตัวกันได้ สามารถปิดประตูห้องแล้วทะเลาะกันจนฟ้าสะเทือนแผ่นดินจะพลิกก็ไม่มีใครสนใจ

แต่ทำแบบที่เธอทำ ดนัยก็แทบไม่เหลือเกียรติเลย

ไม่พูดว่าเป็นผู้ชาย ผู้หญิงบางเวลาก็ให้ความสำคัญกับหน้าตามาก ๆ

สายทิพย์ค่อนข้างประหลาดใจ