ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 68

แต่วันนี้รู้สึกว่า จู่ๆก็ประชดประชันกันเช่นนี้

“หรือจะพูดได้ว่า คุณหญิงเชอร์รีนตกหลุมรักผมแล้วงั้นเหรอ？” สายตาของเขาจ้องเขม็งไปที่ใบหน้าของเธอแนบแน่นขึ้น ไม่ยอมปล่อยแม้แต่สีหน้าเล็กๆน้อยๆ

เมื่อได้ยิน เชอร์รีนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ มีรอยยิ้มที่สดใสบนใบหน้า : “ไม่ใช่บอกว่าเป็นข้อตกลงระหว่างสองฝ่ายเหรอ ต่างก็ได้สิ่งที่ตัวเองต้องการไป คุณออกัสคิดมากเกินไปแล้ว”

และริมฝีปากของเขากลับว่าเม้มแน่นจนเป็นเส้นตรง ขมวดคิ้ว มีความรู้สึกที่เหน็บหนาวอย่างยากที่จะอธิบายออกมาเล็กน้อย หันหลัง เดินเข้าไปในห้องน้ำ

เสื้อกันหนาวบนตัว แล้วก็กางเกงสูท ถอดออกทันที มีเพียงกางเกงใน กระแสน้ำอุ่นสาดลงมาจากทางศีรษะของเขา แล้วไหลลงไปบนรูปร่างที่สมบูรณ์แบบราวกับมีดแกะสลัก กลับว่าขจัดความหงุดหงิดนั่นไปไม่ได้

ความหงุดหงิดเหล่านั้นค่อนข้างแปลกประหลาดมาก อธิบายไม่ชัดเจน พูดไม่เข้าใจ……

ภายในห้อง เชอร์รีนนำแก้วน้ำวางไว้บนโต๊ะ มุมปากโค้งงอขึ้นด้วยความเยาะเย้ย นั่งบนโซฟาอย่างเงียบสงบ

เป็นอย่างที่คิดไว้ ใครหวั่นไหวก่อน คนนั้นก็จบเห่ก่อน

พูดตามตรงนะ ยังคงเป็นเธอที่คิดเข้าข้างตัวเอง และเขาไม่ได้มีความรู้สึกต่อเธอแม้แต่นิดเดียว

ภายในห้องเปิดเครื่องทำความร้อน แต่เธอกลับว่าไม่รู้สึกถึงความอบอุ่นแม้แต่น้อย มีเพียงความเหน็บหนาว น่าขบขัน

เมื่อกี้ ในใจของเขา เธอจะต้องทำเรื่องที่น่าขายหน้าแน่นอน จู่ๆก็ถามคำถามเขาโดยที่คิดว่าตัวเองถูกต้องอยู่ตลอดเวลา！

ในใจเต็มไปด้วยความอึดอัด เธอเดินไปข้างหน้าต่าง เปิดหน้าต่าง ลมหนาวพัดผ่านเข้ามา แก้มก็เกิดความเย็นและเจ็บปวดทันที

ต้องโทษที่ช่วงนี้ใช้ชีวิตดีอย่างสะดวกสบายมากเกินไป ทำให้เธอเคลิบเคลิ้มอย่างสุดขีด ไม่มีที่ว่างให้หลุดรอดออกมาได้

ถึงขั้นกับ เธอรู้สึกว่าการแต่งงานครั้งนี้ไม่ได้แย่อย่างที่คิดไว้ ถึงขั้นกับดี มีความสุขขนาดนั้น แต่ว่าทุกอย่างนี้……

ในเวลานี้ เสียงฝีเท้าก็แผ่ซ่านออกมา ตามมาด้วย เสียงที่ทุ้มต่ำนั้นดังก้องในห้อง : “ดึกขนาดนี้ไม่ยอมพักผ่อน ตากลมที่ข้างหน้าต่าง คิดว่าร่างกายของตัวเองแข็งแรงมากงั้นเหรอ？”

เก็บความคิดที่ล่องลอยไปไกลกลับมา หันหลังกลับ เชอร์รีนมองไปที่เขาอย่างราบเรียบแวบหนึ่ง แล้วก็เดินมายังข้างเตียง หยิบผ้าห่มที่เป็นของตัวเองขึ้นมา

ทันใดนั้น หันหลัง เธอเดินกลับไปที่โซฟา จัดวางผ้าห่มเรียบร้อย นอนลงไป

ออกัสนุ่งผ้าขนหนูท่อนล่าง หยดน้ำใสๆค่อยๆไหลลงที่หน้าอกอันแข็งแกร่งของเขา แล้วตกลงไปในผ้าขนหนู

คิ้วที่หล่อเหลาขมวดแล้ว เขาจ้องมองไปที่การกระทำของเธอ ความหงุดหงิดนั่นเพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อย ： “คุณกำลังทำอะไรคุณหญิงเชอร์รีน？ ”

“ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบายท้องเท่าไหร่ คืนนี้ต้องเข้าห้องน้ำบ่อยๆ เพราะงั้นนอนตรงนี้น่าจะดีกว่า นอนแล้วนะ ฝันดี”

เธอพูดจบก็ไม่ได้มองสีหน้าของผู้ชาย ก็นอนเข้าไปในผ้าห่มแล้ว หันหลังให้เตียง หน้าหันไปทางพนักพิงของโซฟา หันหลังให้กับเขา

คนหนึ่งนอนบนเตียง คนหนึ่งนอนบนโซฟา ระหว่างคนสองคนห่างกันแค่ช่วงหนึ่ง กลับว่าห่างไกลกันเช่นนี้

ยังคงมีท่าทางเช่นนั้นเอาไว้ เชอร์รีนไม่ขยับเลย เธอสามารถสัมผัสได้ว่าสายตาคู่นั่นจ้องมาที่แผ่นหลังของตัวเอง เหมือนว่าต้องการหาช่องโหว่ออกมาให้ได้

แต่ เธอไม่สนใจใยดี เหมือนไม่ได้รับรู้

ทรมานมาทั้งคืน ฟ้ากำลังจะสว่างแล้ว เธอถึงจะทนไม่ไหว ในที่สุดก็หลับใหลไปแล้ว

แม้ว่าเป็นเช่นนี้ ตอนที่ผู้ชายตื่นขึ้นมา เธอก็ยังรู้สึกอย่างชัดเจน กลับว่าแกล้งหลับตา ไม่ลืมตาขึ้น

รอหลังจากที่เขาออกไป เชอร์รีนถึงจะลุกขึ้นจากโซฟา จัดผ้าห่มให้เรียบร้อย เก็บเสื้อผ้าสามสี่ชุด เธอคิดจะกลับไปอยู่ที่บ้านสักสามสี่วัน

หนึ่งคืนผ่านไป ในใจก็ยังคงวุ่นวาย อึดอัด ยิ่งไปกว่านั้นก็เป็นความกดดันที่อธิบายได้ไม่ชัดเจน