ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 725

แม้แต่บนร่างของเขาก็มีแต่ความเปียกชื้น เหนียวเหนอะ ถ้าหากไม่รีบอาบน้ำอีก เขาคงจะบ้าจริงๆแล้ว!

นีรดาขมวดคิ้วขึ้น แล้วก็ไม่ได้เอ่ยพูดอะไรขึ้นมาอีก

หลังจากนั้นซักพักหนึ่ง ดนัยก็เดินออกมาจากห้องน้ำ

เวลาดึกมากแล้ว ประกอบกับเขาที่รู้สึกเหนื่อยมากเป็นพิเศษอีก ดังนั้นจึงไม่ได้คิดที่จะกลับไปคอนโดหรือคฤหาสน์ตระกูลเตชะโสภา เตรียมที่จะอยู่ค้างคืนที่โรงพยาบาลนี่

“ผู้หญิงคนนั้น แกคิดยังไง?”

นีรดาอดที่จะถามแบบนี้ออกมาไม่ได้

ดนัยขมวดคิ้วขึ้น : “เมื่อกี้ผมก็บอกไปแล้ว ตอนนี้เพียงแค่อยู่ในขั้นรู้สึกดีด้วยเท่านั้น”

“ในเมื่อรู้สึกดี ถ้าอย่างนั้นก็ลองคบหากันดู”

เห็นปฏิกิริยาของเขา นีรดาเองก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ถึงอย่างไรหลายๆครั้งความรักก็เริ่มจากความรู้สึกดีๆ

นาโนไม่สามารถตั้งท้องได้ ทายาทของตระกูลเตชะโสภาจะขาดไปในมือเธอแบบนี้ไม่ได้ ตอนนี้ทั้งสองคนมากันถึงขั้นนี้แล้ว เธอเองก็คาดหวังที่จะให้สำเร็จเช่นกัน

ตอนนี้ทั้งสองคนหย่ากันแล้ว ก็ตรงกับความคิดของเธอแล้ว

รอให้ถึงตอนที่ดนัยมีคู่ที่จะแต่งงานด้วยแล้ว เธอจะต้องไปตรวจทั้งร่างกายก่อน นี่คือสิ่งสำคัญที่สุด และเป็นคนแรกด้วยเช่นกัน

วันรุ่งขึ้น ดนัยก็ยังคงไปที่ร้านอาหาร

หัสดินมักจะโทรมาก่อกวนเขาอยู่เป็นบางครั้งบางคราว และเลี่ยงที่จะยั่วยุเขาอีกไม่ได้

“ได้ข่าวว่าเมื่อวานคุณครูเชอร์รีนไปก่อเรื่องที่ร้านมาเหรอ?”

“วันเดียวทำไมถึงได้สนใจเรื่องชาวบ้านขนาดนั้น” เขารู้สึกร้อนรนและหงุดหงิด

“ได้ยินแบบนี้แสดงว่าไปจริงๆสินะ อานุภาพของคุณครูเชอร์รีนนี่มีไม่น้อยเลยนะ”

หัสดินมีความหมายที่ดูยินดีกับความโชคร้ายของคนอื่นเป็นอย่างมาก : “ใช่สิ ได้ยินมาว่าผู้หญิงที่นายรู้สึกดีด้วยก็ไปที่ร้านเหมือนกันเหรอ?”

ดนัยยิ่งขมวดคิ้วเข้าหากันมากขึ้น ตอนที่เตรียมจะพูดออกมานั้น เสียงของหัสดินก็ลอยเข้ามา : “เหมาะเลย ในเมื่อรู้สึกดี ถ้าอย่างนั้นก็พัฒนาต่อสิ อวยพรให้พวกนายมีความสุขก่อนล่วงหน้าเลย”

ในเมื่อเขาไม่ต้องการนาโน แล้วต้องการผู้หญิงคนอื่น ถ้าอย่างนั้นก็รีบๆเอาเลยแล้วกัน เรื่องแบบนี้คนนอกยื่นมือเข้าไปแทรกก็ไม่เหมาะสมนัก

ถึงแม้ว่าความจริงแล้วเขารู้สึกว่านาโนแม่มดนั่นไม่เลวเลยก็ตาม

ความวุ่นวายในใจปรากฏขึ้นมา สิ้นเสียงของหัสดินแล้ว ดนัยก็วางสายไปเลย

ตอนกลางวัน บาร์บี้ก็มาอีกครั้ง เธอเอาพัดลมมาด้วย

ภายในห้องผสมวัตถุดิบนั้นไม่มีแอร์ แล้วก็ไม่สามารถติดตั้งแอร์ได้ด้วยเช่นกัน แต่พัดลมเพียงแค่มีไฟก็สามารถพัดลมออกมาได้แล้ว ไม่ส่งผลกระทบอีกด้วย

“ความร้อนคงจะกระจายหายไปไม่ได้ แต่เหงื่อออกสามารถเป่าได้นะคะ ดีกว่าอบอยู่ในดี” บาร์บี้เอ่ยขึ้น

ดนัยเลิกคิ้วขึ้นมาเล็กน้อยมองเธอ

แก้มของบาร์บี้อดที่จะแดงขึ้นมาไม่ได้ ดวงตาที่แวววาวและสดใสมองเขา

เขาพยักหน้าลง ไม่ได้เอ่ยพูดอะไรอีก

เปิดพัดลม เหงื่อบนใบหน้าหายไปได้อยู่บ้างจริงๆ ไม่ได้เปียกชุ่มและเหนียวเหนอะขนาดนั้นแล้ว สบายตัวและสะอาดขึ้น

บาร์บี้ยังไม่ออกไป เธอยืนอยู่ตรงที่เดิม อึกๆอักๆ

“ยังมีธุระอีกเหรอ?”