ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 725

แม้แต่บนร่างของเขาก็มีแต่ความเปียกชื้น เหนียวเหนอะ ถ้าหากไม่รีบอาบน้ำอีก เขาคงจะบ้าจริงๆแล้ว!

นีรดาขมวดคิ้วขึ้น แล้วก็ไม่ได้เอ่ยพูดอะไรขึ้นมาอีก

หลังจากนั้นซักพักหนึ่ง ดนัยก็เดินออกมาจากห้องน้ำ

เวลาดึกมากแล้ว ประกอบกับเขาที่รู้สึกเหนื่อยมากเป็นพิเศษอีก ดังนั้นจึงไม่ได้คิดที่จะกลับไปคอนโดหรือคฤหาสน์ตระกูลเตชะโสภา เตรียมที่จะอยู่ค้างคืนที่โรงพยาบาลนี่

“ผู้หญิงคนนั้น แกคิดยังไง?”

นีรดาอดที่จะถามแบบนี้ออกมาไม่ได้

ดนัยขมวดคิ้วขึ้น : “เมื่อกี้ผมก็บอกไปแล้ว ตอนนี้เพียงแค่อยู่ในขั้นรู้สึกดีด้วยเท่านั้น”

“ในเมื่อรู้สึกดี ถ้าอย่างนั้นก็ลองคบหากันดู”

เห็นปฏิกิริยาของเขา นีรดาเองก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ถึงอย่างไรหลายๆครั้งความรักก็เริ่มจากความรู้สึกดีๆ

นาโนไม่สามารถตั้งท้องได้ ทายาทของตระกูลเตชะโสภาจะขาดไปในมือเธอแบบนี้ไม่ได้ ตอนนี้ทั้งสองคนมากันถึงขั้นนี้แล้ว เธอเองก็คาดหวังที่จะให้สำเร็จเช่นกัน

ตอนนี้ทั้งสองคนหย่ากันแล้ว ก็ตรงกับความคิดของเธอแล้ว

รอให้ถึงตอนที่ดนัยมีคู่ที่จะแต่งงานด้วยแล้ว เธอจะต้องไปตรวจทั้งร่างกายก่อน นี่คือสิ่งสำคัญที่สุด และเป็นคนแรกด้วยเช่นกัน

วันรุ่งขึ้น ดนัยก็ยังคงไปที่ร้านอาหาร

หัสดินมักจะโทรมาก่อกวนเขาอยู่เป็นบางครั้งบางคราว และเลี่ยงที่จะยั่วยุเขาอีกไม่ได้

“ได้ข่าวว่าเมื่อวานคุณครูเชอร์รีนไปก่อเรื่องที่ร้านมาเหรอ?”

“วันเดียวทำไมถึงได้สนใจเรื่องชาวบ้านขนาดนั้น” เขารู้สึกร้อนรนและหงุดหงิด

“ได้ยินแบบนี้แสดงว่าไปจริงๆสินะ อานุภาพของคุณครูเชอร์รีนนี่มีไม่น้อยเลยนะ”

หัสดินมีความหมายที่ดูยินดีกับความโชคร้ายของคนอื่นเป็นอย่างมาก : “ใช่สิ ได้ยินมาว่าผู้หญิงที่นายรู้สึกดีด้วยก็ไปที่ร้านเหมือนกันเหรอ?”

ดนัยยิ่งขมวดคิ้วเข้าหากันมากขึ้น ตอนที่เตรียมจะพูดออกมานั้น เสียงของหัสดินก็ลอยเข้ามา : “เหมาะเลย ในเมื่อรู้สึกดี ถ้าอย่างนั้นก็พัฒนาต่อสิ อวยพรให้พวกนายมีความสุขก่อนล่วงหน้าเลย”

ในเมื่อเขาไม่ต้องการนาโน แล้วต้องการผู้หญิงคนอื่น ถ้าอย่างนั้นก็รีบๆเอาเลยแล้วกัน เรื่องแบบนี้คนนอกยื่นมือเข้าไปแทรกก็ไม่เหมาะสมนัก

ถึงแม้ว่าความจริงแล้วเขารู้สึกว่านาโนแม่มดนั่นไม่เลวเลยก็ตาม

ความวุ่นวายในใจปรากฏขึ้นมา สิ้นเสียงของหัสดินแล้ว ดนัยก็วางสายไปเลย

ตอนกลางวัน บาร์บี้ก็มาอีกครั้ง เธอเอาพัดลมมาด้วย

ภายในห้องผสมวัตถุดิบนั้นไม่มีแอร์ แล้วก็ไม่สามารถติดตั้งแอร์ได้ด้วยเช่นกัน แต่พัดลมเพียงแค่มีไฟก็สามารถพัดลมออกมาได้แล้ว ไม่ส่งผลกระทบอีกด้วย

“ความร้อนคงจะกระจายหายไปไม่ได้ แต่เหงื่อออกสามารถเป่าได้นะคะ ดีกว่าอบอยู่ในดี” บาร์บี้เอ่ยขึ้น

ดนัยเลิกคิ้วขึ้นมาเล็กน้อยมองเธอ

แก้มของบาร์บี้อดที่จะแดงขึ้นมาไม่ได้ ดวงตาที่แวววาวและสดใสมองเขา

เขาพยักหน้าลง ไม่ได้เอ่ยพูดอะไรอีก

เปิดพัดลม เหงื่อบนใบหน้าหายไปได้อยู่บ้างจริงๆ ไม่ได้เปียกชุ่มและเหนียวเหนอะขนาดนั้นแล้ว สบายตัวและสะอาดขึ้น

บาร์บี้ยังไม่ออกไป เธอยืนอยู่ตรงที่เดิม อึกๆอักๆ

“ยังมีธุระอีกเหรอ?”

แต่บาร์บี้กลับอึ้งค้างไปเหมือนกับรูปปั้น เธอไม่สามารถดึงสติกลับมาได้เลย

ได้ยินไม่ผิดใช่ไหม ถึงแม้เขาไม่ได้มีอารมณ์ความรู้สึกที่ขึ้นลงแล้วตอบรับอย่างนิ่งๆ แต่ก็นับว่าตอบเธอแล้ว!

เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังฝันไป เอามือลงมาบีบขาเอาไว้ ความรู้สึกเจ็บที่ส่งมาอย่างชัดเจนทำให้รู้ว่าไม่ใช่ความฝัน

เพียงแค่ตอบรับเบาๆ แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้บาร์บี้ดีใจเสียจนทำอะไรไม่ถูก

ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ก็นับว่าเขาได้ประกาศตำแหน่งให้ตัวเองแล้วไม่ใช่เหรอ?

การแสดงออกของเขาก็คือยอมที่จะลองคบกับตัวเธอดู ผลลัพธ์แบบนี้สำหรับตัวเองแล้ว นับว่าเป็นข่าวดีมาก!

เทียบกับความตื่นเต้นและความสุขที่ไม่สามารถใช้คำพูดบรรยายออกมาได้นั้น ปฏิกิริยาของดนัยกลับดูนิ่งมาก ไม่มีอารมณ์ที่ขึ้นๆลงๆ ให้ความรู้สึกที่ดูไม่ใส่ใจอย่างผิดปกติ

วันนั้นตอนที่บาร์บี้ออกมาจากร้านอาหาร รอยยิ้มบนใบหน้าก็ไม่หายไปเลย

เพราะถึงอย่างไรเธออายุยังน้อย ไม่เข้าใจกับการเก็บอารมณ์ ในใจคิดอะไรก็แสดงออกมาทางใบหน้า

อีกทางด้านหนึ่ง

นาโนนั่งอยู่บนเครื่องบิน

เธอใส่แว่นตากันแดด ใส่รองเท้าหน้าตื้นที่ประณีตงดงาม และสวมใส่ชุดกระโปรงยาวสีขาว ด้านนอกสวมเสื้อคลุมคาร์ดิแกนสบายๆ สวมใส่ชุดเรียบง่ายสบายๆ แต่กลับดูมีออร่าที่สวยและสง่างามในแบบเธอโดยไม่ต้องสงสัย

ตอนนี้เธอกำลังจะไปยังที่ที่หนึ่ง ที่นั่นมีทัศนียภาพที่สวยงามกำลังรอเธออยู่ นั่นก็คือ—น้ำตกไนแอการา

ในคอมพิวเตอร์เธอเคยเห็นท่าทางที่ดูมีพลังและใหญ่โตของมันมาแล้ว เหมือนกับสิงโตที่กำลังร้องคำราม หลังจากนั้นก็ขึ้นเครื่องมาอย่างหุนหันพลันแล่นและเรียบง่าย

นี่ถึงจะเป็นการไปเที่ยวแบบอยากจะไปก็ไปที่แท้จริง ไม่มีจุดมุ่งหมาย และยิ่งไม่มีการวางแผนอีกด้วย อยากจะไปที่ไหนก็ไป ที่ไหนที่มีวิวทิวทัศน์สวยๆดึงดูดเธอ เธอก็ไปที่นั่น