ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 742

นาโนจิบนม ปากอมชมพูเลยเปื้อนด้วยนมสีขาว ให้ความรู้สึกดูสวยงาม “ฉันอยากให้เขารู้ แต่เขารู้แล้วจะยังไงต่อ?”

เชอร์รีนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

กลับเป็นตัวเธอเองที่คิดมากไป ไม่ได้รู้เลยว่านาโนนั้นเป็นใคร เธอมีอะไรให้น่าห่วงอีก

“นี่เป็นลูกของฉัน นามสกุลเขาคือภูษาธรไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับดนัยแม้แต่นิดเดียว แล้วถ้ายังอยากแย่งลูกไปจากมือฉันก็ไตร่ตรองให้ดีก่อนว่าตัวเองมีสิทธิ์มากน้อยแค่ไหน!”

นาโนฉีกยิ้มอย่างเยือกเย็นและเอ่ยพูดขึ้น

ไม่ว่าดนัยจะรู้หรือไม่รู้เรื่องเด็กคนนี้ก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้อยู่แล้ว

คนทั้งสองพูดคุยกันนานมาก จนกระทั่งถึงตอนบ่ายเลยแยกจากกันอย่างอาลัยอาวรณ์ แล้วนัดเจอกันใหม่ในวันพรุ่งนี้

ตอนที่แยกจากกันเชอร์รีนให้จี้หยกกับเบบี๋หนึ่งชิ้น

จี้หยกเป็นของที่ออกัสประมูลมาได้และได้จ่ายเงินไปไม่น้อย เป็นสิ่งของล้ำค่าที่ประมูลราคาสูงที่สุดในคืนนั้น ตอนนี้เธอได้ให้กับเบบี๋แล้ว

เด็กนั้นมาได้ไม่ง่ายๆ ทุกคนล้วนแต่นึกว่านาโนจะมีบุตรไม่ได้ แต่เขานั้นกลับได้เกิดออกมา!

ความรู้สึกปลิ้มปริ่มยินดีที่อยู่ในใจของเชอร์รีนยากที่จะอธิบาย

ไม่ว่าหลังจากนี้นาโนจะมีชีวิตยังไงก็แล้วแต่ แต่ว่าเด็กที่เฝ้าใฝ่ฝันหานั้นได้เป็นเรื่องจริงแล้ว

ตกค่ำ

ออกัส ดนัยและหัสดินได้มาดื่มเหล้าที่บาร์

ปริมาณการดื่มแอลกอฮออล์ของดนัยในช่วงนี้กลับยิ่งทวีมากขึ้น หัสดินให้รู้สึกละอายที่ไม่อาจสู้ด้วยได้

จะพูดได้ว่าตั้งแต่นาโนจากไป เขาก็เป็นอย่างนี้!

“นาโนล่ะ? หรือว่ายังหาไม่เจอ? แกรู้จักกับคนเยอะแยะมากมาย ไม่ควรที่จะหาไม่เจอนะ” หัสดินพูด

ออกัสฟังอยู่นิ่งๆ และไม่ได้เล่าเรื่องที่นาโนมาถึงเมืองSให้คนทั้งสองฟัง

ดนัยยกแก้วขึ้นดื่มอีกแล้วพูดว่า “เมื่อใครคนนึงมีเจตนาที่จะหลบหลีก มันจะไปหาเจอได้ยังไงกันหวะ?”

“เออก็จริง พรุ่งนี้ตอนค่ำมีงานเลี้ยงที่เมืองSไม่ใช่หรอ แล้วก็มีงานประมูลเพชร ได้ยินมาว่าเป็นของนักออกแบบเพชรหน้าใหม่ของฝรั่งเศส เพชรที่เธอออกแบบมาทั้งหมดขายหมดทันทีในช่วงเวลาสั้นๆ และราคานั้นก็ทำให้คนตะลึงเป็นอย่างมาก พวกแกคงได้รับบัตรเชิญแล้วสินะ?”

ออกัสพยักหน้า “งานประมูลและงานเลี้ยงที่เมืองSในครั้งนี้สำคัญมาก ธุรกิจและสื่อต่างๆก็เข้าร่วมด้วย เลยไม่มีเหตุผลที่จะไม่ไป”

“หงุดหงิดชะมัด ไม่ไปก็ไม่ได้!”

หัสดินเกิดความรู้สึกหงุดหงิดใจ

ความคิดของดนัยไม่ได้อยู่ที่เรื่องนี้ เขานั้นได้ไปอเมริกาตั้งหลายครั้ง แต่ก็ไม่ได้ข่าวเธอแม้แต่นิดเดียว

งานประมูลที่ประมูลเพชรนั้นนาโนเป็นคนออกแบบ

ในฐานะที่เป็นผู้ออกแบบ เธอต้องเข้าร่วมงานอยู่แล้ว เพชรที่ถือเอามาประมูลนั้นมีแค่เซ็ตเดียว

เดิมทีสามารถออกประมูลได้หลายเซ็ต แต่ของที่หายากจะดูมีคุณค่ากว่า ถ้าประมูลออกไปเยอะก็จะลดเกรดของตัวเองให้ต่ำลงได้ เลยเลือกประมูลแค่เซ็ตเดียว!

เรื่องที่ดนัยจะเข้าร่วมงานเธอให้รู้อยู่แล้ว

หึหึ การหลบหลีกไม่มีความจำเป็น เธอคือนาโนผู้ซึ่งแต่ไหนแต่ไรไม่รู้จะคำว่าหลบหลีกคืออะไร แต่จะเข้าร่วมงานและจะต้องเข้าร่วมงานแบบจัดเต็มด้วย!

งานเลี้ยงสังสรรค์ของธุรกิจในตระกูลสูงศักดิ์ที่อยู่ในลำดับต้นๆอย่างเมืองS โดยปกติแล้วจะต้องมีผู้ร่วมเดินทางด้วย ดังนั้นจะต้องมากันเป็นคู่ๆ

และงานเลี้ยงธุรกิจแบบนี้ ออกัสจะไม่เคยเข้าร่วมเลย ส่วนใหญ่เขาจะปฏิเสธไปครั้งแล้วครั้งเล่า แล้วก็งานเลี้ยงเขาก็ได้ปฏิเสธไปทั้งหมด

แต่งานเลี้ยงที่มีในปีนี้ เขายังคงจะไป ถึงอย่างไรก็ไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์อะไรกับสังคมมาก

หลังจากที่กลับมาบ้านตระกูลสิริไพบูรณ์ ออกัสเลยบอกเรื่องนี้กับเชอร์รีน เพื่อให้พรุ่งนี้เธอไปเข้าร่วมงานด้วยกัน

“อย่าดีกว่า สถานที่แบบนั้นมีอะไรให้เบบี๋ต้องไป เสียงดังโหวกเหวกโวยวายจะส่งผลไม่ดีต่อเขา

นาโนยืนอยู่ที่ด้านหน้าตู้เสื้อผ้า กำลังเลือกชุดราตรีที่ต้องสวมใส่ในคืนนี้

คิดไปคิดมาก็จริง ใบหน้าอันหล่อเหลาของราชาก็เข้ามาใกล้ สายตาตกอยู่ที่มือที่กำลังเคลื่อนไหว “คืนนี้จะใส่ชุดราตรีสีอะไร ผมจะได้เตรียมเหมือนกัน”

นาโนรู้ว่าในใจเขากำลังคิดอะไร ดวงตาที่สุกใสหรี่ลง “จะใส่ชุดคู่หรอ?”

“คนที่เข้าใจผมที่สุดยังคงเป็นง้วนป้อ!” ราชาพูดชมต่อกระซิก “รู้ใจผมเสียจริง”

“อย่ามาปากดีแถวนี้ ความเจ้าเล่ห์ของคุณหนีไม่พ้นจากสายตาฉันหรอก คุณเก่งแต่ฉันก็เหนือกว่าคุณ”

ระหว่างที่พูดนั้น นาโนยื่นมือออกไปผลักหน้าอกราชา “รีบไปเตรียมตัวดีกว่า”

วันในช่วงหน้าหนาวมักสั้นกว่าปกติ ไม่ทันไหร่ท้องฟ้าก็มืดลงแล้ว

ความมืดกำลังปกคลุมเข้ามา โคมแสงสีได้ถูกเปิดขึ้น ทำให้เมืองSปกคลุมไปด้วยแสงสีที่งดงามในยามกลางคืน

สถานที่งานเลี้ยงนั้นได้จัดที่ โรงแรมw

พรมแดงนั้นยาวมาตั้งแต่หน้าประตูทางเข้าของโรงแรมจนมาถึงลานน้ำพุ ทั้งสองข้างขนาบด้วยยามรักษาความปลอดภัย

ในหมู่สองสามคนนั้น คนที่มาถึงก่อนคือหัสดิน คนที่เขาพามาด้วยเป็นเลขาผู้ช่วยของบริษัท ชุดกระโปรงยาวเรียบๆสีดำบวกกับผมสั้น ทำให้ดูปราดเปรียว

ต่อมาหลังจากนั้นคือออกัส เชอร์รีนคล้องแขนของเขา เธอสวมใส่ชุดกระโปรงยาวสีขาวที่ตกมาถึงพื้น ดูค่อนข้างเรียบร้อย ตรงที่ที่ควรปิดก็ปกปิดอย่างมิดชิด

จนปัญญา เพราะมันคือคำสั่งของท่านประธานออกัส ชุดราตรีก็เป็นชุดที่เขาเลือกเองกับมือ

โชว์เห็นหลังไม่ได้! โชว์เห็นหน้าอกหรอ ฝันไป!

คนที่มาถึงสุดท้ายคือดนัย คนที่คล้องแขนของเขาคือบาร์บี้