ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 786

“ตอนนี้เพื่อพวกคุณแล้วแม้แต่เตชะโสภากรุ๊ปผมก็สามารถสละได้ยังจะมีอะไรมีค่าไปมากกว่าคุณกับคังซีอีกหรอ？”ดนัยพูดชัดถ้อยชัดคำ“ผมได้ตัดสินใจไปแล้วไม่ว่าคุณกับคังซีจะไปที่ไหนผมก็จะไปด้วยอย่างแน่นอน！”

ม่านตาระริกทรวงอกนาโนกระเพื่อมคล้อยไหวความอบอุ่นในออฟฟิศเพียงพอเธอจึงสวมแค่เสื้อไหมพรมบางๆเท่านั้น

เธอสัมผัสได้ถึงความร้อนระอุจากฝ่ามือของเขาเล็ดลอดผ่านเสื้อไหมพรมราวกับลาวาเดือดปุดๆ

เธอไม่มีความพูดใดๆ

ดนัยอดที่จะร้อนใจไม่ได้เขาวุ่นวายใจอย่างมากคาดไม่ถึงเลยจริงๆว่าเธอจะกลับไปฝรั่งเศสอีกครั้ง

เขาไม่มีความสามารถที่จะต่อรองกับเธอได้และก็ไม่มีหนทางใดที่จะรั้งเธอให้อยู่ที่นี่ได้ความกระวนกระวายใจนั้นดั่งมดแดงเป็นพันๆตัวรุมกัดก้อนหัวใจของเขาทั้งคันทั้งทรมาน

เขาไม่สามารถแบกรับความวุ่นวายในใจนี้ได้อีกแล้วเขาเอนกายดูดดื่มฝีปากแดงระเรื่อของเธออย่างหิวกระหายเขาบ้าคลั่งใช้เรี่ยวแรงและความดุดันทั้งหมดที่มีราวกับว่าไม่มีสิ่งใดสามารถทัดทานได้

จูบจูบอย่างหนักหน่วง

ต่อให้เธอข่วนทุบกัดเขาก็ไม่มีทางปล่อย

ยิ่งเธอขัดขืนมากเท่าไหร่ดนัยก็จะยิ่งจูบเน้นหนักลงไปมากเท่านั้น

เขาเหมือนเสียสติไปแล้วสองมือของเขาใช้แรงกระชากเสื้อผ้าบนเรือนร่างของเธอฉีกขาดนาโนถีบทุบเขาใช้เข่าโจมตีจุดสำคัญของเขาโดยที่เขาไม่ทันได้ตั้งตัว

แต่ความเจ็บปวดทั้งหมดทั้งมวลที่เกิดขึ้นก็ไม่สามารถหยุดยั้งเขาไว้ได้ชายที่ตกอยู่ในสภาวะบ้าคลั่งขาดสติแบบนี้ช่างน่ากลัวยิ่งนักช่างมีพลังทำลายล้างอย่างมหาศาล......

ต่อให้นาโนทุบตีเขายังไงเขาก็ไม่รู้สึกเลยแม้แต่นิดราวกับคนไร้ความรู้สึกฉีกเสื้อผ้าบนเรือนร่างของเธอไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียว

เขาตื่นตระหนกหวาดกลัวเหมือนวิธีนี้จะเป็นวิธีที่พิสูจน์ได้ว่าเธอยังอยู่ข้างกายเขาและสัมผัสได้ถึงการมีตัวตนของเธอ......

ปากแดงระเรื่อของนาโนถูกประกบอย่างแน่นหนาไม่มีแม้แต่ช่องว่างใดๆ

ท่าทีของดนัยทั้งรุนแรงและป่าเถื่อนถ้าจะมากกว่าไปนั้นก็คงจะเป็นความชำนาญคล่องแคล่วที่แค่ไม่กี่อึดใจเสื้อผ้าของนาโนก็ถูกถอดทิ้งจนหมดเกลี้ยง

นาโนกัดปลายลิ้นเอาไว้ก่อนจะเปล่งเสียงคลุมเครือเล็ดลอดออกมาอย่างอ่อนแรง“พอได้แล้ว！”

เขากลับเหมือนไม่ได้ยินเสียงใดๆนิ้วเรียวยาวข้อปล้องเด่นชัดกำลังลากสิ่งที่ยังหลงเหลือบนตัวเธอไปโดยอัตโนมัติ

ปากถูกประกบแน่นจนหายใจไม่ออกในขณะเดียวกันทั้งสองมือสองขาก็ถูกพันธนาการเอาไว้ไม่สามารถขยับเขยื้อนใดๆได้เลยต่อให้เธอด่าแช่งเขายังไงก็กลับไม่ได้ทำให้เขารู้สึกตัวตื่นได้

ดนัยในเวลานี้เหมือนกับเป็นบ้าไปแล้วหรือจะพูดได้ว่าสติหลุดไปแล้วก็ว่าได้ไม่ได้ยินและก็ไม่รู้สึกเจ็บปวดใดๆ

ในที่สุดเสื้อผ้าบนเรือนร่างของนาโนก็ถูกถอดหลุดลุ่ยจนหมดสิ้นดนัยขยับร่างกายอันกำยำของเขากดทับบนร่างของเธอ

นาโนยังคงพยายามดิ้นรนด้วยแรงทั้งหมดที่มีบิดไปมาแต่ดนัยได้ขาดสติไปแล้ว

เธออ้าปากตะโกนออกมา“ปล่อย”

ดนัยไม่ได้ยินคำพูดของเธอครั้งนี้นาโนลืมตาจ้องเขาอย่างไม่ละสายตา“ฉันบอกว่าปล่อย！”