ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 791

ทันทีหลังจากนั้น นัยน์ตาเรียวยาวของราชามองหรี่ตาขึ้นไปด้านบน “ทำไม จากคำพูดของนายเหมือนรังเกียจอย่างงั้นแหละ งั้นนายบอกมาสิ ว่าฉันเทียบกับง้วนป้อไม่ได้ตรงไหน?”

นาโนรู้สึกได้ว่าหัวคิ้วของตัวเองกระตุก เธอรู้สึกว่า คุณภาพแบบนี้ของราชาไม่เหมือนตอนปกติ

คนรอบข้างต่างมองมา ดนัยรู้สึกอับอาย จึงหันหลัง ไม่สนใจราชา

“นายพูดออกมา ฉันไม่คู่ควรกับง้วนป้อตรงไหน? ฉันสูงกว่าง้วนป้อ รวยกว่าง้วนป้อ ฉันไม่คู่ควรกับง้วนป้อตรงไหน?”

ครั้งนี้นาโนทนไม่ได้แล้วจริงๆ เท้าข้างหนึ่งจึงเหยียบเข้าไป เหยียบขยี้เข้าไปที่สะโพกของราชา “หน้าอกนายไม่ใหญ่เท่าฉัน เข้าใจหรือยัง? ดูเสื้อผ้านายสิ!”

เสียงที่ไม่ดังและก็ไม่ได้เบา คนรอบข้างต่างก็ได้ยินอย่างชัดเจน

มุมปากราชายกยิ้ม สายตาร้ายกาจตั้งใจมองมาที่หน้าอกของนาโน

เมื่อทนเห็นท่าทางของเธอไม่ได้ ดนัยจึงก้าวเท้าไปหนึ่งก้าว แล้วบังตรงด้านหน้าของนาโน เพื่อขัดขวางสายตานั้นของเขา

ในที่สุด ก็เลือกเสื้อกันหนาวและเสื้อเชิ้ต ขณะที่ยังชอปปิ้งต่อ ราชาก็กดรับสายโทรศัพท์ เป็นสายของสปอร์ ให้เขากลับฝรั่งเศสไปก่อน

นาโนก็ได้ยินเหมือนกัน จึงพยักหน้า

เพราะหลังจากนี้สองวันจะมีการเดินแบบเครื่องประดับ เธอจะต้องเข้าร่วม ไปก่อนก็ไปก่อนเถอะ

เพียงแค่คิดถึงเมืองS นัยน์ตาเธอก็สั่นไหวเอื้อมมือเปิดผ้าบางๆ ตรงหน้าต่าง แล้วสายตาก็มองไปที่ด้านนอก ที่เงียบสงบราวกับน้ำ

หลังจากที่เดินได้ไม่นาน ก็กลับมาที่โรงแรมอีกครั้ง ครั้งนี้จองตั๋วไว้วันมะรืน มะรืนตอนเช้าก็จะออกจากที่นี่

หลังจากดนัยกลับถึงคฤหาสน์ตระกูลเตชะโสภา ก็จัดการเก็บกระเป๋าเช่นเดียวกัน เขาจะไปฝรั่งเศสด้วย

ครั้งนี้ เขาตั้งใจยืนหยัดจนถึงที่สุด

นีรดาทนเห็นลูกตัวเองเป็นแบบนี้ได้ที่ไหนกันล่ะ ปวดใจที่สุด กอดดนัยไว้ แล้วถอนหายใจ คำพูดไม่มีแม้แต่ประโยค

“แม่ จนกว่าจะมีผลลัพธ์ครั้งสุดท้ายออกมาแล้วผมจะรีบกลับมาทันที ขอโทษนะครับ ที่ทำให้แม่ลำบากมาตลอด……”

ดนัยออกเสียงพูด “แต่เป็นว่าได้เจอเธอ ผมเลยไม่อยากไปกับคนอื่น ผมจะพยายามต่อไปแบบนี้ จนกว่าจะถึงวันที่เธอรักชายคนอื่นอย่างใจจริง แบบนั้นผมถึงจะยอมแพ้……”

นีรดาจะพูดอะไรต่อได้ จึงถอนหายใจ ตามใจเขา ทำอะไรเขาไม่ได้จริงๆ

……

เรื่องที่ดนัยจะไปนั้นนาโนยังไม่รู้ แต่บาร์บี้รู้ข่าวแล้วเธอเองเลยเริ่มเก็บประป๋าเหมือนกัน เธอจะไปด้วย

แม่ของเธอรู้สึกว่าเธอดื้อรั้นมากเกินไป จึงรีบหยิบกระเป๋าเดินทางออก “เธอจะไปทำไม?”

“ลูกจะตามไป!” เธอไม่ลังเลแม้แต่น้อย จะตามไปอย่างแน่นอน ไม่งั้นจะให้อยู่ที่นี่ต่อเหรอ?

“ทำไมแกถึงไม่รู้จักเลิกคิดสักที! ตราบใดที่ยังมีนาโนอยู่ เขาไม่มีทางหันมามองแกหรอกนะ คนที่เขาชอบ ที่เขารักไม่ใช่แก แกจะตามไปทำไม?” ในที่สุดแม่ขอโทษก็ปล่อยอารมณ์โกรธออกมา

หน้าอกขอบาร์บี้แปรปรวนขึ้นลง “แม่รู้ได้ยังไง!”

“ถ้าเขาชอบแกน่ะ เขาเลือกแกตั้งแต่หย่ากับนาโนแล้ว แต่นี่เปล่าเลย นี่ก็แสดงให้เห็นหมดแล้วไม่ใช่หรือไง?”

“นั่นมันเพราะว่านาโนกลับมาต่างหาก! ถ้าหากว่าเธอไม่กลับมาก็คงไม่มีเรื่องตามหลังมากมายขนาดนี้ ทั้งหมดก็โทษเธอนั่นแหละ เธอต้องรับผิดชอบทั้งหมด!”

แม่ของเธอปวดหัวสุดขีด จนเอามืออังหน้าผาก

เมื่อมองไปที่สายตาอันดุร้ายของบาร์บี้ ก็ทนไม่ได้อีกต่อไป ง้างมือขึ้น แล้วฟาดเข้าที่แก้มเธอเข้าให้หนึ่งที “เธอให้ฉันมีสติ!”

บาร์บี้เอามือจับที่หน้า แล้วมองเธอด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อ แล้วตะโกนอย่างเจ็บปวด “แม่ตบฉัน แม่ตบฉัน! ลูกแค่ต้องการเขา นอกจากเขาลูกก็ไม่ต้องการใครอีก แล้วลูกก็ต้องการให้นาโนหายไปด้วย หายแล้วหายลับ!”

เธอคิดว่า ไม่มีใครคู่ควรกับเธอ นอกจากดนัย ไม่มีชายคนไหนคู่ควรกับเธอ!