ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 797

“อย่ามายั่วนาโนอย่างฉัน ยิ่งถ้ามาอวดดีต่อหน้าฉัน ไม่เป็นผลดีกับเธอแน่ ฉันจะให้เธอคลานออกไปจากที่นี่ เธอเชื่อหรือเปล่า?”

“เชื่อ” บาร์บี้กัดริมฝีปาก แล้วพูด “ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนได้มั้ย?”

“ไม่ได้!” นาโนปฏิเสธทันที ด้วยความเร็ว ดุดัน “กลั้นไว้แบบนี้แหละ รอจนกลั้นไม่อยู่ แล้วค่อยไป!”

บาร์บี้กลั้น “งั้นฉันจะเริ่มตั้งแต่ต้น เรื่องระหว่างฉันกับดนัย……”

ขณะที่อยู่บนสนามหญ้า ขณะที่ดนัยมองบาร์บี้ที่กำลังเดินเข้ามา นัยน์ตาหรี่ลง หลังจากนั้นคิ้วก็ขมวดกัน อย่างกลุ้มใจ

ไม่รู้ว่าตกลงแล้วบาร์บี้มาทำไม แล้วก็ยิ่งไม่รู้ว่าทั้งสองคุยอะไรกัน!

“เริ่มตั้งแต่ต้น?”

นาโนขยับเงิน เริ่มสวมเสื้อคลุมที่หลุดออกจากบ่า “ฟังแล้วมาเพื่ออวดความสุขของตัวเองเหรอ?”

“เธอคงจะลำบากมากสินะ ตั้งใจมาจากเมืองsเพื่อมาฝรั่งเศส ไม่ง่ายเลยจริงๆ แต่ฉันไม่สนใจฟังหรอกนะ เก็บกระเป๋าของเธอซะ หันหลัง แล้วก็กลับไปจากที่นี่ซะ”

“เธอฟังฉันพูดจบก่อนได้มั้ย?” บาร์บี้พูดต่อ

นาโนรู้สึกว่าที่เธอพูดนั้นไร้สาระจึงขำออกมา “แล้วทำไมฉันต้องฟังเธอพูดจบด้วยล่ะ?เหตุผลล่ะ?”

“ฉันคิดว่า การที่เธอฟังฉันพูดจบ ไม่มีผลเสียต่อเธอแน่นอน” บาร์บี้จ้องที่เธอ

นาโนหัวเราะ พร้อมกับเล่นแหวนในมือ “ฉันก็คิดว่าการที่ไม่ฟังเธอให้จบ ก็ไม่เป็นผลเสียสำหรับฉันเหมือนกัน”

บาร์บี้ขมวดคิ้ว ทัศนคติและสีหน้าที่เธอแสดงออกนั้นแข็งแกร่งมาก

พูดได้ว่า เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอ รัศมีของเธอก็แรงเกินไป

“ฉันไม่ทำเธอเสียเวลานักหรอก ขอแค่แปปเดียวก็พอ”

ในเมื่อกล้าตามมาถึงที่นี่ แถมยังมีอะไรจะพูด ตามนิสัยของนาโนแล้ว เธอไม่หวาดกลัว ในเมื่ออยากพูด ก็ให้เธอพูดให้พอ

ยังไงซะ ที่นี่ก็เป็นเขตของนาโน ยังไม่ถึงตาของผู้หญิงเย่อหยิ่งอย่างเธอที่ไม่แม้แต่ชายตามอง

“โอเค ในเมื่อเธอสามารถตามมาจากเมืองSจนถึงฝรั่งเศส เพื่ออยากพูดแค่ไม่กี่ประโยค ฉันก็จะไม่ขวาง”

“แต่จำไว้นะ ฉันจะเริ่มให้เวลาเธอแค่สิบนาที ทันทีที่ถึงสิบนาที ก็รีบออกไปจากคฤหาสน์ฉันซะ ไม่อย่างนั้นฉันจะให้เธอคลานออกไป” นาโนพูดเสียงเยือกเย็น

เวลาเดียวกัน ราชาก็อุ้มคังซีลงมา

ในมือถือเสื้อกันหนาวสีเทาเข้ม ชุดเหมือนจะออกไปข้างนอก

วันนี้อากาศไม่ค่อยดีเท่าไหร่ และคังซีก็ยังเด็ก นาโนไม่ได้จะให้คังซีออกไป จึงนำคังซีมาอุ้มไว้ ท้ายสุดราชาก็ออกไปคนเดียว

ตอนนี้บาร์บี้เริ่มพูด “ตอนที่เจอเขา มันคือช่วงสถานการณ์ที่หดหู่ และลำบากที่สุดในชีวิตฉัน”

“เพราะครอบครัว ฉันเลยจำเป็นต้องออกไปดื่มที่ไนต์คลับ ฉันเจอเขาที่ไนต์คลับนั่นแหละ ทั้งหมดสองครั้งที่เขาช่วยชีวิตฉันจากเหตุการณ์ยากลำบาก ดังนั้นเขาเลยทิ้งความประทับใจไว้ให้ฉันอย่างมาก”

“หลังจากที่ได้รู้ว่าเตชะโสภากรุ๊ปรับสมัครเลขา ฉันก็ไปสมัครงาน แล้วก็เป็นเขาที่เป็นคนสัมภาษณ์พอดี ตอนที่สัมภาษณ์มีคนเยอะมากจนไม่คิดว่าตัวเองจะติดสัมภาษณ์ แต่บริษัทเตชะโสภากลับโทรมาหาฉันว่าฉันคือคนที่ถูกเลือก”

“ตอนนั้นฉันดีใจมาก แล้วก็ตื่นเต้น แล้วก็รู้สึกว่าเขาสนใจฉันและจำฉันได้ เลยถูกเลือก……”