ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 82

“หล่อนบอกว่าอะไร？ไฟไหม้หรอ？ถึงทำให้เธอรีบร้อนขนาดนี้ หื้ม？”

“ยู่ยี่กำลังร้องไห้ หล่อบอกว่านอกใจหัสดิน แล้วถูกยู่ยี่เห็นเข้าพอดี ”เธอขมวดคิ้ว

นี่เพิ่งแต่งงานไม่ทันไร ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ได้ แถมยังเป็นวันปีใหม่อีก ไม่ได้เกิดการเข้าใจผิดกันใช่ไหม？

คิ้วเขาก็แคบลง ออกัสก็ลุกตัวขึ้น ขยับริมฝีปากบางของเขา พูดเสียงต่ำ “ไปกันเถอะ ผมไปกับคุณด้วย”

เชอร์รีนพยักหน้า

เป็นที่เดิมที่พวกเขามักจะนัดเจอกัน ห้องวีไอพีของผับโซ่สวาท

เพียงแค่มาถึงเชอร์รีนก็ได้เห็นยู่ยี่ที่นอนอยู่บนเคาน์เตอร์ ไหล่ของเธอกระตุก เสียงสะอื้นดังมาอย่างต่อเนื่อง

นาโนก็ด่าสาปแช่งอยู่ข้างๆ แถมยังไม่หยุดรินเหล้า เธอปลอบคนไม่เป็น ไม่งั้นก็ไม่โทรหา เชอร์รีนหรอก

เมื่อเห็นเธอ ก็เหมือนได้เห็นผู้ช่วยชีวิต ส่งสายตาไปให้เธอ เข้าไปปลอบยู่ยี่

ตั้งแต่เมื่อเช้าถึงตอนนี้ ยู่ยี่ร้องไห้จนจะสองชั่วโมงแล้ว นาโนได้ยินก็ใจไม่ดี เจ็บปวดแทน แต่ก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง

เมื่อมองไปเห็นออกัส ริมฝีปากแดงของนาโนก็ยิ้มเล็กๆ ชี้ไปที่ห้องข้างๆ “พวกเขาอยู่ห้องข้างๆ”

พวกเขาที่หมายถึง ก็คือหัสดินและดนัยออกัสก็พยักหน้ารับเบาๆ เหลือบตาไปมอง เชอร์รีนพร้อมกับพูดเบาๆว่าจะออกไปดู้องข้างๆ

เชอร์รีนตบไหล่ยู่ยี่เบาๆ เหมือนกับกล่อมเด็ก แต่ไม่ได้พูดอะไร

คนใจร้อนแบบนาโน ก็ทนไม่ไหว ส่งสายตาจ้องไปยังเชอร์รีน ให้เธอทำอะไรสักอย่างไม่ให้เธอร้องต่อไป

นิ้วแตะไปที่ริมฝีปาก เธอบอกกับนาโนเบาๆว่าไม่ให้เธอพูดอะไร

ในตอนนี้ ยู่ยี่ ฟังอะไรก็ไม่เข้าหูแน่ ไม่ว่าจะพูดอะไรก็ไม่มีประโยชน์

ในตอนนี้สิ่งที่ทำได้อย่างเดียวก็คือให้เธอระบายออกมา รอให้เธอร้องจนพอแล้ว ไม่อยากร้องแล้ว ก็จะหยุดเอง

หลังจากห้ามนาโนแล้ว เชอร์รีนก็ให้เธอไปนั่งในมุมไกลสุด และยังเอาขวดเหล้าออกจากมือเธอด้วย ทั้งสองคนก็นั่งอยู่แบบนั้น

เมื่อได้ร้อง ก็ร้องอยู่ครึ่งชั่วโมงเต็มๆ สุดท้าย ก็หยุดลง

เมื่อเงยหน้าขึ้น ตาของเธอก็บวมแดง บนแก้มล้วนอาบไปด้วยน้ำตา ดูแล้วน่าสงสารมาก

ถอนหายใจเบาๆ แล้วเธอก็เดินไป ยื่นมือไปเช็ดน้ำตาบนหน้าของยู่ยี่“ไหนพูดสิ เกิดอะไรขึ้นกันแน่”

ยู่ยี่ไม่มีใบหน้าสดใสอย่างที่เคยเป็น ดูซีดเซียวมาก สีหน้าของเธอแย่มาก

“เขาไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น แล้วโดนฉันจับได้……”

เนื่องจากร้องมานาน เสียงของเธอแหบแห้งไม่เป็นเสียง เชอร์รีนยื่นน้ำให้เธอแล้วหนึ่ง “ยู่ยี่ เธออาจจะดูผิดไปก้ได้นะ ฉันกับหัสดินไม่ค่อยรู้จักกันมากนัก แต่ที่รู้สึกได้ เขาไม่ใช่ผู้ชายแบบนั้นหรอกนะ แถมยัง พวกเธอก็ยังรักกันมากด้วยหนิ？”

ตั้งแต่เช้าถึงค่ำก็ตัวติดกัน หัสดินไม่เคยขัดไม่เคยห้ามอะไรหล่อนเลย เธอรู้สึกว่าเรื่องนี้ต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ

“ฉันก็อยากให้ฉันดูผิดไป หรือไม่ก็ตาบอดไปเลยก็ได้ แต่ภาพที่เห็นนั้นมันหลอกไม่ได้ นอกจากนี้แล้ว เขายังยอมรับแล้วด้วย”

ยู่ยี่ส่ายหัว น้ำตาไหลลงทางแก้ม ค่อยๆไหลลงมา เข้าไปในปาก ทั้งขมขื่นและฝาด

ได้ยินแบบนั้น เชอร์รีนก็ตะลึง มีเพียงความตกใจ และความไม่น่าเชื่อ “เขายอมรับแล้ว？”

พยักหน้าทั้งน้ำตา หน้าตาของยู่ยี่ล้นเอ่อ แม้แต่หน้าของเชอร์รีนก็มองไม่ชัด กลายเป็นภาพเลือนลาง น้ำเสียงปนสำลัก คำพูดผิดเพี้ยนไป