ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 83

ดนัยไอเบาๆ หายใจเข้าลึกๆสองสามครั้ง “ฉันตายแล้วเนี่ย สถานการณ์ทางนั้นเป็นยังไงบ้าง？”

ออกัสยักไหล่ ทำสีหน้าไม่รู้อะไร เห็นหัสดินเป็นแบบนั้น เขาก็ต้องขมวดคิ้ว “แค่นั่งสูบบุหรี่อยู่ตรงนั้น แล้วจะแก้ปัญหาอะไรรึไง？”

“งั้นคุณชายออกัสให้คำแนะนำเขาหน่อยสิ”

“ทางเลือกที่หนึ่ง พูดคุยและแก้ปัญหากันอย่างสงบสุข ทางเลือกข้อสอง หย่า”

จากนั้น ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ หัสดินก็ลุกขึ้นมาจากโซฟาทันที อารมณ์รีบร้อนอย่างผิดปกติ “ฉันไม่หย่า ไม่มีทางหย่า！”

ในตอนนั้นเอง ประตูห้องพักก็ถูกเปิดออกจากข้างนอก เงาของยู่ยี่กำลังปรากฎขึ้นที่ประตูห้อง แต่เพียงแค่มองไปที่หัสดินอย่างเยือกเย็นแค่แวบเดียว แล้วก็ออกไป！

ตอนนั้นเอง เขาก็โยนบุหรีในมือลง หัสดินรีบร้อนวิ่งตามไป สีหน้าระมัดระวังเป็นอย่างมาก แม้แต่ชื่อของยู่ยี่ก็ไม่กล้าที่จะเอ่ย

พูดแล้วก็เป็นตัวเองที่ทำผิด จะโทษใครได้？

เมื่อกลับไปที่บ้านสิริไพบูรณ์ ฟ้าก็มืดแล้ว ตลอดทาง เชอร์รีนไม่ได้พูดอะไรเลย สีหน้าเหม่อไป และครุ่นคิด

ออกัสก็มองไปที่เธอสองสามครั้ง ดวงตาเขาหรี่ลง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

หยาดฝนที่ยืนอยู่บนระเบียงหน้าต่างมองเห็นไฟสีขาวสองดวงที่กำลังส่องเข้ามา เธอมองไป

ประตูรถเปิดออก เห็นเพียงแค่ออกัสและเชอร์รีนเปิดออกมาด้วยกัน

เมื่อเดินออกมา เธอก็เดินไปทางห้องนอน แต่เมื่อถึงประตูห้อง กลับหยุดเดิน

แต่กลับเดินไปที่ห้องรับแขก เธอควรจะพูดอะไร ทำอะไรอีก ？

ทุกอย่างมันไร้ประโยชน์ ทำไมต้องลงไปหาเรื่องให้ตัวเองด้วย ？

จากนั้นก็หยุดเดินอีก บีบมือข้างตัวไว้แน่นหยาดฝนหันตัวกลับ ไปนั่งบนโซฟา

ทั้งกายและใจเหนื่อยล้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งอารมณ์ยิ่งแย่มากๆอีเชอร์รีนไม่ได้พูดอะไรเลย เดินตรงไปที่ห้องอาบน้ำ

ฝีเท้าหยุดลงที่หน้าโต๊ะน้ำชา ร่างที่สง่างามโค้งลงเล็กน้อย ออกัสหยิบมือถือบนโต๊ะน้ำชาขึ้นมา บนหน้าจอก็แสดงว่ามีสายที่ไม่ได้รับห้าสาย

นั่งลงบนโซฟาอย่างสบายและเกียจคร้าน แขนที่ใหญ่ของเขากวาดกว้างออกไป สามในห้าของโซฟาเป็นดนัยอีกสองส่วนเป็น……หยาดฝน……

แววตาของเขามืดลงทันที ลึกและไร้ที่สิ้นสุด มองอารมณ์ที่มีไม่ออกเลย ปลายนิ้วของเขาสัมผัสไปที่สามคำนั้น ถูกไปมา ความหมายลึกซึ้ง

มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นมา เชอร์รีนได้เดินออกมาจากห้องอาบน้ำ เหลือบมองไปเห็นมือถือของเขา พูดด้วยความประหลาดใจและสงสัย “มีคนโทรมาไหมคะ ？”

แววตาขยับเล็กน้อย ใบหน้าอันหล่อเหลาของออกัสไม่มีสีหน้าท่าทีอะไรเลย เอามือถือใส่ไปในกระเป๋าชุดสูทเงียบๆ จากนั้นก็พูดเบาและยิ้มแย้มเบาๆ “อาบเสร็จแล้วหรอ？”

“ค่ะ อาบเสร็จแล้ว คุณไปอาบได้แล้วค่ะ เตรียมน้ำไว้ให้แล้ว”เชอร์รีนเช็ดน้ำที่ยังคงไหลลงมาจากปลายผม

พยักหน้า เขาเดินจ้ำอ้าวเข้าไปในห้องอาบน้ำ ใบหน้าดูลึกซึ้ง ไม่สามารถเปิดเผยความคิดที่แท้จริงได้

เมื่ออยู่บนเตียง ก็ยังนอนไม่หลับ เชอร์รีนเปิดมือถือขึ้น ยังคงมีข้อความคำอวยพรเยอะเป็นกอง ตอบกลับอย่างคร่าวๆไปสองสามข้อความ จากนั้นเธอก็ตั้งใจส่งข้อความหนึ่งให้กับยู่ยี่

ผ่านไปพักหนึ่ง ก็ยังไม่มีข้อความตอบกลับ เธอกังวลใจ จึงส่งข้อความหานาโนอีกครั้ง ถามเธอดูว่ารู้สถานการณ์ของยู่ยี่ตอนนี้ไหม

เพิ่งส่งออกไป ก็รู้สึกว่าเตียงข้างๆยุบลง ชายหนุ่มได้ขึ้นมาบนเตียงแล้วนั่นเอง ริมฝีปากบางๆขยับ เสียงต่ำที่ถูกพูดออกมานั้นไพเราะ “คุณหญิงเชอร์รีน สุขสันต์วันปีใหม่ครับ”

ริมฝีปากของเชอร์รีนก็ขยับ บอกกลับเบาๆว่า “สุขสันต์วันปีใหม่ค่ะคุณชายออกัส”

พูดจบ เธอก็มีความรู้สึกอยากขึ้นมา ผ่านไปทั้งวันแล้ว พึ่งจะนึกบอกสุขสันต์ปีใหม่กัน

ยิ่งไปกว่านั้น สองสามีภรรยาพูดอวยพรปีใหม่กันซึ่งๆหน้า ทำไมมันตลกชอบกล？

แววตาของออกัสแฝงไปด้วยรอยยิ้ม เขายกมือขึ้นมา ดีดไปเบาๆที่หน้าผากของเธอ “นอนกันเถอะ คุณหญิงเชอร์รีน……”