ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 823

นาโนพยักหน้าเบาๆ สายตาไม่มีการตอบสนองเท่าไหร่นัก

สายตาดนัยดูเหมือนกับเธอเลย

“และก็ต้องขอโทษด้วย ที่สร้างปัญหามากมายให้เธอก่อนหน้านี้”บาร์บี้โค้งตัว พูดขอโทษ

“ไม่เป็นไร”ครั้งนี้นาโนพูด เพราะว่าสายตาบาร์บี้จริงจังสุดๆ

“เธอยอมพูดกับฉัน ฉันก็มีความสุขมากแล้ว มีความสุขมากจริงๆ”เธอหัวเราะเบาๆ ในที่สุดสายตาก็ผ่อนคลายลง

ตอนนี้เอง เสียงผู้ชายคนหนึ่งก็เข้ามา เรียกว่า:“บี้”

ทั้งสามค่อยๆ หันหน้าไปมอง ก็เห็นชายคนหนึ่งเดินเข้ามา เขาหน้าตาธรรมดา แต่ร่างกายดูแข็งแรง

เขาเดินตรงไปหาบาร์บี้ มือถือถุงอันสวยงามไว้ เห็นได้ชัดว่าซื้อเสื้อผ้าผู้หญิงทั้งหมด และความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาก็สนิทกันมาก เขาพูดอย่างสงสัย:“นี่คือ？”

“เพื่อน เพื่อนร่วมงามเมื่อก่อน คุณคือ？”ที่ตอบแทนคือนาโน

ตอนนี้เองบาร์บี้จึงแนะนำกันละกันอย่างนึกขึ้นได้:“นี่คู่หมั้นฉัน พวกเราจะแต่งงานอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า วันนี้มาเสื้อผ้าก่อนแต่งงาน”

นาโนเบิกตาโตเล็กน้อย แปลกใจหน่อยๆ

บาร์บี้หัวเราะ พูดว่า:“งั้นไม่รบกวนพวกเธอแล้ว พวกเราไปก่อนนะ”

พูดจบ ทั้งสองก็เดินไปที่ลิฟต์ นาโนยักไหล่ เดินไปข้างหน้ากับดนัย

เดินไปด้านหน้าไม่กี่ก้าว บาร์บี้ก็หันมามองโดยไม่พูดอะไร จ้องมองที่แผ่นหลังของทั้งสองอย่างเงียบๆ สุดท้ายสายตาก็หยุดไปที่ดนัย

ครั้งนี้เธอไม่ได้เจอเขานานแล้วจริงๆ พอเจอเขาอีกครั้ง ความรู้สึกแตกต่างกัน สถานะต่างกัน เทียบกับเมื่อก่อนแล้ว เขาดูหม่นหมองน้อยลง เย็นชาน้อยลง อ่อนโยนและสดใสขึ้น เหมือนเกิดใหม่อีกครั้ง

ชายหนุ่มที่อยู่ด้านข้างรู้จักกันตอนนัดบอด รู้สึกว่าไม่เลวเลย

แม้ว่าหน้าตาจะไม่โดดเด่นและมีภูมิหลังทางครอบครัวที่ร่ำรวยขนาดนั้น แต่เขาก็ดีกับเธอมาก และหวงแหนเธอสุดๆ

เธอเคยพูดว่า ดนัยเติมเต็มจินตนาการทั้งหมดที่เธอมีต่อผู้ชาย แต่ยังไงนั่นก็เป็นเพียงจินตนาการ ไม่สามารถเป็นของเธอได้

ความฝันของเจ้าชายขี่ม้าขาวเปลี่ยนไปเป็นความจริงสำหรับเธอตรงนี้แล้ว หน้าตาอย่างดนัย ชาติตระกูล นิสัยที่โดดเด่นแบบนี้ จะมีสักกี่คน？

ที่จริงแล้วเหตุผลมันง่ายมาก ถ้าใจเธออยากจะหาผู้ชายรวยๆ แต่ตอนนี้ผู้ชายรวยๆ จะมีสักกี่คนที่เป็นคนดี？

แต่งไปแล้ว เธอไม่สามารถควบคุมเขาได้เลย！

อีกอย่าง ในเมื่อผู้ชายรวยมากขนาดนั้น ผู้หญิงที่อยู่รอบๆ จะต้องตอมเหมือนผึ้ง สวย สวยมากมายนับไม่ถ้วน เธอเป็นคนธรรมดา ภูมิหลังครอบครัวก็ธรรมดา ทำไมเขาต้องเลือกเธอท่ามกลางฝูงผึ้งเหล่านั้นด้วยล่ะ？

นี่คือความจริง ไม่มีต้นทุนที่น่าภูมิใจ ก็ต้องเคารพชีวิตจริง

เขากลายเป็นความคิดถึงและรักแรกที่สวยงามที่สุดลึกลงในใจ วางไว้ในก้นบึ้งของหัวใจละกัน วันข้างหน้าเธอจะต้องมีชีวิตที่มีความสุข

เหมือนจะตระหนักได้ถึงความเหม่อลอยของเธอ ชายหนุ่มก้มหน้าลง สายตาดูอบอุ่น:“เป็นอะไรไป？เสื้อผ้าที่ซื้อมาไม่ชอบหรือ？ดูอีกไหมล่ะ？”

“เปล่า ชอบหมดเลย ตอนนี้ฉันจะซื้อสูทให้คุณ ไปกันเถอะ ที่จริงฉันกำลังคิดว่าตอนเที่ยงพวกเราจะกินอะไรดี ……”

“เมื่อวานตอนเที่ยงคุณงอแงอยากกินอาหารเสฉวนไม่ใช่หรือ？ผมจองโต๊ะให้แล้ว”

ชายหนุ่มยิ้ม ใบหน้าดูไม่หล่อ แต่พอยิ้มออกมาจากใจแล้ว ก็รู้สึกมีเสน่ห์แปลกๆ