ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 832

ฉันทัชยิ้มบาง: “ไม่เป็นไรครับ ในตอนที่เธอทุกข์ใจยังมีที่ให้พึ่งพิง คำขอบคุณเหล่านี้ไม่สามารถเทียบได้กับที่พวกคุณดีกับเธอ ไม่ต้องรู้สึกว่าแบกภาระหรือเกรงใจนะครับ ไม่อย่างนั้นจะเกิดความเก้กังระหว่างพวกเราได้ ระหว่างพวกเราไม่จำเป็นต้องแปลกหน้ากันขนาดนั้น…”

“ไม่เหมือนกันจริง ๆ คำพูดที่เทพบุตรพูดออกมาฟังแล้วสบาย เป็นกันเอง ไพเราะ” นาโนชื่นชม “นี่ก็คือมาตรฐาน…”

ฉันทัชยิ้มกับเธอ แล้วมองไปทางยู่ยี่: “คืนนี้ผมจะพักอยู่ที่โรงแรมฮิลตัน พรุ่งนี้จะมาถึงก่อนงานแต่งงาน ระหว่างนั้นจะไม่โทรหาคุณ แต่ถ้าหากมีเรื่องอะไร จะต้องโทรหาผมเป็นคนแรก ตอนนี้ฝันดีครับ…”

ยู่ยี่พยักหน้า จากนั้นก็หมุนตัวหันมาพูดกับนาโนและเชอร์รีน: “ฉันไปส่งเขา…”

“ไปเถอะไปเถอะ รู้ว่าพวกเธอไม่เจอกันหนึ่งวันเหมือนผ่านไปสามฤดูใบไม้ร่วง นี่คิดถึงจนจะทนไม่ไหวแล้ว ไปเถอะ ส่งเทพบุตรแทนฉันด้วย เดินทางปลอดภัย…”

คำพูดล้อเลียนทำให้แก้มของยู่ยี่แดงระเรื่อ

ฉันทัชชอบดูเธอท่าทางแบบนี้ที่สุด เขาโอบกอดเธอ แล้วพูดกับทั้งสอง: “เธอขี้อายจริง ๆ ครับ แต่ทำให้ผมหลงใหลมาก ตอนนี้ขอยืมตัวเธอสิบนาทีนะครับ แล้วจะคืนให้ภายหลัง…”

เมื่อทั้งสองคนเดินออกไป นาโนถอนหายใจพูดกับเชอร์รีน: “เชี่ย! ยู่ยี่โชคดีจริง ๆ เลย ได้ใช้ชีวิตกับผู้ชายที่ยอดเยี่ยมแบบนี้ทุกวัน เธอจะหน้าแดงหัวใจเต้นเร็วจนตายไหมนะ?”

“พอเลย อย่าปากมาก รีบเตรียมของของเธอ ดูว่ามีอะไรขาดหายไหม”

ผ่านไปไม่นาน ยู่ยี่กลับมาแล้ว แก้มที่แดงระเรื่อก่อนที่จะออกไปไม่เพียงไม่หายไป แต่กลับยิ่งอยู่ยิ่งแดงขึ้น เหมือนกับดอกไม้บานสีสดใส

“เทพบุตรฉันทัชพูดอะไรกับเธอกันแน่ถึงทำให้เธอจิตใจเตลิดเปิดเปิง ทำให้เธอหน้าแดง? ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป จะเลือดไหลไหม อย่าว่าแต่เธอ ฉันเห็นเขาพลอดคำรักแบบนั้น ฉันยังใจเต้นแรง ฉันเคยเจอผู้ชายมาเยอะขนาดไหนแล้ว แล้วแบบเธอจะรับมือไหวได้ยังไง!”

ยู่ยี่อยากจะฉีกปากเธอ…

เช้าวันรุ่งขึ้น

เวลายังเช้าอยู่ ดนัยมารับนาโนแล้ว

ชุดแต่งงานเรียบง่ายมาก ไม่มีสิ่งประดับตกแต่งที่ยุ่งยากเกินไป แต่หลังจากนาโนสวมใส่ก็ยังคงสวยเหมือนเดิม

ดนัยไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นเธอสวมชุดแต่งงาน แต่เมื่อได้เห็นครั้งที่สอง เขายังคงยืนตกตะลึงอยู่ที่เดิม

สุดท้ายเป็นหัสดินที่กระแทกเขาเบา ๆ เขาถึงหลุดจากภวังค์ เดินเข้าไป แล้วพานาโนออกไป

งานแต่งงานครั้งนี้ไม่เหมือนกับครั้งแรก ไม่ได้ยิ่งใหญ่ จริงจังขนาดนั้น มันเรียบง่ายมาก แต่เต็มไปด้วยความสุขและปลอดภัย

ที่ตั้งของงานแต่งงานถูกจัดที่โบสถ์ โบสถ์เล็กมาก แต่ที่นั่นเงียบสงบ เป็นมงคล มีความรู้สึกถึงความสุข

รถหลายคันจอดอยู่นอกโบสถ์ คนที่ลงมาจากรถเป็นญาติสนิทเพื่อนสนิทของทั้งสองฝ่าย ไม่มีคนนอกสักคนเดียว

โบสถ์ถูกตกแต่งด้วยทั้งสามคนเอง ดอกไม้งามร่วงหล่นจากด้านบน แต่ละดอก แต่ละดอก พลิ้วไสวด้วยกลิ่นหอมจาง ๆ หน้าต่างเปิดอยู่ มีลมพัดเข้ามาเล็กน้อย กลิ่นหอมดึงดูดผู้คน ทำให้คนจิตใจร่าเริง

สภาพแวดล้อมแบบนี้งดงาม พิธีการไม่ได้ซับซ้อนมากนัก และก็ไม่ได้มีเงื่อนไขมากมายขนาดนั้น เป็นงานง่าย ๆ จริงแท้ และมั่นคงมาก

บรรยากาศเรียบง่ายโอบล้อมงานแต่งงาน ทำให้ผู้คนดื่มด่ำกับกลิ่นดอกไม้นั้น

และก็พิเศษมาก ไม่มีบาทหลวง พวกเขาทั้งคู่กล่าวคำปฏิญาณต่อกัน พูดในสิ่งที่ต้องการออกมา แล้วสวมแหวนให้กันและกัน ทั้งหมดนี้ไม่มีพิธีการ และไม่ผูกมัด เพียงแค่ตัวเองดีใจและมีความสุขก็พอ จะทำอย่างไรมันสำคัญตรงไหน?

ช่วงเวลาที่สายลมพัดชุดแต่งงานบนตัวของเธอคู่กับกลิ่นหอมของดอกไม้ ดูเหมือนจะดึงดูดสายตาของทุกคนที่อยู่ที่นี่