เขาอุ้มซารางขึ้น แล้ววางลงบนที่นั่งข้างคนขับ รัดเข็มขัดนิรภัย สตาร์ทรถขับออกไป
ณ ร้านกาแฟ
เด็กสาวรออยู่เป็นเวลานานแล้ว เธอสวมชุดเซ็กซี่มาก หน้าตาก็ไม่เลว เมื่อเห็นเลอแปง น้ำเสียงของเธอเปลี่ยนเป็นออดอ้อนทันที
เลอแปงไม่ชอบผู้หญิงที่ใช้คำพูดและน้ำเสียงแบบนี้มากที่ เขาขมวดคิ้วแล้วนั่งลง
เขายังไม่ทันจะพูดอะไร ซารางก็หมอบลงบนโต๊ะ แล้วเอ่ยปากขึ้น “คุณน้า หน้าอกของคุณหน้าทำไมถึงเล็กแบบนี้คะ?”
ได้ยินดังนั้น หญิงสาวอับอายเล็กน้อย
แต่ก็อดกลั้นอารมณ์ไว้ แล้วถามซาราง “หนูน่ารักจังเลย!”
“ใช่ค่ะ พวกเขาพูดแบบนี้กันหมด แต่ว่าอาของหนูไม่ชอบผู้หญิงหน้าอกเล็ก คุณไม่ผ่าน” เธอดูดน้ำผลไม้
หญิงสาวหน้าเสียเป็นอย่างมาก
เลอแปงอุ้มซารางขึ้น และไม่มีเอ่ยโทษใด ๆ จากนั้นก็พูดขออภัยกับหญิงสาวอย่างเรียบเฉย “ขอโทษด้วยครับ เธอยังเด็ก ชอบพูดความจริงเสมอ”
ได้ยินคำขอโทษนี้ หญิงสาวถึงได้เผยรอยยิ้มออกมา แต่คำพูดประโยคหลัง ทำให้เธอสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างที่สุด จากนั้นก็หยิบกระเป๋า แล้วลุกขึ้นอย่างแรง
“ให้ผมไปส่งคุณไหม?” เลอแปงถามขึ้น
“ไม่ต้อง ฉันมีรถ” ถึงแม้ชายหนุ่มจะหน้าตาไม่เลว ฐานะทางบ้านก็ดี แต่ว่าเขาไม่ได้มีความรู้สึกต่อเธอสักนิด คิดว่าเธอดูไม่ออกเหรอ?
…
ซารางหมอบอยู่บนรถ มองไปรอบ ๆ
เลอแปงกำลังขับรถอยู่ จู่ ๆ ก็ถูกขวางไว้ เมื่อเงยหน้าขึ้น โลกกลมจริง ๆ เป็นตำรวจหญิงคนนั้นอีกแล้ว!
ช่วงนี้เกิดอุบัติเหตุเยอะมาก ดังนั้นเบื้องบนมีคำสั่งให้ตรวจเข้มเมาแล้วขับ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง