วันรุ่งขึ้น
ตื่นขึ้นมาตอนแปดโมงเช้าผ้าห่มข้างๆเย็นหมดแล้ว ชัดเจนว่าเขาออกไปสักพักแล้ว
ลุกลงจากเตียง ลงไปที่ห้องรับแขก สุนันท์ กับ หยาดฝนกำลังยุ่งกันอยู่
ของขวัญวันเกิดที่ส่งมาที่บ้านสิริไพบูรณ์ไม่น้อยเลย มีเข้ามาเรื่อยๆ ถึงแม้ว่าจะไม่รู้ว่าข้างในมีอะไร แต่ดูจากข้างนอกแล้วก็รู้ว่าต้องเป็นของมีราคา
เห็นว่ายุ่งกัน เชอร์รีนก็เริ่มเข้ามาช่วยด้วย เมื่อเห็นเธอสุนันท์ก็เอ่ยปากถาม “เมื่อวานปรึกษากับออกัสรึยังว่าจะฉลองยังไง?”
ได้ยินแบบนั้น หยาดฝนก็หยุดมือลง เงี่ยหูไปฟังที่ทั้งสองคนพูดกัน
“ฉันไม่ได้ปรึกษาเขาค่ะ ยังไงก็คือวันเกิด ก็เลยคิดว่าเซอร์ไพร์สเขาหน่อยน่าจะดี เขาบอกว่าเขาว่างหลังทุ่มนึงขึ้นไป ฉันก็เลยอยากจะมาปรึกษากับแม่ กับป้าว่าจะเตรียมการกันยังไงดี ”เธอพูด
แม้ว่าเดิมทีจะอยากเซอร์ไพร์สเขาสักหน่อย แต่เห็นของขวัญเยอะขนาดนี้เชอร์รีนรู้สึกว่าเซอร์ไพร์สครั้งนี้คงยาก
ของขวัญเยอะขนาดนี้ถูกส่งมาที่บ้านสิริไพบูรณ์ ต้องมีคนอีกหลายคนแน่ที่เอาของขวัญส่งไปที่บริษัท
หันหน้ากลับมา สุนันท์มองไปที่หยาดฝน “ในใจเธอคิดไว้ไหมว่าจะเซอร์ไพร์สหรือจัดการยังไง?”
“ฉันไม่ได้คิดอะไรไว้เลยค่ะ ยังไงก็เอาตามพี่สะใภ้เลยค่ะ ”สีหน้าของหยาดฝนยังคงนอบน้อม ยิ้มตอบ
“เอาตามฉันล่ะก็ ก็แบบนี้แล้วกัน ตอนแรกฉันจะไปจัดงานในโรงแรมแต่ว่า อำเภอซีซ่าเพิ่งเกิดแผ่นดินไหวไม่นานมานี้ พี่ชายของเธอก็เป็นเจ้าคณะมณฑลที่นั่น ตอนนี้ถ้าฟุ่มเฟือยเกินไปก็จะไม่ดีต่อชื่อเสียงของเขา นอกจากนี้ ออกัสก็ไม่ชอบความครื้นเครงอะไรอยู่แล้ว งั้นก็จองโรงแรมแล้วสั่งอาหารที่เขาชอบกินสักโต๊ะนึง พวกเธอคิดว่าไงบ้าง? ”
ทั้งสองคนไม่ได้ขัดอะไร เรื่องทั้งหมดก็เอาตามนี้
เมื่อช่วยจัดการของเสร็จเชอร์รีนก็ไปที่วัดที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมือง วัดภูษา ไปเผาเครื่องหอม ไหว้พระ แล้วก็ขอเครื่องรางมา เป็นไม้พีช สามารถสวมข้อมือได้
จากนั้น เธอก็ไปซื้อของ ของขวัญวันเกิดจำเป็นต้องซื้อ
และของขวัญที่ผู้ชายใช้ได้ก็มีอยู่ไม่กี่อย่าง ชุดสูท เสื้อเชิ้ต เข็มขัด นาฬิกา กระเป๋าเงิน น้ำหอม เน็กไท
เสื้อเชิ้ตเคยซื้อให้แล้ว ก็ไม่ซื้อให้อีกละกัน มีคิดๆอย่างละเอียดดูแล้ว เธอคิดว่ากระเป๋าเงินก็ไม่เลว
ดังนั้น เธอก็ไปที่ห้างที่ขายของแบรนด์เนมที่มีชื่อเสียงที่สุดของเมือง ที่นั่นมีทุกอย่างที่พอจะจินตนาการได้
ในแวบแรก เห็นแล้วก็ชอบกระเป๋าเงินสีดำเข้มมีลาย ลวดลายดูเหมือนจะเป็นลายกิ่งดอกไม้ ค่อนข้างดีเลยทีเดียว
แต่ว่า เมื่อถามราคาแล้วเชอร์รีนกลับต้องขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้ กระเป๋าเงินใบเดียว ตั้งกี่พันเชียว!
แล้วก็ไปที่ร้านแบรนด์เนมรอบๆอีกหลายร้าน ถึงแม้ว่ากระเป๋าจะมีเยอะแยะ ราคาก็เข้าท่า แต่ว่าไม่มีอันที่อยากซื้อเลย
เธอก็กลับไปที่ร้านนั้นอีกครั้ง ให้พนักงานจัดใส่กล่องให้ จากนั้นก็รูดบัตร แล้วก็เดินออกมา
ในตอนที่เธอเดินออกจากร้าน หยาดฝนก็เดินเข้ามาในร้านเดียวกัน
พนักงานสาวก็ยิ้มเข้าไปให้บริการทันที “สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่ามีอะไรให้ช่วยไหมคะ?”
“ฉันอยากจะซื้อของขวัญวันเกิดสักชิ้น”หยาดฝนพยักหน้า ตอบด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม
“ให้แฟนหรือว่าเพื่อนต่างเพศธรรมดาคะ?”
หยาดฝนขมวดคิ้วถาม “ทั้งสองอย่างต่างกันยังไงหรอคะ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง