คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 126

สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่หลี่โม่ในขณะนี้

กู้ซิ่งเหว่ยก้าวออกมาทันที ชี้ไปที่หลี่โม่ และพูดว่า “พี่เชา คนนี้ไง”

หวังฮั่นเชาหันหน้าไปมอง สายตาทั้งคู่มองอย่างเย็นชาที่ชายธรรมดาที่อยู่ข้างหน้าเขา

“เป็นแกเองที่ตบน้องสาวฉัน เยี่ยม คุกเข่าขอโทษน้องสาวฉันเดี๋ยวนี้!” หวังฮั่นเชาพูดด้วยท่าทีดุดัน

กล้าลงมือกับน้องสาวเขา รนหาที่ตาย!

อย่างไรก็ตาม สีหน้าหลี่โม่นั้นเงียบสงบ และพูดว่า "คุณไม่ถามผมเหรอว่าทำไมผมถึงตบน้องสาวคุณ?"

“ทำไมฉันต้องถามด้วย ตอนนี้ฉันรู้แค่ว่าแกตบน้องสาวฉัน แกต้องขอโทษน้องสาวฉัน!” หวังฮั่นเชาตระโกนด้วยความโกรธ ลูกน้องที่อยู่ข้างหลังเขาก็ก้าวไปข้างหน้าด้วยความดุดัน

กู้ซิ่งเหว่ยหัวเราะอย่างเย็นชาที่มุมปากของเขา หลี่โม่คนนี้เป็นคนงี่เง่าจริง ๆ เขายังต้องการเหตุผล?

หวังเมิ่งเหยากอดอก และมองอีกฝ่ายอย่างเย็นชาแล้วตะโกนว่า “พี่ชาย เลิกพูดไร้สาระกับเขา ลงมือให้เขาตาย และแก้แค้นแทนน้อง!”

กู้หยุนหลานรู้สึกกังวลในตอนนี้ และอยากออกมาอธิบาย แต่หลี่โม่ขัดเธอไว้

เขามองไปที่หวังฮั่นเชาด้วยสายตาที่แผดเผา และพูดว่า “น้องสาวของคุณจงใจสร้างปัญหาให้ภรรยาของผม คนที่เริ่มลงมือก่อน ทุกคนที่นี่สามารถเป็นพยานได้ ผมแค่สอนน้องสาวของคุณแทนภรรยาผม”

ฮ่า ฮ่า!

หวังฮั่นเชาหัวเราะเสียงดัง และตอบกลับว่า “สอนน้องสาวฉัน? แกมีคุณสมบัติอะไรมาสอนน้องสาวฉัน น้องสาวฉันตบภรรยาแกนั่นเพราะภรรยาของแกควรที่จะโดนตบ ไม่เพียงแค่นั้น ภรรยาของแกต้องขอโทษน้องสาวฉันด้วย!”

หวังฮั่นเชาไม่สนใจว่าน้องสาวของเขาทำอะไร ก็แค่ตบคน มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

เขาเป็นถึงคุณชายใหญ่ของตระกูลหวังแล้วยังพัวพันกับเฉียวเย่ เดินข้างกันอยู่กรุงโซล

ใครจะกล้าทำร้ายตัวเอง?

เด็กเหลือขอที่ไม่เป็นอะไรเลยยังอยากพลิกฟ้าต่อหน้าเขาอีกเหรอ?

อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าเฉียวเย่ที่เขาพึ่งพิงก็ต้องก้มศีรษะลงเมื่อเห็นหลี่โม่

ถ้าหากเขารู้ก็เกรงว่าคงจะคุกเข่าอ้อนวอนขอความเมตตา!

แต่ว่าการได้ยินประโยคนี้ในหูของหลี่โม่ทำให้มุมปากของเขายิ้มขึ้นอย่างเย็นชา

ที่แท้ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นล้วนหยาบคาย และไม่มีมารยาท

เมื่อกู้หลานได้ยินประโยคนี้เธอก็โกรธมาก ทันทีที่เธอกำลังจะโต้แย้งก็โดนสายตาของหลี่โม่หยุดไว้

จากนั้นกู้หยุนหลานก็ยืนอยู่ข้างหลังหลี่โม่อย่างเงียบ ๆ

หลังจากนั้นหลี่โม่ก็หันหน้ามองหวังฮั่นเชาอย่างสงบ และถามว่า “คุณชื่อหวังฮั่นเชา? ผมได้ยินมาว่าคุณเป็นคนของเฉียวเย่”

หวังฮั่นเชาเชิดหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจ และพูดอย่างเหนือกว่าว่า “ไม่ผิด ฉันคือหวังฮั่นเชาซึ่งเป็นคนเฉียวเย่ ทำไมตอนนี้รู้จักกลัวแล้ว? งั้นปัญหาวันนี้ก็จัดการง่ายขึ้นมาก มีทางเดียวเท่านั้นนั่นคือขอโทษอ้อนวอนน้องสาวฉันให้อภัย”

หลังจากหวังฮั่นเชาพูดจบเขาก็เหลือบไปที่กู้หยุนหลานอย่างเร็ว

คิดไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่เช่นนี้จะเป็นภรรยาของเขาจริงๆ?