คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 152

เดิมทีหลี่โม่อยากจะปฏิเสธ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้

เมื่อเลือกที่นั่งแล้ว ทั้งสามก็นั่งลง

ซูหย่ารอเป็นเวลานานก่อนที่เธอจะลุกขึ้นอย่างไม่พอใจ และพูดว่า "เหวินเหวิน เธอนั่งรอสักครู่ เดี๋ยวฉันจะไปสั่งกาแฟให้"

พูดจบเธอก็จ้องไปที่หลี่โม่อย่างดูถูกเหยียดหยาม

คนไร้ประโยชน์นี้ เขาช่างไม่เข้าใจมารยาทสุภาพบุรุษเลยจริง ๆ เธอลากเขาเข้ามาแล้ว เขายังไม่รู้จักที่จะไปสั่งกาแฟเองอีกเหรอ?

อย่างไรก็ตาม เธอและซ่งเหวินเหวินล้วนเป็นสาวงาม แต่เขากลับนั่งอยู่ที่นั่นอย่างไม่รู้สึกรู้สา

ช่างไม่รู้เรื่องรู้ราวเลยจริง ๆ

เชยจริง ๆ ดูจากรสนิยมการแต่งตัวเองก็แต่งได้แย่มาก

เมื่อกาแฟมาถึง ซูหย่ามองไปที่หลี่โม่ด้วยความหงุดหงิดและถามว่า "นายยังทำงานในร้านนั้นอยู่ไหม?"

หลี่โม่ยิ้มและพยักหน้าตอบ “อืม ยังทำอยู่”

ขณะพูดเขาก็มองไปที่ประตูและดูเหมือนจะรอใครสักคนอยู่

ซูหย่าถอนหายใจและพูดตอบอย่างยิ้ม ๆ “ฮ่าฮ่า คิดไม่ถึงว่านายจะน่าเวทนาขนาดนี้แล้วยังทำงานที่นั่นอยู่ ดูฉันสิ ฉันออกจากงานไปเมื่อปีที่แล้ว ตอนนี้ฉันเป็นผู้จัดการร้านสปาความงามแล้ว ถ้านายรู้สึกทำไมไหว แล้วยังอยากจะทำอยู่ มาสมัครที่ฉันได้นะ ฉันจะช่วยฝากนายเข้ามาเอง ในฐานะเพื่อนร่วมงานเก่าไง"

ตอนที่ซูหย่าพูดมันช่างฟังดูดี แต่ด้วยท่าทางที่เย่อหยิ่งและดูถูกของเธอ ใคร ๆ ก็มองออกว่าเธอจงใจเยาะเย้ยหลี่โม่

ซ่งเหวินเหวินที่อยู่ด้านข้างก็ปิดปากและหัวเราะฮ่าฮ่าขึ้นมา

ผู้หญิงสองคนหัวเราะสั่น เห็นได้ชัดว่าสถานการณ์ของหลี่ม่อน่าสงสารอย่างยิ่ง

ขณะที่ผู้หญิงสองคนกำลังแสดงความคิดเห็นต่างๆ และเยาะเย้ยหลี่โม่ ผู้หญิงคนหนึ่งในชุดสูทสีดำก็เดินเข้ามาทางประตู

ทันทีที่เธอเดินเข้ามาก็มองไปรอบ ๆ จากนั้นสายตาก็หยุดตรงโต๊ะที่หลี่โม่นั่งอยู่

"สวัสดีค่ะ คุณชายหลี่ นี่คือใบเสร็จสำหรับการเหมาภัตตาคารในคืนพรุ่งนี้ค่ะ กรุณาเก็บไว้ด้วยนะคะ"

ผู้หญิงคนนั้นถือใบเสร็จและส่งให้หลี่โม่ด้วยความเคารพ