คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 154

ตอนนี้หลี่โม่ได้เปิดร้านแล้ว และเขายอมควักเงินจ่ายถึงห้าล้านบาท ดูเหมือนว่าจะมีเงินไม่น้อย

หลี่โม่แตะจมูกของเขา คิดแล้วคิดอีก แล้วตอบว่า "ก็ได้"

อย่างไรก็ตาม หลังจากนี้เขาก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้ว ส่วนอาหารมื้อค่ำใต้แสงเทียนที่จองไว้ให้กู้หยุนหลานก็เป็นคืนพรุ่งนี้เช่นกัน ไม่มีอะไรต้องกังวล

นั่งอยู่ในร้านกาแฟครู่หนึ่ง ซูหย่าและซ่งเหวินเหวินพาหลี่โมไปที่คาราโอเกะในห้างสรรพสินค้าใกล้เคียง

“จ้าวไห่และคนอื่น ๆ มาร้องคาราโอเกะที่นี่ หลังจากร้องเพลงเสร็จก็จะไปที่ภัตตาคารกวนเกรินถัง” ซูหย่าพูดอย่างยิ้ม ๆ และเข้าไปคว้าแขนของหลี่โม่ เลิกคิ้วขึ้น แล้วพูดอย่างมีเลศนัยว่า “หลี่โม่ นายรู้ไหม ช่วงนี้จ้าวไห่ก็เพิ่งเปิดร้าน ซึ่งเป็นร้านเกี่ยวกับความงามและการดูแลร่างกาย ว่ากันว่าเขาทำเงินได้ห้าสิบล้านในครึ่งปี และกำลังวางแผนที่จะเปิดร้านเพิ่มอีกสามสาขาในเมืองฮั่นวันนี้! การรวมตัวงานเลี้ยงของพนักงานเก่าในครั้งนี้ก็เป็นความคิดเขานั่นแหละ"

หลี่โม่รู้สึกรังเกียจซูหย่ามากที่จับตัวเขา ดังนั้นเขาจึงเข้าใจได้โดยสัญชาตญาณว่า ผู้หญิงคนนี้กำลังคิดอะไรอยู่

จากนั้นดึงมือของซูหย่าออกอย่างสุภาพมาก หลี่โม่พยักหน้าตอบว่า "จ้าวไห่… ก็เปิดร้านเหรอ? เราไม่ได้ติดต่อกันนานแล้ว"

เมื่อซูหย่าเห็นว่าหลี่โม่ดึงมือเธอออก ใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนอารมณ์เล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าหลี่โม่ชายต่ำต้อยคนนี้จะไม่รู้เรื่องอะไร

หรือเป็นเพราะเธอไม่สวยพอ หรืออ่อยไม่พอเหรอ?

ดังนั้น ใบหน้าและน้ำเสียงของซูหย่าจึงเปลี่ยนเป็นเย็นชา เธอกอดอกพลางบีบออกมาเต็มที่แล้วพูดว่า “เมื่อก่อนพวกนายสนิทกันไม่ใช่เหรอ ทำไม ทะเลาะกันเหรอ? ดูเหมือนว่าข่าวลือพวกนั้นจะเป็นจริงสินะ”

ความจริงซูหย่ารู้ว่า เมื่อตอนที่หลี่โม่ทำงานที่ร้านสปาติงเหม่ย จ้าวไห่ หวังชวนและคนอื่น ๆ ต่างเป็นพี่น้องที่ดีและรู้จักกันในนาม สามทหารเสือ ตัวติดกันชนิดแยกเงาไม่ออก

ตอนนี้พวกเขาไม่ได้ติดต่อกัน มันต้องเป็นเพราะเหตุการณ์ของกู้หยุนหลานแน่ ๆ ที่ทำให้พวกเขาทะเลาะแตกแยกกัน

มีข่าวลือว่า จ้าวไห่ชอบกู้หยุนหลาน ต่อมาจ้าวไห่กับหลี่โม่มีปัญหากัน สำหรับเหตุผลเจาะจงนั้น ก็ไม่มีใครสนใจที่จะรู้

เหอะ ๆ ยัยตัวแสบกู้หยุนหลานนั่น เรื่องนารีเป็นเหตุแท้ ๆ

ในเวลานี้ ซ่งเหวินเหวินก็เข้ามาด้วยอยากสอดรู้สอดเห็นมาก

“นี่ จ้าวไห่ที่พวกเธอกำลังพูดถึงคือใครเหรอ? เปิดร้านทำเงินได้ห้าสิบล้าน?” ซ่งเหวินเหวินส่ายหัวอย่างดูกระตือรือร้นและตื่นเต้นมาก

หลี่โม่ส่ายหัว ถอนหายใจ และกล่าวว่า "ไม่รู้ ไม่ได้ติดต่อกันนานแล้ว"

ซูหย่ารู้ดีแก่ใจ ส่ายหัวและไม่พูดอะไร

“นี่ ว่าแต่ นายยังติดต่อกับหวังชวนอยู่ไหม? แล้วเสิ่นหยางล่ะ พวกนายยังติดต่อกันอยู่หรือเปล่า?” ซูหย่าถามด้วยความประหลาดใจ

เมื่อซ่งเหวินเหวินได้ยินสิ่งนี้ คิ้วก็ขมวดขึ้น และบ่นเล็กน้อยว่า “หลี่โม่ ทำไมรู้สึกว่า คุณเข้ากับใครไม่ค่อยได้เลยล่ะ คุณคงไม่มีปัญหาอะไรหรอกใช่ไหม?”

“เหอะ ๆ ฉันยังติดต่อกับหวังชวน แต่กับเสิ่นหยางไม่แล้ว อันที่จริง ฉันไม่ชอบมีความสัมพันธ์กับผู้คน มีเพื่อนที่รู้ใจเพียงไม่กี่คนก็พอแล้ว” หลี่โม่อธิบาย