ใบหน้าของหลี่โม่เย็นชา น้ำเสียงของเขาดูรุนแรง การแสดงออกของเขาดูจริงจัง มีเจตนาฆ่าที่เฉียบคมทั่วร่างกายของเขา!
ไป่เสวี่ยเอ๋อร์สั่นสะท้านและถอยหลังไปสองก้าวโดยไม่รู้ตัว!
เกิดอะไรขึ้นกับไอ้คนนั้น?
ทำไมถึงมีออร่าที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ในร่างกายของเขา!
ไม่นึกเลยว่าจะน่ากลัวกว่าคุณโหว!
ยิ่งไปกว่านั้น แรงกดดันที่พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้านั่น มันก็ไม่ธรรมดาเลยสักนิด มันทำให้คนอึดอัดจนหายใจไม่ออก!
ภาพลวงตาเหรอ?
ไอ้เด็กนี่ เป็นคนอย่างไรกันแน่?
ไป่เสวี่ยเอ๋อร์สงบลงอย่างรวดเร็ว นัยน์ตาเย็นชา เธอก็พ่นลมหายใจออกมา “คุณฉิน หนุ่มที่คุณพามาดูค่อนข้างน่ากลัวนะ เขาไม่รู้หรือไงว่าที่นี่คือถิ่นของคุณโหว?!”
ฉินรั่วรั่วยิ้มจาง ๆ
โหวหยวนหย่ง?
แล้วไง!
ต่อหน้าคุณหลี่ ทุกสิ่งในโลกล้วนเป็นเหมือนมด ไม่มีอะไรต้องกลัว!
อย่าบอกว่าเป็นโหวหยวนหย่ง ถึงแม้ว่าจะเป็นคุณเทียน เมื่อเห็นเจอคุณหลี่ ก็ต้องให้ความเคารพ!
“ไป่เสวี่ยเอ๋อร์ ฉันจะเตือนเธอเป็นครั้งสุดท้าย รีบพาพวกเราไปที่นั่น ไม่อย่างนั้น เธอจะต้องรับผลที่ตามมาเอง!”
ฉินรั่วรั่วพูดออกมา จะเกิดอะไรขึ้นในภายหลังทุกอย่างก็ต้องขึ้นอยู่กับไป่เสวี่ยเอ๋อร์แล้ว!
ยิ่งกว่านั้น ฉินรั่วรั่วก็หมดความอดทน เพราะเธอสามารถสัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าที่เงียบงันของหลี่โม่ข้าง ๆ เธอ!
ฉินรั่วรั่วผู้ซึ่งมั่นคงอยู่เสมอ หันกลับมาแล้วเดินไปที่ด้านหน้าของบาร์ หยิบขวดไวน์ขึ้นมาทุบอย่างแรงแล้วชี้ไปที่คอของไป่เสวี่ยเอ๋อร์!
“ไป่เสวี่ยเอ๋อร์ อย่าท้าทายความอดทนของฉัน!” ฉินรั่วรั่วตะโกน
ไป๋เสวี่ยเอ๋อตัวสั่น ผิวของเธอซีดลงขณะที่เธอจ้องมองไปที่ขวดที่แตกซึ่งอยู่ห่างจากคอที่บอบบางของเธอเพียงไม่กี่นิ้ว เธอกลืนน้ำลายอย่างประหม่า
“ฉินรั่วรั่ว อย่าให้มันมากเกินไป! ที่นี่คือถิ่นของคุณโหว ไม่ใช่ถิ่นของชู!” ไป่เสวี่ยเอ๋อร์กำหมัดแน่นแล้วตะโกน
ฉินรั่วรั่วดันปากขวดในมือไปข้างหน้า คอที่บอบบางของไป่เสวี่ยเอ๋อร์ถูก
กรีดเลือดออก เธอพูดอย่างเย็นชาว่า “จะถามอีกครั้ง คนคนนั้นอยู่ไหน?!”
คราวนี้ไป่เสวี่ยเอ๋อร์หวาดกลัว!
เธอไม่เคยเห็นฉินรั่วรั่วบ้าคลั่งขนาดนี้มาก่อน เป็นเพราะชายหนุ่มตรงหน้าเธอหรือเปล่า?
สรุปแล้วว่าเขาเป็นใครกันแน่?!
“เจ๊ไป่!”
ในเวลานี้ เหมือนว่ามีอันธพาลมากกว่าสิบคนที่เฝ้าดูเหตุการณ์ได้ล้อมฉินรั่วรั่วและหลี่โม่ไว้
เพียงแค่รอคำสั่งจากที่ไป่เสวี่ยเอ๋อร์ พวกเขาก็สามารถจัดการสองคนนี้ได้!
สถานการณ์ใกล้จะถึงจุดเดือด อุณหภูมิในห้องก็ลดลงอย่างรวดเร็ว!
อย่างไรก็ตาม
หลี่โม่ยังคงเย็นชาและไม่เกรงกลัวแม้ว่าจะถูกรายล้อมไปด้วยอันธพาลหลายสิบคน ภายในดวงตาที่ลึกล้ำของเขาฉายแววเยือกเย็นออกมา!
ความโกรธที่เกือบจะปะทุขึ้นทำให้อันธพาลหลายสิบคนลังเล!
น่ากลัวมาก!
ออร่าน่ากลัวอะไรขนาดนี้!
ฉินรั่วรั่วเหลือบมองดูพวกอันธพาลที่อยู่รอบ ๆ เธอหัวเราะและพูดว่า “โอ้โห มาเยอะเชียวนะ จะรุมกันหรือไง อย่าลืมที่เราพูดไว้ก่อนหน้านี้ นำทางเราไป!”
ชูจงเทียนเคยกล่าวไว้ว่า ใครก็ตามที่กล้ารังแกเขาจะลงโทษและทำลายทั้งครอบครัว!
ใบหน้าของไป่เสวี่ยเอ๋อร์ซีดและสั่นสะท้านไปทั่วร่าง ก่อนจะกัดฟันและพูดอย่างโกรธเคืองว่า “ถอย!”
“คุณไป่ นี่...” คนหนึ่งพูดอย่างสงสัย
เพียะ!
ไป่เสวี่ยเอ๋อร์ตบหน้าคนนั้นและตะโกนว่า “บอกว่าให้ถอยไง!”
หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีพวกอันธพาลจำนวนหนึ่งก้าวถอยหลัง
จากนั้นไป่เสวี่ยเอ๋อร์ก็จ้องไปที่ฉินรั่วรั่วด้วยสีหน้าซีด “ฉินรั่วรั่ว เธออยากจะเข้าไปจริง ๆ ใช่ไหม? ฉันจะบอกให้ชัด ๆ นะว่าคุณชายที่อยู่ข้างในไม่ใช่คนที่เธอจะไปมีปัญหาได้! ถึงเธอจะเรียกคุณเทียนมาเขาก็ไม่กล้ามีเรื่องกับคุณชายคนนี้อย่างแน่นอน!”
ฉินรั่วรั่วขมวดคิ้วเมื่อมองไปที่การแสดงออกของไป่เสวี่ยเอ๋อร์ซึ่งดูเหมือนจะเป็นความจริง
เป็นไปได้ไหมว่าคนที่อยู่ข้างในนั้นจะจัดการยากจริง ๆ ?
เธอหันหน้าไปมองหลี่โม่ แต่พบว่าอีกฝ่ายไม่มีท่าทางที่กลัวเลย
จริงด้วย
มีคุณหลี่อยู่ ไม่มีใครกล้าก้าวร้าวต่อหน้าเขา!
เมื่อถึงจุดนี้ ฉินรั่วรั่วก็พูดว่า “อย่ามาพูดเรื่องไร้สาระ รีบนำทางไป!”
ไป่เสวี่ยเอ๋อร์ยิ้มอย่างเย็นชาโดยไม่พูดอะไรมาก เธอหันหลังและบิดสะโพกเดินไป
หลี่โม่ติดตามไปอย่างใกล้ชิด
ตอนนี้เขากังวล เสียเวลามามากพอแล้ว กู้หยุนหลานจะเป็นอะไรไปไม่ได้!
ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นจริง เขาต้องถล่มที่นี่ ถล่มเมืองฮั่นซะ!
ทุกคนต้องขอโทษเธอ!
ในเวลาเดียวกัน ฉินรั่วรั่วได้ติดตามไป่เสวี่ยเอ๋อร์และแอบส่งข้อความถึงชูจงเทียน
ในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงทางเข้าห้องส่วนตัวที่หรูหราที่สุดของเบลล์คลับ ประตูทุกบานล้วนชุบทองมีลวดลายมังกรและฟีนิกซ์ ดูอลังการและสง่างามมาก!
หลี่โม่ไม่แม้แต่จะมองและเดินตรงขึ้นไปเตะประตูด้วยความเดือดพล่าน!!
โครม!
ประตูถูกเตะเปิดออก!
ไป่เสวี่ยเอ๋อร์ผงะไปครู่หนึ่ง ไม่คิดว่าหนุ่มคนนี้จะบ้าระห่ำขนาดนี้ จะรีบร้อนไปตายรึไงกัน!
คุณชายที่อยู่ข้างใน แม้แต่คุณโหวยังต้องเกรงใจเขา
ภายในห้อง มีไฟสลัว ๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...