หลี่โม่สวมหน้ากาก ส่วนหวงฝูชิ่งและคนอื่น ๆ ซึ่งได้หน้ากากตือโป๊ยก่าย ซัวเจ๋ง ม้ามังกรขาวและอื่น ๆ พวกเขาก็หยิบหน้ากากขึ้นมาสวมเช่นกัน
ตอนนี้ไม่ว่าหลี่โม่จะทำอะไร พวกเขาก็จะทำตาม เพราะอิทธิพลของแดนมังกรนั้นยิ่งใหญ่มาก หากไม่ทำตาม ทรัพย์สินเป็นหมื่นล้านอาจจะหายไปในพริบตาก็ได้
เมื่อใส่หน้ากากเสร็จ หลี่โม่พาพวกหวงฝูชิ่งเดินเข้าไปที่ภัตตาคารอาหารไห่เยี่ยน คนในภัตตาคารไห่เยี่ยนเมื่อเห็นหลี่โม่และคนอื่น ๆ พวกเขาแสดงสีหน้าสงสัยออกมา เป็นครั้งแรกที่มีคนแต่งตัวแบบนี้เข้ามาที่ภัตตาคารไห่เยี่ยนซึ่งเป็นสถานที่ที่มีระดับเช่นนี้
มีคนคิดว่ามีคนรวยบางคนอยากเพิ่มสีสันให้กับงาน เลยจ้างนักแสดงมาที่งานนี้
ชั้นสูงสุดของภัตตาคารไห่เยี่ยนที่เป็นห้องอันโอ่อ่า กู้ชิงหลินที่เพิ่งแต่งหน้าและสวมชุดราตรี CHANEL ออกมา ถูกเพื่อนสนิทกับพวกเศรษฐีเดินห้อมล้อมไปที่บิลเลียนท์ฮอลล์
บิลเลียนท์ฮอลล์เป็นห้องโถงที่หรูที่สุดของภัตตาคารอาหารไห่เยี่ยน วันธรรมดาหากไม่มีแขกคนสำคัญมาร่วมงาน บิลเลียนท์ฮอลล์จะไม่เปิดต้อนรับแขก ห้องโถงนี้จะเปิดก็ต่อเมื่อ มีแขกคนสำคัญมากจริง ๆ ถึงจะเปิดรับรอง
เพราะนายน้อยแดนมังกรที่เป็นแขกคนสำคัญ บิลเลียนท์ฮอลล์ถึงได้เปิดรับรอง
“ได้ข่าวว่าบิลเลียนท์ฮอลล์มีนักออกแบบชาวฝรั่งเศสเป็นผู้ออกแบบ ปกติจะไม่เปิดรับแขก ฉันต้องถ่ายรูปเก็บไว้ให้เยอะ ๆ แล้วล่ะ” กู้ชิงหลินรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย
เธอและเพื่อนสนิทส่องกระจกและโพสต์ท่าถ่ายรูปไม่หยุด
บิลเลียนท์ฮอลล์ หนึ่งปีจะเปิดรับรองแค่ไม่กี่ครั้ง เศรษฐีทั่วไปคงไม่มีโอกาสเข้าไปในบิลเลียนท์ฮอลล์แน่นอน คนที่จะเข้าไปในบิลเลียนท์ฮอลล์ได้ ต้องเป็นคนระดับหวงฝูชิ่งถึงจะเข้าไปได้ คนระดับที่เมื่อเศรษฐีเจอแล้วก็ยังต้องเกรงใจ
เจียงหยางที่อยู่ข้าง ๆ กู้ชิงหลินพูดว่า “ที่พวกเราได้เข้ามาที่บิลเลียนท์ฮอลล์นี้ เป็นเพราะเศรษฐีลึกลับคนนั้นแท้ ๆ เดียวฉันจะไปชนแก้วกับเขาสักหน่อย”
“คุณรู้จักเศรษฐีคนนี้เหรอ? ตอนไปชนแก้วพาฉันไปด้วยได้ไหม?”
กู้ชิงหลินพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน
ได้ยินเสียงที่ยั่วยวนของกู้ชิงหลินแล้ว ร่างกายของเจียงหยางอ่อนระทวยไปหมด ความคิดที่อยากเป็นจุดสนใจของเจียงหยางได้ผุดขึ้นมา
“ไม่มีปัญหา ถึงผมจะไม่ใช่คนรวยมาก แต่พ่อของผมก็รู้จักเศรษฐี เมื่อครู่พ่อผมก็ลงไปต้อนรับเศรษฐีที่ด้านล่างด้วย เดี๋ยวผมต้องไปคุยกับพวกเขาสักหน่อย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...