คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 201

“แน่นอนว่ามีปัญหา ห้องโถงสุดหรูมีข้อกำหนดในการระบุตัวตน พวกคุณที่มีเพียงบัตรประจำตัวประชาชน แต่ไม่มีสถานะสูงส่ง ก็เหมาะเพียงที่จะกินแถวแผงลอยริมถนนเท่านั้น!”

หลังจากที่เจียงหยางพูดจบก็ยกมือขึ้น และผลักหลี่โม่ที่ใส่หน้ากากออกไป

เมื่อเห็นพฤติกรรมเหลือขอของลูกชาย เจียงเฉิงก็เกิดอาการโกรธจัดขึ้นมา คิดอยากจะถอดหน้ากากและด่าว่าลูกชายของเขา

ล่วงเกินหลี่โม่ด้วยคำพูด ถึงเวลาต้องขอโทษและขอขมาอย่างเหมาะสม

ถ้าหากว่าคำพูดนั้นได้ทำร้ายจิตใจหลี่โม่เข้า ก็เกรงว่าจะจัดการปัญหาได้ไม่ง่ายแล้ว บางทีตระกูลเจียงทั้งหมดอาจถูกกวาดล้าง!

ในขณะนี้เจียงเฉิงเข้าใจอย่างลึกซึ้งแล้วว่า อำนาจนั้นสามารถย้อนกลับมาทำร้ายตนได้ เขาเสียใจมากที่เคยตามใจลูกชายตั้งแต่เด็กจนเสียคนเช่นนี้

ประธานจางดึงแขนเจียงเฉิงไว้ เพื่อหยุดเจียงเฉิงไม่ให้ดึงหน้ากากลง และเตือนเขาว่า “คุณเจียง ใจเย็น ๆ ก่อน อย่าทำให้นายน้อยอารมณ์เสียเลย”

“ผมจะใจเย็นได้ไง? ไอ้เด็กที่ก่อปัญหาคือลูกชายนิสัยเสียของผม ตอนที่ไอ้เด็กนี่เกิดมาผมน่าจะเอาขี้เถ้ายัดปากซะ!”

ตอนนี้เจียงเฉิงโกรธจนแทบบ้า

ประธานจางแอบยิ้มในใจ และปลอบเขาต่อไปว่า “ถ้าอย่างนั้น ตอนนี้คุณก็ทำเหมือนเขาไม่ใช่ลูกชายคุณสิ หนักสุดก็แค่ตัดขาดความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับลูกเอง คุณไม่ได้มีแค่ลูกชายคนเดียวสักหน่อย คนที่ไม่คู่ควรก็แค่ต้องกำจัด"

การแข่งขันภายในตระกูลใหญ่นั้นดุเดือด ชนะเป็นเจ้า แพ้เป็นโจรเป็นเรื่องปกติ

เจียงหยางถูกตัดออกจากผู้สืบทอดมานานแล้ว เพราะเขาไม่มีความสามารถในการแข่งขันหลัก เป็นเพียงประเภทคนที่รับเงินปันผลในครอบครัว เป็นคนที่รอกินละรอความตายเท่านั้น

หากต้องการไล่เจียงหยางออกจากบ้านจริง ๆ เจียงเฉีก็ไม่กดดันมากนัก แต่ก็รู้สึกผิดเพียงเล็กน้อย ท้ายที่สุดเจียงหยางก็เป็นลูกชายที่เขาเลี้ยงดูมานานกว่า 20 ปี แล้วเขาจะไม่รู้สึกได้อย่างไร

ทันทีที่เจียงเฉิงตัดสินใจ เขาก็ได้ยินเสียงกรีดร้องเจ็บปวดต่อหน้าเขา เสียงร้องที่คุ้นเคย ไม่ดูก็รู้ว่าเป็นเสียงจากลูกชายของเขาเอง

เห็นแค่หลี่โม่ที่สวมหน้ากาก หลังหน้ากากนั้น มีรอยยิ้มเยาะเย้ยเล็กน้อย หมัดหนึ่งชกตรงไปที่จมูกของเจียงหยาง!

ทันใดนั้น เสื้อผ้าของเจียงหยางก็เปื้อนด้วยเลือดกำเดา

เฮือก!

ทุกคนต่างสูดหายใจ!

ชายสวมหน้ากากคนนี้ ร้ายกาจเป็นบ้า!

เจียงหยางล้มลงกับพื้นอย่างแรง รู้สึกเจ็บไปทั้งตัวราวกับว่ากระดูกแตกเป็นเสี่ยง ๆ

กู้ชิงหลินและผู้สังเกตการณ์เซเลปคนอื่น ๆ ต่างพากันถอยหลังออกกันไปสามก้าว ทุกคนมองไปยังชายสวมหน้ากากด้วยความหวาดกลัวและตกตะลึง

“คนป่าเถื่อน คนป่าเถื่อนอย่างนาย ถึงกับกล้าทุบตีคนที่หน้าประตูบิลเลียนท์ฮอลล์ รีบเรียกการ์ดมาเร็วเข้าสิ!” กู้ชิงหลินตะโกนขึ้นมา

“ฉันโทรแจ้งตำรวจแล้ว ด้วยสถานะของพวกเรา เราจะลงมือกับไอ้เจ้าคนป่าเถื่อนนี่ได้ยังไง เราต้องใช้กฎหมายเป็นอาวุธสิ”

เซเลปคนดังอื่น ๆ ไม่กล้าทำอะไรหลี่โม่ ทำได้เพียงใช้ปากเป็นการโจมตีแทนเท่านั้น

หลังจากได้เห็นทั้งความเก่งกาจและความว่องไวของชายสวมหน้ากาก พวกลูกเศรษฐีต่างก็ไม่มีความคิดที่จะลงมือเลย

แม้ว่าจำนวนคนที่มาชุมนุมกันก็เพียงพอที่จะต่อสู้กันเป็นกลุ่ม แต่คนที่ก้าวไปเปิดก่อนคงไม่ดีแน่ ลูกเศรษฐีพวกนี้จะไม่ยอมเสียสละตัวเองเพื่อคนอื่นอย่างแน่นอน

ถ้าโดนตบที่ใบหน้าหล่อ ๆ แล้วเกิดเสียโฉมขึ้นมา คืนนี้จะจีบสาว ๆ ยังไงล่ะ

เพื่อนสาวของกู้ชิงหลินต่างรีบเข้าช่วยพยุงเจียงหยางขึ้นมา เจียงหยางกัดฟันและใบหน้าบิดเบี้ยว สาว ๆ และเจียงหยางต่างมองไปที่หลี่โม่ที่สวมหน้ากากด้วยความโกรธ