กู้ชิงหลินเชิดหน้าขึ้นและเดินไปหาหลี่โม่ ส่วนกลุ่มเพื่อนสาวก็หัวเราะคิกคักคุยกันอยู่ข้าง ๆ กู้ชิงหลิน
“ชิงหลิน รสนิยมของเธอไม่เหมือนใคร ดูเหมือนจะชอบเล่นเป็นเหยื่อนะ เธอชอบเป็นฝ่ายถูกกระทำไหม? ”
“เหอะ ๆ ก็ขึ้นอยู่กับว่าถูกใครกระทำน่ะสิ ถ้าฉันโดนนายน้อยกระทำได้ ฉันจะพรีกายถวายตัวเลยค่ะ แต่ว่าโชคไม่ดีที่ฉันไม่มีโอกาสถูกนายกระทำด้วยซ้ำ”
“ใช่เลย เมื่อดูมารยาทของหวงฝูชิ่งที่มีต่อนายน้อยแล้ว ถ้าเธอติดตามนายน้อยไปได้นะ เธอก็จะผงาดเป็นนางหงส์นางพญา ไม่ว่าจะถูกทำร้ายสักกี่ครั้ง ก็จะไม่มีวันตาย”
เมื่อฟังคำพูดของเพื่อน ๆ กู้ชิงหลินอดไม่ได้ที่จะภูมิใจ ดูเหมือนว่ามันไม่ได้ถูกทำให้อับอาย แต่เป็นความบันเทิงอีกแบบหนึ่งต่างหาก
หลี่โม่เห็นว่ากู้ชิงหลินและเพื่อน ๆ ไม่ได้สงสัยแปลกใจอะไร พวกเธอถูกการแสดงที่ยอดเยี่ยมของหวงฝูชิ่งหลอกได้อย่างแนบเนียน ดังนั้นเขาจึงหันหลังกลับและเดินจากไป
“หยุด! หลี่โม่เจ้าคนไร้ประโยชน์ มานี่ซิ”
เสียงที่แหลมคมของกู้ชิงหลิน กระทบแก้วหูของหลี่โม่
เท้าที่ก้าวอยู่หยุดทันที หลี่โม่พูดอย่างไม่อดทน “เดินแยกกันไปดี ๆ ไม่ได้หรือไง ทำไมต้องตามฉันไปทุกที่เลย?”
“หืม ถนนนี้ก็ไม่ใช่ของนายนี่ นายควบคุมได้เหรอว่าพวกเราต้องไปที่ไหนน่ะ ฮะ?”
กู้ชิงหลินเยาะเย้ยและมองไปที่หลี่โม่อย่างดูถูกและพูดว่า “เมื่อกี้งงหรือตะลึงอะไร หรือว่าที่หวงฝูชิ่งเรียก แล้วคิดว่าตัวเองเป็นนายน้อยหรือไง?”
“นายน้อยอะไร พูดอะไรของเธอ ฉันแค่สงสัยก็เลยหยุดดูไง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...