“คนไร้ค่าก็เป็นไร้ค่าอยู่วันยังค่ำ แถมยังใส่ของปลอมอีก คงจะน่าเสียดายแทนครอบครัวกู้นะโดยเฉพาะบ้านลูกชายคนรอง คงน่าเสียดายมากทีเดียว”
ญาติ ๆ ของตระกูลกู้พากันพูดพึมพำ และทุกคนก็มองหลี่โม่อย่างดูถูก
กู้หยุนหลานมองหลี่โม่อย่างช่วยไม่ได้ เธอเป็นคนกลาง ในขณะนั้นก็รู้สึกกังวลใจมากทีเดียว
แม้จะเข้าใจว่าหลี่โม่ทำแบบนี้ก็เพื่อเธอ แต่เขาดันถูกเปิดโปงเสียแล้ว ทำให้กู้หยุนหลานโดนเยาะเย้ยและรู้สึกเศร้ามาก
“หยุนหลาน เสื้อผ้าของผมเป็นของจริงนะ ไม่ใช่ของปลอม”
หลี่โม่มองไปที่กู้หยุนหลานอย่างไม่สบายใจ ในใจของเขาตึงเครียดมาก ดังนั้นเขาจึงรีบจับมือของกู้หยุนหลานเอาไว้ พร้อมที่จะอธิบายให้กู้หยุนหลานได้รับฟัง
“เหอะ ๆ คนไร้ค่าถูกเปิดโปงซะแล้วสิ นึกไม่ถึงว่าจะไม่กล้ายอมรับอีก ชุดนี้ราคาแพงแค่ไหน ใคร ๆ ก็รู้ คนจนแบบนายจ่ายไม่ไหวหรอก”
“พี่ฮั๋วบอกว่าถ้าชุดนี้เป็นของแท้ ไม่เพียงแต่ต้องมีเงิน แต่ยังต้องมีสถานะด้วย แล้วเจ้าคนไร้ค่านี้มีสถานะอะไรกัน?”
“หลี่โม่ นายอยู่ในรายชื่อคนรวย หรือนายอำนาจล้นฟ้างั้นเหรอ? หรูสุด นายก็เป็นได้แค่ผู้นำดูดส้วมเท่านั้นแหละ!”
ภายใต้การนำของกู้ชิงหลิน บรรดาญาติ ๆ ของตระกูลกู้ก็ได้ล้อเลียนหลี่โม่กันยกใหญ่
แต่ก็นะ อย่างน้อยหลี่โม่ก็ยังสร้างความเฮฮาได้
ใบหน้าของหลี่โม่สงบลง เขาเคยโดนคนพวกนี้ล้อเลียนเมื่อนานมาแล้ว
เขาเอามือจับกล่องที่อยู่ในกระเป๋าของเขา ความโกรธของหลี่โม่ค่อย ๆ ลดลง ไม่ใช่แค่ว่ายังไม่ถึงเวลา การเยาะเย้ยที่พวกคุณให้มาตอนนี้ จะทำให้พวกคุณเสียใจภายหลังแน่นอน!
กู้หยุนหลานถอนหายใจให้หลี่โม่เล็กน้อยและพูดด้วยเสียงต่ำ “กลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ อย่าใส่มันอีกเลยนะ”
จิตใจกู้หยุนหลานยุ่งไปหมด สีหน้าก็ดูไม่ได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...