เสียงชายชราก้องกังวานอย่างมาก เพียงพูดขึ้นเสียงก็ดังไปทั่วทั้งห้อง
คนที่กำลังระเบิดเสียงหัวเราะออกมา ก็ค่อย ๆ ยิ้มค้าง แล้วจึงหันมองชายชราที่พูดขึ้น สีหน้าท่าทางเริ่มดูแปลกออกไป
กู้ซิ่งเหว่ยมองชายชรา และไม่รู้ว่าควรหรือไม่ควรมอบหยกขาวแกะสลักลายมังกรในมือของเขาให้ชายชรา
“นี่คือหยกมังกร? อีกทั้งยังเป็นของในตำนานอีก? คุณปู่ คุณมองผิดไปหรือเปล่า”
กู้ซิ่งเหว่ยไม่พอใจเล็กน้อยที่จู่ ๆ ชายชราก็พูดขึ้นมา ดังนั้นจึงพูดอย่างไม่เกรงใจ
“เหอะ ๆ นายรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? ตั้งแต่ฉันเกิดมาจนถึงตอนนี้ มองสิ่งของไม่เคยพลาดมาก่อน”
ชายชราเอามือไขว้หลังแล้วยืดอกขึ้น แสดงออกถึงท่าทางที่ไม่ธรรมดา
“เหล่าสวี่ ของสิ่งนี้เป็นหยกมังกรจริงหรือ? ”
กู้เจี้ยนหมินเอ่ยอย่างประหลาดใจ
“อะแฮ่ม ๆ เช่นนั้นต้องดูให้ละเอียดถึงจะรู้”
ชายชราแสร้งพูดอย่างผู้ทรงภูมิมาหนึ่งประโยค
“ซิ่งเหว่ย ส่งของมานี่ ท่านนี้คือสวี่ฝานเม่า หัวหน้าคณะกรรมการประเมินพิพิธภัณฑ์เมืองฮั่น และก็เป็นเพื่อนเก่าแก่ของอามานานปี” กู้เจี้ยนหมินแนะนำขึ้น
หลายครั้งหลายครา การส่งของขวัญทางการค้า ล้วนแล้วแต่ต้องส่งของเก่าแก่
เพื่อยืนยันว่า สิ่งของเก่าแก่เหล่านั้นเป็นของจริงหรือของปลอม กู้เจี้ยนหมินมักจะไปหาสวี่ฝานเม่าให้เป็นคนตัดสิน ไป ๆ มา ๆ อยู่หลายครั้ง จนกลายมาเป็นเพื่อนสนิทกับสวี่ฝานเม่า
กู้ซิ่งเหว่ยได้ยินชื่อสามพยางค์ของสวี่ฝานเม่าก็ตะลึงไปเล็กน้อย จากนั้นก็โพล่งออกมาเสียงดัง “ท่านก็คืออาจารย์สวี่? เมื่อครู่ผมปากเสียไปหน่อย ไร้มารยาทเกินไป ขอให้ท่านอภัยให้ด้วย”
“ผมอยู่ที่ตลาดขายของโบราณ มักจะได้ยินคนพูดถึงชื่อเสียงของอาจารย์สวี่ ท่านคือผู้เชี่ยวชาญการประเมินวัตถุโบราณอันดับหนึ่งของเมืองฮั่นเราเลยนะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...