ฮั๋วเจี้ยนเฟิงทำเหมือนหลี่โม่เป็นพนักงานเล็ก ๆ ที่คอยทำหน้าที่รับใช้ หลังจากพูดจบ ยังเปิดกระเป๋าถือที่เผยธนบัตรสีแดงเป็นปึกหนา ออกมาให้เห็น จากนั้นจึงหยิบออกมาสองสามใบและโยนไปทางหลี่โม่ เหมือนกับโปรยเงินให้ขอทานอย่างไรอย่างนั้น
“เรื่องแค่นี้ต้องรอจนถึงบ่าย โทรศัพท์กริ๊งเดียวก็เรียบร้อยแล้ว”
หลี่โม่ก้มหน้าพูด ไม่มีใครเห็นสีหน้าของเขา
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”
ฉวีหมานกุมท้องหัวเราะพรวดออก และใช้สายตามองดูหลี่โม่เหมือนกำลังมองคนโง่
“ฉันไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม คนไร้ค่าอย่างเธอปากเก่งดีนี่ หรือว่าตอนเช้าลืมแปรงฟันมา ตอนพูดถึงได้เหม็นหึ่งขนาดนี้ ยังจะกล้าพูดอีกว่า แค่โทรกริ๊งเดียวก็จัดการได้แล้ว เธอคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน?”
พวกของจางซุ่ยฮวาหัวเราะขึ้นมา ทุกคนต่างรู้สึกว่าหลี่โม่พูดจาสามหาว
ตอนนี้พอได้ยินคำพูดของหลี่โม่ ทุกคนก็ล้วนคิดว่าหลี่โม่นั้นคุยโวโอ้อวด
“ดินไร้ประโยชน์ที่ไม่สามารถนำมาก่อกำแพงได้อย่างเธอ ตอนนี้ริอ่านเรียนรู้ที่จะคุยโวโอ้อวดแล้วเหรอ เธอคิดว่าตัวเองเป็นเง็กเซียนฮ่องเต้หรือยังไง ไสหัวไปนั่งตรงนู้นจะดีกว่า อย่ามาขวางหูขวางตาตรงนี้”
“หากเทียบแกกับผู้จัดการฮั๋วแล้ว คนหนึ่งก็คงเป็นสวรรค์ อีกคนก็คงเป็นนรก เธอมันคนน่ารังเกียจ ไปนั่งเพ้อฝันอยู่ไกล ๆ นู่น เรื่องนี้ไม่ต้องให้เธอมาจัดการหรอก”
หวังฟางตะโกนใส่หลี่โม่ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ไสหัวไปที่อื่น อย่ามาเกะกะคนอื่นอยู่ตรงนี้ ก่อนจะพูดอะไรก็ใช้สมองสักหน่อย แกขายหน้าไม่เป็นไร อย่ามาลากเอาฉันไปขายหน้าด้วย”
ฮั๋วเจี้ยนเฟิงเบิกบานใจเป็นอย่างมาก ยิ่งทุกคนต่อว่าหลี่โม่ ฮั๋วเจี้ยนเฟิงก็ยิ่งมีความสุข
เพื่อที่จะให้ตัวเองได้มีความสุขนานขึ้นอีกสักหน่อย ฮั๋วเจี้ยนเฟิงจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วพูดว่า “ผมจะลองโทรศัพท์ติดต่อดูสักหน่อย ถ้าลองให้พนักงานของพวกเขาออกมาพูดคุย ก็น่าจะยังพอเป็นไปได้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...