ผู้คนมากมายที่สร้างปัญหาในวังมังกรนั้นล้วนถูกเฆี่ยนตีแบบตายทั้งเป็น บอกได้เลยว่าใช้ศักด์ศรีบารมีเพื่อสั่งสอนด้วยเลือดและน้ำตา
“คนยาจก ชูจงเทียนเชิญแกทานอาหาร ชูจงเทียนนั้นมีสถานะอย่างไร ไม่ใช่คนยาจกแบบแกที่จะปีนขึ้นไปเทียบได้ เกรงว่าแค่เลียรองเท้าให้ชูจงเทียนก็ไม่เหมาะ!”
“คนไร้ค่าสมัยนี้แสแสร้งเก่งจริง ๆ ก่อนจะแสแสร้งก็ควรระวังรูปลักษณ์ก่อนสิ อย่างแกที่สวมใส่เสื้อผ้าแผงลอยทั้งตัวแบบนี้เหรอ ที่จะได้พบกับเทียนเย่? บอกตามตรงเลยว่าตลกมาก”
“ฉันสงสัยว่าคนที่เขาเข้ามาหานั้นไม่ใช่ผู้หญิงที่ร่ำรวยแล้ว อย่างน้อยผู้หญิงที่ร่ำรวยก็ต้องซื้อเสื้อผ้าดี ๆ ให้เขาสักสองชุด ฉันคิดว่าเขามาเพื่อ...ขาย”
หนุ่มหล่อหัวเราะขึ้นมาเสียงดัง เฉินผิงผิงดูเหมือนจะฟังไม่เข้าใจและถามด้วยความสงสัยว่า "ขายอะไรเหรอ?"
"ขายนี่ไง!"
หนุ่มหล่อที่พูดอยู่ก็ตบ ๆ ที่ก้น แล้วมองหลี่โม่อย่างติดตลกและพูดว่า “ดอกเบญจมาสของคนไร้ประโยชน์อย่างแกคงจะขาดวิ่นไปนานแล้วสิท่า”
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า"
เฉินผิงผิงหัวเราะจนตัวโยกไปหน้าหลัง หนุ่มหล่อที่อยู่ด้านข้างนั้นต่างพากันมองตัวที่สั่นสะเทือนของเฉินผิงผิงด้วยความงุนงงและน้ำไหลทุกคนต่างหยดไหลออกมา
“พูดได้สมเหตุสมผล คนไร้ประโยชน์อย่างแกมาขายใช่ไหม? ข่าวดีเรื่องนี้ฉันต้องบอกให้กู้หยุนหลานรู้ ทั้งชายทั้งหญิงของครอบครัวแกต่างออกมาขายกันข้างนอก ยังเป็นครอบครัวเดียวกันจริง ๆ เหรอ ไม่เข้าประตูบ้านด้วยกัน”
เฉินผิงผิงตอบกลับด้วยเสียงหัวเราะฮ่า ๆ และในใจรู้สึกว่ามีความสุขมาก
“ดูเหมือนว่าเธอจะสนใจธุรกิจนี้มาก ฉันไม่รังเกียจที่จะให้พวกเธอเป็นเด็กฝึกงาน”
หลี่โม่พูดอย่างเย็นชา ความโกรธที่ควบคุมไม่ได้ได้ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา
ไม่ว่าหลี่โม่จะโดนดูถูกขนาดไหน หลี่โม่ก็สามารถหัวเราะออกมาได้ แต่ไม่เคารพกู้หยุนหลานนั้น เรียกได้ว่าสัมผัสเกล็ดใต้มังกรของหลี่โม่เข้าแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...