“ขอโทษสำหรับคำหยาบคายที่พวแกเพิ่งพูดไปซะ”
หลี่โม่พูดอย่างเย็นชา
อันธพาลหลายคนที่ยืนอยู่รอบนอกมองไปยังหลี่โม่ จากนั้นต่างก็หัวเราะขึ้นมา
“ขอโทษ? ขอโทษบ้านแม่แกสิ! แกเป็นคนขี้แพ้จากไหนกัน ให้พวกเราขอโทษ แกรู้ไหมว่าพวกเราเป็นใคร!”
“คนที่กล้าให้พวกเราพูดขอโทษนั้นยังไม่มาเกิดเลย แต่คนขี้แพ้อย่างแกนี่โผล่มาจากไหนกัน”
“พูดไร้สาระกับเขาไปทำไม ค่อยเจรจาหลังจากทุบตีเขาแล้ว!”
ชายหนุ่มหลายคนที่ยืนอยู่รอบนอกก็ระเบิดอารมณ์รุนแรงแล้ว พูดยังไม่ทันจบก็กำหมัดขึ้นแล้ว และพุ่งเข้าไปต่อยหลี่โม่
“รนหาที่ตาย!”
หลี่โม่ก็ไม่ออมมือเช่นกัน เนื่องจากชายหนุ่มพวกนี้เอากู้หยุนหลานมาพูดเล่น ถ้าอย่างนั้นหลี่โม่ก็จะทำให้พวกเขาชดใช้อย่างเจ็บปวดและสาสม
ปัง ปัง ปัง!
เสียงต่อยดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง หมัดของหลี่โม่เร็วราวกับสายฟ้า กระทบเข้ากับแขนของชายหนุ่มหลายคน
กร๊อบ!
แกร๊ก!
เสียงกระดูกหักดังขึ้น และพวกเขาทุกคนต่างส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
“โอ้ย แขนฉันหักแล้ว!”
“มือของฉันก็หักแล้ว คนต่ำต้อยนี้แข็งแกร่งเกินไป!”
“ลูกพี่ครับ มีคนมาป่วนที่นี่!”
เมื่อชายหนุ่มหลายคนรู้ว่าหลี่โม่เก่งกาจมาก ต่างก็ไม่กล้าสู้กับหลี่โม่อีก แต่กลับรีบถอยกลับไปข้างหลังอย่างไว และรอให้ทีมที่อยู่ข้างหลังออกมาเผชิญหน้า
พวกที่อยู่ล้อมอยู่รอบ ๆ คนขับรถต่างก็รีบมารวมตัวกันทันที และต่างจ้องไปที่หลี่โม่ด้วยสายตาดุร้ายเหมือนเสือ
ภายใต้สถาณการณ์ที่มีผู้คนจำนวนมากแบบนี้ พวกเขาถึงจะไม่กลัวคนที่มีฝีมือเก่งฉกาจที่อยู่เพียงลำพัง พวกเขาเชื่อว่าด้วยจำนวนคนที่มากแล้วสามารถรุมหลี่โม่ให้ตายได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...