คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 302

คนที่ยืนข้างนอกยังวิ่งหนีได้ ถ้าเดินเข้าไปหมอบลงจริง ๆ ล่ะก็ นั่นไม่ใช่ว่าเป็นการถูกคนอื่นฆ่าหรอกเหรอ

“พวกแกต้องการทรยศหรือไง! รีบเดินมานี่แล้วคุกเข่าลง ถ้าใครกล้าวิ่งหนีล่ะก็ ฉันจะพาพี่ใหญ่คนนี้ไล่ฆ่าพวกแกถึงบ้าน!”

ถ้าตายคนเดียวงั้นก็ตายหมู่ดีกว่า ถือว่าพี่พีลี่เป็นคนมีความคิด ในฐานะที่ตัวเองเป็นลูกพี่นั้น หลี่โม่จะไม่ยอมปล่อยเขาไปแน่นอน ดังนั้นแม้ว่าจะต้องคุกเข่าหมอบลงก็ต้องพาลูกน้องทั้งหมดคุกเข่าหมอบลงด้วยกัน

อันธพาลพวกนี้ตัวทรุดลงไปหมดแล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าลูกพี่ตัวเองจะทรยศเพื่อนร่วมทีมขนาดนี้ นี่มันเป็นจังหวะที่จะให้ทุกคนตายไปพร้อม ๆ กัน

“เร็วเข้า ถ้ายังไม่มาอีกล่ะก็คงต้องหมอบลงทั้งชีวิต!”

พี่พีลี่เร่งเร้า

พวกเขาต่างโยนไม้เบสบอลในมืออย่างไม่เต็มใจ แล้วเดินไปหาหลี่โม่ จากนั้นเอามือไขว้ไว้หลังศรีษะและหมอบลง

พี่พีลี่ยิ้มอย่างประจบสอพลอ “พี่ใหญ่ ดูสิลูกน้องของผมอยู่ตรงนี้กันหมดแล้ว พวกคนที่บาดเจ็บคงจะหมอบลงไม่ได้ พี่ปล่อยให้พวกเขานอนลงและฟังคำแนะนำของพี่เถอะครับ”

“แกก็หมอบลงด้วย” หลี่โม่ตอบกลับอย่างเยาะเย้ย

“ครับ ๆ”

พี่พีลี่หมอบลงอย่างรวดเร็ว กุมศรีษะด้วยมือสองข้าง แล้วเงยหน้ามองไปยังหลี่โม่ด้วยใบหน้าที่ชื่นชมมาก

“พวกแกลองไตร่ตรองชีวิตดูก่อน”

หลังจากหลี่โม่พูดจบก็เดินไปหาเหล่าคนขับรถ เขาโบกมือแล้วพูดว่า “ทุกคนลุกขึ้นมาเถอะ ไปทำสิ่งที่ต้องทำ ถ้ามีรถว่างก็ปล่อยไว้คันหนึ่ง”

“ขอบคุณครับพี่ใหญ่ พวกเราไปได้แล้วจริง ๆ เหรอ?”

คนขับรถที่อยู่ใกล้กับหลี่โม่ที่สุดถามขึ้น

“ไปเถอะ จะรออยู่นี่ให้คนมาเชิญทานอาหารหรือไง” หลี่โม่ถามกลับด้วยรอยยิ้ม

“ขอบคุณพี่ใหญ่มากครับที่มาช่วย”

คนขับรถทั้งหมดต่างพูดขอบคุณพร้อมกัน จากนั้นยืนขึ้นและเดินตรงไปที่รถของตัวเอง