หวังหยงลูบหลังหวังหลิง ช่วยหวังหลิงระบายอารณ์ และพูดด้วยเสียงเบา ๆ ว่า “อย่าตื่นตระหนกไปเลย ปล่อยให้เป็นหน้าที่ฉัน ฉันจะให้พวกเขาขอโทษอย่างสาสม”
หวังหลิงพยักหน้าและพาลูกชายของเธอถอยหลังไปสองก้าว
หวังหยงพูดด้วยใบหน้าเย็นชาว่า “พวกคุณยังต้องการให้ซีซีพบแพทย์ที่นี่ต่อไหม? ถ้ายังต้องการรับการรักษาต่อล่ะก็ครอบครัวของคุณทั้งหมดจะต้องคุกเข่าลงและขอขมาน้องสาวของฉัน”
“สำหรับเรื่องค่าเสียหาย ดูจากสารรูปพวกคุณก็ดูไม่น่าจะเป็นคนมีเงิน ฉันจะไม่พูดถึงมันแล้ว แต่พวกคุณสองสามีภรรยาควรแสดงให้เห็นหน่อยไหมว่า พวกคุณยอมเป็นทาสรับใช้ในบ้านน้องสาวของฉันสักสามถึงห้าเดือน"
หวังหยงยื่นข้อเสนอที่น่ารังเกียจมากกว่าเดิม ตามอารมณ์ของหวังหลิงแล้ว ถ้ายอมไปเป็นทาสรับใช้ในบ้านเธอสักสามเดือนก็คาดว่าจะเกิดอาการโรคประสาทแล้ว
“สมองแกคงมีปัญหาใช่ไหม ก่อนพูดจาช่วยใช้สมองคิดหน่อยไม่ได้หรือไง?”
หลี่โม่ตอบกลับด้วยใบหน้าเย็นชา
“บัดซบ! คุณยังกล้ายอกย้อนฉัน! ฉันว่าคุณคงไม่อยากให้ลูกสาวแกรับการรักษาแล้ว เพียงแค่ฉันพูดออกไปประโยคเดียว ฉันรับประกันเลยว่าไม่มีโรงพยาบาลไหนหรือแพทย์คนใดในกรุงโซลที่จะรักษาลูกสาวของคุณ ลูกสาวของคุณก็แค่รอวันตายเท่านั้น!"
หวังหยงเงยศีรษะขึ้นและพูดอย่างเย่อหยิ่ง
ในขณะนี้ ใจใจของหวังหยงเต็มไปด้วยความรู้สึกเหนือกว่า และรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นพระเจ้าที่ควบคุมความเป็นอยู่และความตาย
หลี่โม่ก้าวเดินไปข้างหน้า และกู้หยุนหลานก็คว้าหลี่โม่ไว้ แล้วพูดเสียงเบา ๆ ว่า "คุณจะทำอะไรคะ นี่คือแพทย์ผู้รับผิดชอบคุณอย่าทำอะไรไร้สาระนะ!"
กู้หยุนหลานกังวลว่าช่วงนี้หลี่โม่กลายเป็นคนเสพติดการทุบตีคน ถ้าปล่อยให้หลี่โม่เข้าไปทุบตีหวังหยงล่ะก็ คงจะไม่มีใครกล้ารับช่วงต่อสำหรับรักษาสภาพป่วยของซีซีแน่ ๆ
“ไม่ต้องเป็นห่วงครับ ผมแค่อยากจะอธิบายเหตุผลกับเขา”
หลี่โม่พูดเบา ๆ
เมื่อเห็นท่าทางของกู้หยุนหลานที่รั้งหลี่โม่ไว้ หวังหยงก็ยิ่งรู้สึกภูมิใจมากขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...