“หวังหยง นี่คือทัศนคติของแกในการขอขมา? ตามกฏระเบียบของโรงพยาบาล สิ่งที่แกทำลงไปทั้งหมดในตอนนี้ก็เพียงพอแล้วที่จะถูกไล่ออก หากคำขอโทษของแกไม่ทำให้คุณชายหลี่พอใจ ถ้าอย่างนั้นแกก็เก็บที่นอนแล้วไสหัวไปซะ”
หลิวซินหมินไม่กล้าปกป้องหวังหยง หากหลี่โม่เข้าใจผิดล่ะก็ หลิวซินหมินก็จะถูกเด้งจากตำแหน่งผู้อำนวยการในไม่กี่นาที
ในใจหวังหยงตกใจมาก คิดไม่ถึงว่าหลิวซินหมินถึงกับช่วยหลี่โม่พูดแบบนี้
เมื่อคิดไตร่ตรองถึงตำแหน่งหัวหน้าแผนก นึกถึงค่าคอมมิชชันยา นึกถึงทุกอย่างที่เภสัชยาเต็มใจอุทิศให้ หวังหยงก็ตัดสินใจกัดฟันและก้มหน้าลง
“ผมตระหนักถึงความผิดของตัวเองอย่างลึกซึ้ง ผมไม่ควรปกป้องญาติโดยไม่ถามอย่างไม่เลือกปฏิบัติ ผมทำผิดพลาดครั้งใหญ่โดยพละการและทำให้ภาพลักษณ์ของโรงพยาบาลของเราเสื่อมเสีย ต่อไปนี้ผมจะแก้ไขความผิดพลาดครั้งก่อน ได้โปรดคุณชายหลี่ยกโทษให้ผมด้วย ให้โอกาสผมได้ปรับปรุงตัวใหม่ด้วยครับ”
หลังจากที่หวังหยงพูดจบเขาก็มองไปที่หวังหลิงและในแววตาของเขาก็ปรากฏความวิงวอน
หากหวังหลิงยังคงสร้างปัญหาต่อไป หวังหยงย่อมไม่มีผลดีอย่างแน่นอน
หวังหลิงรู้สึกขนลุกขึ้นในใจ ประเด็นหลักคือคำพูดของผู้อำนวยการหลิวที่จะตรวจสอบกล้องวงจรปิด แล้วส่งไปยังหน่วยงานที่เกี่ยวข้องอีกทำให้เธอตกใจไม่น้อย และทันใดนั้นในใจของเธอก็ปรากฏนัยยอมถอย
“ฉัน...ฉันก็สำนึกผิดแล้ว ปัญหาทะเลาะกันระหว่างเด็กสองคน ฉันไม่ควรเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย เป็นเพราะฉันรักลูกมากเกินไปเลยทำให้ขาดสติยั้งคิดแล้วทำผิดไปมากมาย หวังว่าพวกคุณจะยกโทษให้ฉันได้"
หวังหลิงตอบกลับพลางก้มศีรษะ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา เธอรู้สึกอับอายอย่างมากในใจ เพราะเธอไม่เคยก้มศีรษะขอโทษคนอื่นในที่สาธารณะ
เหิงเหิงเงยหน้ามองไปแม่และลุงของเขา แล้วทำปากมุ่ยมองไปยังคนทั้งครอบครัวของหลี่โม่อย่างไม่พอใจ
หวังหลิงดึงจางเหิง แล้วพูดด้วยเสียงเบา ๆ ว่า "ไปขอโทษเด็กแก่น...น้องสาวตัวน้อยคนนั้นนะลูก"
“คุณแม่ ผมไม่อยากพูด ทำไมผมต้องพูดขอโทษด้วย”
สีหน้าจางเหิงดูไม่เต็มใจอย่างมาก
หวังหลิงคุกเข่าลงแล้วกระซิบพูดหลายคำที่ข้างหูของเหิงเหิง จากนั้นเหิงเหิงก็พูดอย่างไม่เต็มใจว่า “ฉันขอโทษ ฉันไม่ควรตีเธอ”
หวังหลิงปาดน้ำตาจากหางตาของเธอ จากนั้นก็ยืนขึ้นแล้วพูดว่า “แบบนี้คงจะเพียงพอแล้วนะคะ พวกเราขอโทษแล้ว ไปได้แล้วใช่ไหม”
สายตาของหลิวซินหมินมองไปที่หลี่โม่ ตราบใดที่หลี่โม่พูดออกมาคำเดียวว่าไม่ เรื่องก็ถือว่ายังไม่จบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...