หลี่โม่แสยะยิ้มแล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “เดี๋ยวแกก็รู้ว่าใครจะตาย”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
ชายรูปร่างกำยำหัวเราะพรวดออกมา “แกนี่มันตลกจริง ๆ แกคิดว่าตัวเองเก่งแค่ไหนกันเชียว ไม่ต้องพูดถึงพวกคนที่ขึ้นไปประลองบนเวที แค่ฉัน แกยังสู้ไม่ได้เลย ฉันขอเตือนแกว่าอย่าเข้าไปรนหาที่ตายเลยดีกว่า แม้กระทั่งภาษาคนยัฟังไม่รู้เรื่องเลย”
ชูจงเทียนเป็นกังวลขึ้นมาทันที เขากลัวว่าหลี่โม่จะสติแตกแล้วทำร้ายอีกฝ่าย จึงพูดเบา ๆ ว่า “เข้าไปข้างในก่อนเถอะครับ”
หลี่โม่พยักหน้าเล็กน้อย แล้วเดินตามชูจงเทียนกับหยวนเหมิ่งเข้าไปในสนามประลอง
“ถุย!”
ชายรูปร่างกำยำถ่มน้ำลายลงพื้น เขาเอามือเท้าเอวแล้วเดินเข้าไปในสนามประลอง จากนั้นจึงพึมพำออกมาว่า “ฉันจะรอดูว่าแกจะตายยังไง หึหึ”
หลี่โม่เดินเข้ามาในสนามประลอง ไฟในสนามส่องมายังพวกเขาทั้งสามคนจนต้องหรี่ตา และยกมือขึ้นบังแสงที่ส่องเข้ามา
“อะไรกันเนี่ย ชูจงเทียนแกกล้ามาที่นี่จริง ๆ หรือ ฉันนึกว่าแกจะกลัวจนฉี่ราด ไม่กล้ามาเสียแล้ว”
ซูเหวินปินคาบบุหรี่เอาไว้ และนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟา เขามองชูจงเทียนอย่างไม่สบอารมณ์
“เดี๋ยวฉันจะแนะนำให้รู้จัก คนหัวล้านที่อยู่ด้านนี้คือคุณหม่า ส่วนคนที่ไว้หนวดคือคุณหวง เราสามคนถูกใจพื้นที่ของแก ถ้าแกรู้ว่าอะไรเป็นอะไรก็ยอมจำนนเสียดี ๆ แล้วพวกเราจะไว้ชีวิตแก”
ชูจงเทียนรู้สึกลำบากใจ ถ้าไม่มีหลี่โม่อยู่ข้าง ๆ ชูจงเทียนคงจะคุกเข่าลงไปแล้ว แต่ว่ามีหลี่โม่ตามมาข้างหลัง ชูจงเทียนจึงกัดฟันสู้
“คุณหม่า คุณหวง คุณซู ตั้งแต่ผมเลือกเส้นทางนี้ ผมก็คิดไว้แล้วว่าจะต้องไม่ตายดี เพราะฉะนั้นไม่ว่าวันนี้จะเป็นอย่างไร ผมก็จะสู้กับพวกคุณ” ชูจงเทียนเอ่ยขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...