หลี่โม่ลงมาจากเวทีประลอง เขานวดข้อมือแล้วเดินเข้าไปหาคุณชายซู
คุณชายซูตกใจจนขนลุกไปทั้งตัว “แก แกคิดจะทำอะไร ฉันขอเตือนว่าอย่าเข้ามานะ ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่ปล่อยแกไว้แน่!”
เหอปินมองหลี่โม่ที่เต็มไปด้วยความอาฆาต เขาถอยหลังอย่างหวาดกลัวโดยไม่ได้ดึงคุณชายซูมาด้วย
คุณหวงกับคุณหม่ากลัวจนหัวหด ไม่กล้าแม้แต่จะพูดอะไรออกมา
ซูเหวินปินรวบรวมความกล้าพูดออกไปว่า “แกจะทำอะไร การแข่งขันจบลงแล้ว พวกแกชนะแล้ว เรายอมแพ้ และจะไปจากที่นี่”
“จะไปก็ได้ แต่ขอให้ฉันสั่งสอนมันก่อน อยากให้ครอบครัวของฉันตายทั้งครอบครัวไม่ใช่หรือ อย่างนั้นฉันจะทำให้ครอบครัวของแกตายแบบไม่มีที่ฝังศพ”
หลี่โม่พูดจบก็ยกมือตบไปที่หน้าของคุณชายซู
ซูเหวินปินถึงกับหน้ากระตุก ไม่มีแม้แต่ความกล้าที่จะห้ามหลี่โม่เอาไว้
เขาสามารถฆ่าคนโหดเหี้ยมอย่างอาหลง อาหู่ได้อย่างง่ายดาย ซูเหวินปินคิดว่าต่อให้ตนเองจะเอาปืนมาเผชิญหน้ากับหลี่โม่ ตัวเองก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลี่โม่vp^jfu
เผียะ!
ถูกตบหน้าอีกครั้ง ทำให้เลือดไหลออกมาจากปากของคุณชายซู เขารู้สึกเหมือนได้ยินเสียงอื้ออึงอยู่ในหัว ฝ่ามือของหลี่โม่ทำให้เขามึนงงไปหมด
“นี่แค่บทเรียนเล็กน้อยเท่านั้น ครั้งหน้าถ้าแกยังมาให้ฉันเห็นหน้าอีก จะไม่ใช่แค่ถูกตบสองครั้งอีกต่อไป”
จากนั้นหลี่โม่ก็หันมองคุณหวงกับคุณหม่า แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “พวกแกล่ะว่ายังไง จะยอมแพ้หรือจะสู้ต่อ”
“ไม่สู้แล้ว นายคือยอดฝีมือ ฉันยอมแพ้ และจะไปจากที่นี่”
“ฉันก็ยอมแพ้และจะไปจากที่นี่เหมือนกัน”
คุณหวงกับคุณหม่าพูดอย่างไม่ลังเล จากนั้นจึงรีบพาคนออกไปจากสนามประลอง
คนที่กำลังมึนงงอย่างคุณชายซู บ้วนเลือดออกมา ในเลือดยังมีฟันกรามที่หักเพราะแรงตบของหลี่โม่ปนออกมาด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...