“ไม่แล้ว ไม่แล้ว ผมไม่ชินกับพวกนั้น คุณไปทำงานเถอะ ผมอยากอยู่คนเดียวสักพัก”
ฉินเยว่รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย หลังจากปรับความคิดแล้วก็ออกจากสำนักงานและรีบไปทำงาน
หลี่โม่หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเล่น และเมื่อรอจนถึงเวลาที่ใกล้จะเลิกงาน เขาก็ลุกขึ้นยืนและขยับร่างกายสักครู่
“เจ้านาย เนื่องจากมีงานเลี้ยงอาหารค่ำ ฉันเลยให้พนักงานทุกคนเลิกงานเร็วกว่าครึ่งชั่วโมง รถก็ถูกจัดเตรียมไว้แล้ว และตอนนี้สามารถออกเดินทางไปได้แล้วค่ะ” ฉินเยว่กล่าวด้วยความตื่นเต้น
"ได้ ถ้าอย่างนั้นก็ไปกันเถอะ"
หลี่โม่ออกจากห้องสำนักงานพร้อมกับฉินเยว่ และพนักงานในร้านทั้งหมดต่างก็รวมตัวกันแล้ว จากนั้นก็ตามหลี่โม่ออกจากสถานเสริมความงาม
รถเพื่อการพาณิชย์หลายคันของสถานเสริมความงามก็จอดลงตรงหน้าประตูของร้านแล้ว รถเชิงพาณิชย์ทุกคันเป็นรถเพื่อการพาณิชย์ทั่วไปในประเทศ
"ขึ้นรถ"
หลี่โม่โบกมืออย่างภาคภูมิใจและเข้าไปนั่งในรถเชิงพาณิชย์ก่อน
ฉินเยว่รีบตามขึ้นรถแล้วนั่งข้างหลี่โม่
พนักงานขึ้นรถทีละคน และรถเชิงพาณิชย์ก็ค่อย ๆ เคลื่อนตัวแล้วเริ่มขับไปที่ร้านอาหารถังซ่ง
ไม่นานก็มาถึงร้านอาหารถังซ่ง หลังจากจอดรถในลานจอดรถแล้ว หลี่โม่พร้อมกับฉินเยว่และกลุ่มพนักงานเดินไปยังร้านอาหารถังซ่ง
พนักงานกลุ่มหนึ่งมารวมตัวกันรอบ ๆ หลี่โม่และพูดจ้อกแจ้กจอแจกันไม่หยุด ซึ่งดึงดูดความสนใจของผู้คนไปจำนวนไม่น้อย
ที่ทางเข้าร้านอาหารถังซ่ง บรรดาเศรษฐีคุณชายต่างลงออกจากรถหรู แล้วมองไปยังหลี่โม่ซึ่งถูกรายล้อมไปด้วยกลุ่มผู้หญิงด้วยท่าทางที่ไม่มีความสุข
สามารถโอบกอดคนไว้ทั้งซ้ายขวาก็ถือว่าเป็นความฝันของคนทั่วไปแล้ว หรือหากว่าเศรษฐีคุณชายแค่อยากเล่นสนุกมากล่ะก็แค่ควงสาว ๆ มาด้วยแค่สามถึงห้าคนเท่านั้น การออกมาเที่ยวแล้วรู้สึกเหมือนถูกห้อมล้อมไปด้วยสาว ๆ นับสิบคน เป็นสิ่งที่เศรษฐีอายุน้อยเหล่านี้ไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...