คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 366

"มีเงินแล้วมันวิเศษมากเหรอ?" หลี่โม่ถามด้วยรอยยิ้ม

หวงจิงซานชะงักครู่หนึ่งแล้วเงยหน้าขึ้นและหัวเราะขึ้นมา "ฮ่าฮ่าฮ่า แน่นอนว่ามีเงินก็ต้องวิเศษสิ ฉันมีเงินแล้วก็สามารถสัมผัสใช้ชีวิตที่ดีที่สุด สามารถซื้อรถหรูและอาศัยอยู่ในคฤหาสน์หรู ลูก ๆ ของฉันได้รับการศึกษาที่ดีที่สุด และไปพบแพทย์ที่ดีที่สุดเมื่อป่วย ต่อให้ไปตายแล้ว ก็สามารถเข้าไปในสุสานที่หรูหราที่สุดได้”

“แล้วคนต่ำต้อยอย่างนายล่ะ? นายไม่มีรถไม่มีบ้าน ลูก ๆ ไปโรงเรียนและไปพบแพทย์ยังต้องดูสภาพอีก เข้าแถวรอการจัดเตรียม หลังจากที่ตายก็ต้องอยู่ในสุสานที่ถูกที่สุด ไม่สิ คนต่ำต้อยอย่างแกไม่จำเป็นต้องมีสุสาน เพราะว่าแกไม่คู่ควร อย่างแกเหมาะสมที่จะหาดินมาฝังศพก็แล้ว ปล่อยให้สุนัขป่าขุดร่างกายของแกแล้วกินเข้าไป"

“มนุษย์เกิดมาเท่าเทียมกัน เงินไม่สามารถวัดทุกอย่างได้ แม้ว่านายจะร่ำรวย แต่ธาตุแท้ของนายต่ำตมนัก แม้แต่คุณสมบัติของการเป็นมนุษย์ก็ไม่คู่ควร”

หลี่โม่พูดเยาะเย้ยอย่างเย็นชา

“นายพูดบ้าอะไร กล้าพูดว่าฉันไม่มีคุณสมบัติ ฉันไม่จำเป็นต้องมีคุณสมบัติอะไรทั้งนั้นแหละ คนยากจนอย่างพวกนาย! สภาพที่มีคุณสมบัติของฉัน เดิมทีพวกนายก็ไม่มีสิทธิ์ได้เห็น คนจน ๆ อย่างนายสมควรที่จะให้ฉันสาปแช่งและทำให้อับอายเท่านั้น รู้สถานะของตัวเองด้วย" หวงจิงซานตะโกนว่าเสียงดัง

“นายยังไม่เข้าใจความถูกต้อง ความยุติธรรม ศีลธรรมและเกียรติยศ สิ่งที่นายเรียกว่ารูปลักษณ์ที่มีคุณสมบัติสูง เกรงว่าเมื่อต้องเผชิญหน้ากับคนที่มีสถานะสูงกว่านายคงมีสภาพเหมือนสุนัขเลียแข้งเลียขา”

หลี่โม่มองตรงไปที่หวงจิงซานด้วยสายตาที่เย็นชา ซึ่งทำให้หวงจิงซานสึกอับอายมาก ราวกับว่าดวงตาของหลี่โม่ได้มองทะลุทุกอย่างเกี่ยวกับเขา

“นายนั่นแหละที่เป็นสุนัขเลียแข้งเลียขา! คนจน ๆ อย่างนายยังไม่รีบคุกเข่าและเลียรองเท้าของฉันอีก! ถ้าหากว่านายเลียได้ดี ฉันจะให้เงินนายสักสามพันห้าพันไปกินอาหารมื้อดึก”

หวงจิงซนโกรธจนระเบิดแล้ว คนไร้ค่าคนหนึ่งถึงกับกล้าประณามตัวเอง

"หึ"