พรึ่บ
หวงจิ่งซานคุกเข่าลงบนพื้น แล้วก้มตัวลงเอามือยันกับพื้นเหมือนสัตว์สี่เท้า
“หลี่..คุณหลี่ ผมผิดไปแล้ว ผมไม่ควรดูหมิ่นคุณ ไม่ควรดูถูกคุณ คุณเก่งที่สุด คุณเยี่ยมยอดมาก กู้หยุนหลานคู่ควรกับคุณมากกว่าผม ผมรู้ว่าตัวเองเทียบกับคุณไม่ได้ คุณปล่อยครอบครัวผมไปเถอะ ปล่อยพวกเราไปเถอะ”
หวงติ้งฟารีบพูดตาม “คุณหลี่ เราสองพ่อลูกสำนึกผิดแล้ว คุณบอกมาเลยว่าจะให้พวกเราชดใช้ยังไง ให้พวกเราไปยืนเห่าเหมือนสุนัขที่ด้านนอกก็ได้ ขอแค่คุณให้โอกาสพวกเรา”
พวกของฉินเยว่หันมองหน้ากัน เขารู้สึกว่าตนเองนั้นโชคดีมาก ที่ได้ทำงานกับเจ้านายที่เก่งกาจอย่างหลี่โม่
อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง เพียงแค่อานุภาพและผลลัพธ์ในการต่อสายโทรศัพท์เพียงสองครั้งของหลี่โม่ ก็ไม่ใช่เรื่องที่คนธรรมดาทั่วไปจะทำได้
อย่าว่าแต่คนทั่วไปเลย ถึงจะเป็นคนที่มีอำนาจในกรุงโซล ก็ยังไม่อาจทำได้สมบูรณ์แบบเช่นนี้
หัวหน้าซุนโค้งตัวลง แล้วยิ้มอย่างประจบสอพลอ “คุณหลี่จะจัดการยังไงครับ”
“คุณกลับไปจัดการตามกฎระเบียบเถอะ คนที่ทำให้องค์กรต้องเสื่อมเสียเช่นนี้ คุณยังจะให้อภัยอยู่อีกหรือ”
หลี่โม่ย้อนถาม
“ไม่แน่นอนครับ ผมไม่มีทางให้อภัยอย่างเด็ดขาด ผมจะจัดการอย่างเด็ดขาด จะตรวจสอบปัญหาที่เขาก่อเอาไว้ทั้งหมด”
หัวหน้าซุนหันไปทางประตู “เสี่ยวจาง เสี่ยวจ้าว พวกแกเอาตัวสองพ่อลูกนี่กลับไป จัดการปัญหาทั้งหมดให้เรียบร้อย!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...