คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 380

กู้หยุนหลานใจเต้นแรง เดินไปยังที่นั่งของตัวเองและนั่งลง และหันมองทุกคนด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยคำถาม

กู้ซิ่งเหว่ยแสยะยิ้ม และโยนเอกสารสองสามฉบับลงตรงหน้ากู้หยุนหลาน

“เรื่องดีดีที่เธอทำทั้งนั้น! ตกลงแล้วเธอเจรจาธุรกิจเป็นไหม เจรจาไม่เป็นก็ควรบอกแต่แรก ดูผลลัพธ์จากการที่เธอไปมีเรื่องกับประธานโอวหยาง รายการที่ฉันเพิ่งเจรจาได้มาไม่ง่ายก็ต้องหลุดลอยไป ทั้งหมดถูกเพิกถอนสัญญาไปหมดแล้ว!”

กู้ชิงหลินมองไปที่กู้หยุนหลานอย่างสาแก่ใจ ในใจเต็มไปด้วยความรู้สึกมีความสุขอยู่บนความทุกข์ของผู้อื่น

“หยุนหลาน เธอบอกมาซิว่าทำไมเธอถึงคว้าโอกาสนี้ไว้ไม่ได้ ประธานโอวหยางเป็นยักษ์ใหญ่ในวงการแพทย์และยาของมณฑลนี้ อยู่ดีดีทำไมเธอถึงไปมีเรื่องกับประธานโอวหยาง และพลอยทำให้ทุกคนต้องติดร่างแหไปด้วย เธอดูนี่สิ ลูกค้าเก่าของครอบครัวเราก็ถอนคำสั่งซื้อไปหมด”

มีเอกสารอีกหลายฉบับถูกโยนลงบนโต๊ะอีกครั้ง กู้ชิงหลินมองกู้หยุนหลานที่กำลังเหม่อลอยด้วยสายตาเย้ยหยัน

กู้เจี้ยนเจียงเบ้ปาก เคาะนิ้วลงบนโต๊ะ กระแอมสองครั้งและพูดว่า “ไม่ใช่แค่สัญญาเหล่านี้เท่านั้น เรื่องที่เรากำลังระดมทุนเพื่อขยายการผลิต ฉันและฝ่ายสินเชื่อได้เจรจากันจนเกือบเสร็จสิ้นแล้ว เมื่อคืนนี้จู่ ๆ ผู้จัดการฝ่ายสินเชื่อก็โทรมาหาฉัน และยกเลิกการเจรจาเรื่องเงินกู้ นี่ก็เป็นเพราะผลกระทบจากเรื่องประธานโอวหยาง”

“พันธมิตรอีกหลายราย เมื่อคืนนี้ต่างก็ได้รับสายจากประธานโอวหยาง และบอกว่าพวกเขาจะไม่ร่วมมือกับเราอีกต่อไป แผนการพัฒนาทั้งหมดของตระกูลกู้เรา ต้องหยุดชะงักลงเพราะเธอไปมีเรื่องกับประธานโอวหยาง! พันธมิตรทั้งหมดต่างก็ละทิ้งพวกเรา!”

กู้เจี้ยนกั๋วตำหนิกู้หยุนหลานด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น สถานการณ์ที่แย่ลงอย่างรวดเร็วนี้ มันเกินกว่าภาพจินตนาการที่กู้หยุนหลานคิดไว้

เดิมทีคิดว่าประธานโอวหยางจะก่อเรื่อง ก็น่าจะค่อย ๆ ทำทีละขั้นตอน แต่ไม่คิดว่าความสามารถของประธานโอวหยางจะมากขนาดนี้ เพียงแค่คืนเดียว ราวกับว่าทั้งโลกต่างละทิ้งตระกูลกู้ไปแล้ว

“ตอนนี้มันเป็นปัญหาทั้งภายในและภายนอก! เรื่องแผนพัฒนาหยุดลง ฉันก็ไม่ว่าอะไร อย่างน้อยอนาคตยังมีโอกาสในการพัฒนา แต่ตอนนี้สัญญาส่วนใหญ่หยุดชะงักไป กลุ่มทุนของเราอาจแตกหักได้ทุกเมื่อ ยิ่งไปกว่านั้นการร่วมมือกับบริษัทหรงคังก็อาจจะหยุดชะงักไป! หยุนหลาน เธอบอกมาซิว่าจะทำยังไง!”

กู้เจี้ยนกั๋วถามอย่างดุดัน!

กู้หยุนหลานตกอยู่ในความสับสน มองไปยังบรรดาญาติ ๆ ที่อยู่ตรงหน้า ริมฝีปากขยับ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรดี

บอกว่าไม่ใช่ความผิดของตัวเอง?