โอวหยางจงเฉิงใช้มือทั้งสองไขว้หลังศีรษะแล้วคุกเข่าลงกับพื้น และในใจเต็มไปด้วยความเสียใจ เขาคาดเดาจุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมดได้ แต่คาดเดาถึงผลลัพธ์ของเรื่องไม่ได้
เมื่อได้เผชิญหน้ากับหมัดของหลี่โม่ในเวลานี้ ขาของโอวหยางจงเฉิงก็สั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้ และมองหลี่โม่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอ้อนวอน
“น้องชาย ฉันสำนึกผิดแล้ว ฉันรู้ตัวว่าฉันทำเกินไปหน่อย นายบอกตัวเลขมา ฉันจะชดเชยให้นายทั้งหมดดีไหม!”
"แกคิดว่าเงินสามารถชดเชยได้งั้นเหรอ?"
หลี่โม่ยิ้มเย็นชาแล้วโบกมือหมัด แล้วหมัดทั้งคู่ก็ชกลงราวกับห่าฝน ชกจนโอวหยางจงเฉิงคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด
ส่วนที่ชกต่อยทั้งหมดนั้น หลี่โม่ได้ตั้งใจคัดเลือกมาอย่างดี และเป็นส่วนที่จะทำให้เกิดความเจ็บปวดอย่างรุนแรงหลังจากถูกกระแทก
ความเจ็บปวดรุนแรงทำให้โอวหยางจงเฉิงหมดสติไป แต่ในไม่ชั่วพริบตาโอวหยางจงเฉิงก็ถูกทำให้ฟื้นขึ้นด้วยความเจ็บปวดที่รุนแรงกว่าอีกครั้ง
หลังจากหมดสติและฟื้นขึ้นหลายครั้ง โอวหยางจงเฉิงถูกชกต่อยจนทรุดตัวลง และล้มลงนอนบนพื้นราวกับโคลนสกปรก
ส่วนรอยฟกช้ำบนใบหน้านั้นน่ากลัวยิ่งกว่าเดิม มองดูราวกับตุ๊กตาเศษผ้าขี้ริ้วเก่า ๆ
กู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ ต่างเหม่อลอยเป็นเวลานาน แต่เมื่อหลี่โม่หันกลับไปหากู้หยุนหลาน กู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ ต่างก็กลับมารู้สึกตัว
ต่างพุ่งไปหาโอวหยางจงเฉิงด้วยความตื่นตระหนก เมื่อกู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ เห็นสภาพที่น่าอนาถของโอวหยางจงเฉิงหัวใจ ตับ ม้าม ปอดและไตก็ล้วนสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง และความดันโลหิตก็พุ่งสูงขึ้นราวกับว่าเลือดกำลังจะพุ่งออกมาจากส่วนบนของศีรษะ
“นี่… นี่ก็ช่างน่าอนาถเกินไปแล้ว หลี่โม่แกก็ลงมือโหดเหี้ยมเกินไปแล้ว แกทำกับประธานโอวหยางแบบนี้ได้ยังไง นี่คือประธานโอวหยางเชียวนะ บุรุษผู้ยิ่งใหญ่ในอุตสาหกรรมการแพทย์ของเมือง!” กู้เจี้ยนกั๋วกล่าวด้วยมือสองมือที่สั่นเทา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...