เมื่อเห็นแก้มของโอวหยางจงเฉิงถูกหลี่โม่เหยียบ แก้มของประธานเฉียนทั้งสามคนก็กระตุกอย่างแรง ไม่เคยมีใครกล้าดูหมิ่นไม่เคารพโอวหยางจงเฉิงมาก่อน
ร่องรอยของเลือดหยดไหลออกมาจากใบหน้าของโอวหยางจงเฉิง นั่นคือผิวแก้มที่ถูกหลี่โม่บดขยี้
ประธานหลี่กลืนน้ำลายอย่างหนัก เพียงมองไปยังสภาพโอวหยางจงเฉิงก็รู้สึกเจ็บปวดที่ใบหน้า
“คนไร้… หลี่โม่ มีเรื่องก็เจรจากันดี ๆ แกปล่อยประธานโอวหยางก่อน”
ประธานหลี่กล่าวอย่างตื่นตระหนก
“แกบอกว่าปล่อยก็ปล่อย? แกมีอิทธิพลมากนักเหรอ คำที่ฉันเคยพูด พวกแกลืมหมดแล้ว?” หลี่โม่ใช้เท้าบดขยี้แรงขึ้นกว่าเดิม
“ตระกูลกู้เป็นสิ่งที่พวกแกยุ่งได้? คนสารเลวอย่างพวกแก ถ้ายังกล้ามีความคิดที่ไม่ควรมีต่อตระกูลกู้และกู้หยุนหลานอีกครั้งล่ะก็ ฉันจะทำให้พวกแกล้มละลายกันทั้งหมด! ทำให้พวกแกกลายเป็นคนไร้ค่ากันให้หมด!”
ความอัปยศอดสูเกิดขึ้นในใจของโอวหยางจงเฉิง ถึงแม้ว่าเจ็บปวดที่ใบหน้ามาก และถึงแม้ว่ากำลังถูกหลี่โม่เหยียบหัว แต่ความหยิ่งในศักดิ์ศรีตนเองของโอวหยางจงเฉิงไม่อนุญาตให้เขายอม
“พวกนายอย่าไปสนใจคนไร้ประโยชน์นี้เลย ก็แค่คนต่ำต้อยคนหนึ่งที่เกาะผู้หญิงกินในตระกูลกู้ ต่อสู้เก่งไม่ใช่เหรอ ถ้ามีความสามารถมากนักวันนี้แกก็ฆ่าฉันให้ตายสิ หากฆ่าฉันให้ตายไม่ได้ แกและพวกคนต่ำต้อยตระกูลกู้รอความตายได้เลย!"
คำพูดที่แค้นของโอวหยางจงเฉิง ทำให้ประธานเฉียนทั้งสามคนต่างมีความกล้าหาญขึ้น ตราบใดที่โอวหยางจงเฉิงปฏิเสธที่จะยอมรับความพ่ายแพ้ ถ้าอย่างนั้นพวกเขาก็จะอดทนอดกลั้นปฏิบัติตามโดยสัญชาตญาณ
ยิ่งกว่านั้น ประธานเฉียนทั้งสามคนต่างดูหมิ่นหลี่โม่ในใจ นอกจากต่อสู้เก่งแล้วก็ไม่มีความสามารถทำอะไรได้อีก หนำซ้ำยังเป็นราชาแมงดาเกาะผู้หญิงกินชื่อดัง คนแบบนี้ต้องเป็นคนที่รังแกคนอ่อนแอกว่าแต่กลัวคนที่แข็งแกร่งกว่าอย่างแน่นอน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...