คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 40

เธอจ้องไปที่กู้ซิ่งเหว่ยซึ่งกำลังมีความสุขอย่างโกรธจัด ในที่สุด กู้ซิ่งเหว่ยก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเสียงดัง!

ฮ่าฮ่าฮ่า!

“กู้หยุนหลานเป็นไงล่ะ โกรธมากใช่ไหม อยากทำร้ายฉันเหรอ? ฮ่าฮ่า เธอยังหวังให้ผลลัพธ์เปลี่ยนแปลงไปอย่างนั้นเหรอ? ฉันจะบอกให้นะ ไม่มีวันนั้นหรอก เธอจะต้องโดนเหยียบอยู่ใต้เท้าฉันตลอดไป!” กู้ซิ่งเหว่ยยิ้มอย่างมีชัย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเห็นท่าทางอยากจะร้องไห้ของกู้หยุนหลาน เขากลับรู้สึกสะใจมากยิ่งขึ้นไปอีก

“กู้ซิ่งเหว่ย นายมันไอ้คนน่ารังเกียจ สัญญานี้เดิมทีมันเป็นของฉัน!” กู้หยุนหลานตะโกนอย่างไม่พอใจ

กู้ซิ่งเหว่ยยักไหล่แล้วพูดว่า “แล้วไงล่ะ คุณปู่เป็นคนขอให้ฉันรับช่วงต่อ เธอยังมีความคิดเห็นอะไรอีกไหม? จริง ๆ ฉันต้องขอบคุณเธอมากนะ ถ้าเธอไม่ได้สัญญานี้มา ฉันคงไม่มีโอกาสที่จะรับผิดชอบความร่วมมือนี้ แต่เธอไม่ต้องกังวลนะ เธอไม่จำเป็นต้องช่วยเหลือฉันหรอก เพราะยังไงซะ เธอก็ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับความร่วมมือนี้อีกแล้ว”

กู้หยุนหลานโมโหมาก เธอลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว และออกจากบ้านต้นตระกูลกู้ไป

กู้ซิ่งเหว่ยยังคงตะโกนยั่วโมโหตามหลัง “กู้หยุนหลาน จริง ๆ แล้วเมื่อก่อนคุณปู่ชอบเธอมากนะ แต่น่าเสียดาย ใครใช้ให้เธอแต่งงานกับเศษสวะอย่างไอ้หลี่โม่ล่ะ ไม่อย่างนั้นคุณปู่คงไม่เกลียดเธอแบนนี้หรอก”

กู้หยุนหลานกำกำปั้นของเธอ และจากไปโดยไม่หันกลับมามอง

หลี่โม่รีบลุกขึ้นเดินตามไปอย่างรวดเร็ว แต่น่าเสียดายที่เธอเดินจากไปไกลแล้ว

กู้เจี้ยนหมินและหวังฟางไม่สามารถทนนั่งอยู่ตรงนี้ได้อีกต่อไป พวกเขาจึงตามกู้หยุนหลานออกจากบ้านต้นตระกูลกู้

ทันทีที่พวกเขาจากไป เสียงหัวเราะก็ดังขึ้นทั่วทั้งห้องโถง คำพูดที่น่าเกลียดมากมายพูดเยาะเย้ยดูถูกหลี่โม่ และกู้หยุนหลาน

เมื่อกลับถึงบ้าน หลี่โม่ยืนอยู่ที่หน้าประตู เขากำลังจะเข้าไปในบ้านกลับได้ยินเสียงตะโกนอย่างโกรธจัดจากแม่ยายของเขาหวังฟาง

“น่ารังเกียจ! ทำแบบนี้มันน่ารังเกียจเกินไปแล้ว! คุณท่านทำแบบนี้ได้ยังไง เขายังเห็นพวกเราเป็นคนอยู่ไหม นี่คือสัญญาที่หยุนหลานเป็นคนเจรจาได้มา แล้วเขามีเหตุผลอะไรที่มอบให้คนที่ไร้ความสามารถอย่างกู้ซิ่งเหว่ย!”

หวังฟางโกรธจัด เธอก่นด่าชุดใหญ่ “ไม่ได้ แบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด ฉันจะต้องไปคุยกับคุณท่านให้รู้เรื่อง”

เมื่อเห็นว่าหวังฟางกำลังจะออกไป กู้เจี้ยนหมินรีบห้ามเธอไว้ และพูดว่า “เธออย่าไปสร้างปัญหาเพิ่มเลย คุณพ่อตัดสินใจเรื่องนี้แล้ว มันแก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นก็จบแค่นี้อย่างนั้นเหรอ? กู้เจี้ยนหมิน ฉันอยู่กับคุณมาตั้งกี่สิบปีแล้ว คุณกลายเป็นคนขี้แพ้แบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่? เหมือนกับไอ้ขยะอย่างหลี่โม่ไม่มีผิด!” หวังฟางตะโกนด้วยเสียงแหบแห้ง

“พวกเธอบอกฉันที ทำไมครอบครัวเราถึงพังพินาศได้ถึงขนาดนี้?! วันนี้ครอบครัวเราเสียหน้าขนาดไหน พวกเธอดูสิ กู้ซิ่งเหว่ยมันชูคอไปถึงไหนต่อไหนแล้ว! ฉันไม่สนใจอะไรแล้ว ไอ้หลี่โม่นี่ กู้หยุนหลานแกต้องหย่ากับมัน!”